Fobia u psa
Fobia u psa
fobia u psa należy do grupy zaburzeń psychicznych. Mianem fobii określa się stany lękowe w reakcji na określone bodźce (np. pies reaguje lękiem na przejeżdżający rower, stojący worek ze śmieciami, ludzi ubranych w określony sposób, szeleszczące foliowe torebki, burzę, huk fajerwerków, ciemność itp.).
Wyróżniamy trzy stadia fobii:
- stadium pierwsze, czyli fobia prosta
- stadium drugie, czyli fobia złożona
- stadium trzecie, w którym występują objawy neurowegetatywne, drżenie ciała, próby ucieczki przed bodźcem, którego pies się boi
W przypadku fobii prostej łatwo wyizolować konkretne bodźce, na które pies reaguje lękiem. Wyraźnie widać, że pies w kontakcie z danym bodźcem warczy, próbuje się schować lub uciec, a przede wszystkim unika bodźca ze wszystkich sił.
Fobię złożoną charakteryzuje zawężenie reakcji lękowej do unikania bodźca. Natomiast liczba bodźców, których pies unika zwiększa się znacznie. Charakterystyczne w zachowaniu psa jest to, że potrafi on przewidywać pojawienie się nieprzyjemnego bodźca, gdyż zapamiętuje on inne bodźce, które pojawiły się wcześniej tuż przed pojawieniem się tego właściwego. W związku z tym zwierzę reaguje lękiem jeszcze zanim zostanie wystawiony na działanie bodźca powodującego lęk. Może zdarzyć się nawet, że pies będzie unikał miejsc, w których przestraszył się np. człowieka na rowerze, gdyż będzie je kojarzył właśnie z rowerzystą.
W ostatnim stadium fobii występują już objawy neurowegetatywne, pies reaguje na coraz większą ilość bodźców drżeniem ciała, próbuje przed nimi uciekać.
Fobie mają różne pochodzenie. Pies może nabawić się fobii, gdy zabraknie odpowiedniej ilości bodźców zewnętrznych w czasie pierwszych 12 tygodni jego życia (tzw. fobia rozwojowa) lub gdy doznał w przeszłości urazu związanego z jakimś bodźcem (tzw. fobia pourazowa, najczęściej występująca u psów dorosłych). Jednym z typów fobii jest fobia społeczna – pies nie potrafi znieść niektórych sytuacji społecznych takich jak kontakt wzrokowy, dźwiękowy, fizyczny, a pozostałe zachowania społeczne pozostają w normie.
Leczeniem fobii powinien zająć się doświadczony lekarz weterynarii – specjalista psychologii zwierząt. Terapia polega na wyeliminowaniu niepożądanych reakcji na bodźce, które je powodują. Często opiekun musi włączyć się w terapię, relacje w stadzie muszą zostać skorygowane, aby pies czuł w opiekunach oparcie. Podejmuje się też działania mające na celu zwiększenie pewności siebie psa.
Polecane produkty
Popularne teraz
Jedne z najrzadszych ptaków na świecie wykluły się w ZOO.
Leczenie przewlekłej niewydolności nerek u kotów
Kryptosporydioza psów i kotów
Dziecko zrzucone z dachu przez małpy.
