Nużyca u psa
Nużyca u psa
Nużyca u psów to choroba skóry o charakterze zapalnym, którą wywołuje nużeniec psi Demodex canis. Nużeniec jest stawonogiem, który pasożytuje w skórze zwierzęcia, a dokładnie w mieszkach włosowych. Osiąga on wielkość ok. 40 na 230 mikrometrów. W niewielkiej ilość nużeniec występuje też w zdrowej skórze, jednak nadmierna ilość tego pasożyta powoduje zachorowanie psa na nużycę. Do zarażenia dochodzi w pierwszych dniach życia szczeniaka podczas karmienia i zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych przez matkę. Inwazja nużeńców może nastąpić w wyniku spadku odporności psa w wyniku choroby lub przyjmowania leków obniżających odporność.
Występują cztery rodzaje nużycy: ogniskowa, uogólniona Nużyca młodzieńcza, uogólniona Nużyca wieku dorosłego, postać palcowa.
Postać ogniskowa
Postać ta występuje najczęściej u zwierząt poniżej 1 roku życia. W 90% przypadków choroba ustępuje po 4-8 tygodniach, a u pozostałych 10% przeradza się w postać uogólnioną. Do czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania należą: młody wiek (poniżej 1 roku), okres wzrostu, niedożywienie, atak pasożytów jelitowych, ruja, ciąża, stan po zabiegu operacyjnym, stres, obniżona odporność. Choroba może jednak wystąpić także u zwierząt zadbanych i zdrowych.
Objawy postaci ogniskowej nużycy:
- rumień
- utrata włosów
- zwiększona pigmentacja
- łuszczenie się skóry
- krosty, ropnie, przetoki (wywołane przez infekcje bakteryjne spowodowane przez pękające mieszki włosowe)
- świąd nie występuje do momentu pojawienia się wtórnych infekcji bakteryjnych
- zmiany występują w okolicy pyska, oczu, złączenia warg, głowy, zewnętrznej strony uszu, przednich łap, tułowia
Uogólniona nużyca młodzieńcza
Postać ta dotyczy psów między 3 a 12 miesiącem życia. Przeważnie zaczyna się jako postać ogniskowa, później rozprzestrzenia się na większe obszary skóry. W połowie przypadków następuje samoistne wyleczenie. Do powstania choroby przyczyniają się: niedożywienie, obniżenie odporności, stres, pasożyty jelitowe. Niektóre rasy są bardziej narażone na wystąpienie tej choroby, należą do nich: amstaff, beagle, boston terrier, bokser, buldog francuski, buldog angielski, collie, dalmatyńczyk, doberman, jamnik, mops, owczarek niemiecki, shar-pei, shetlie.
Objawy uogólnionej nużycy młodzieńczej:
- różnej wielkości wyłysienia (od miejscowych do rozsianych na całej skórze)
- rumień
- łuszczenie się skóry
- stany zapalne mieszków włosowych
- wtórne ropne bakteryjne zakażenia skóry
- świąd
- powiększone węzły chłonne
Uogólniona nużyca osobników dorosłych
Postać ta dotyczy zwierząt powyżej 1 roku życia. Może wystąpić u każdego psa (brak szczególnych predyspozycji do zachorowania). Ta postać nużycy może mieć różne przyczyny chorobowe takie jak: obniżenie odporności (w wyniku choroby lub podawania leków), niedoczynność tarczycy, nadczynność nadnerczy, cukrzyca, nowotwory. Objawy są takie same, jak w uogólnionej nużycy młodzieńczej.
Postać palcowa
Jest to przewlekła dermatoza palców i przestrzeni między palcami. Może, ale nie musi występować razem z uogólnioną postacią nużycy. Dotyczy głównie ras olbrzymich (dogów niemieckich, bernardynów, nowofundlandów). Choroba jest trudna do wyleczenia.
Objawy postaci palcowej:
- powierzchowne lub głębokie ropne zmiany na skórze
- rumień w okolicy palców i okolic między palcami
- swędzenie i bolesność tych okolic
Diagnozowanie i leczenie
Lekarz weterynarii stawia diagnozę na podstawie objawów klinicznych. Pobiera też do badania głęboką zeskrobinę skórną, aby stwierdzić w niej liczną obecność nużeńców. U psów rasy shar-pei warto czasem wykonać biopsję skóry. Należy wiedzieć, że podobne objawy do nużeńca dają też inne choroby, dlatego weterynarz powinien je najpierw wyeliminować, wykonując stosowne badania. Do chorób tych należą m.in. grzybice, powierzchowne zmiany ropne, trądzik, Alergia pokarmowa, Atopowe zapalenie skóry (AZS), alergiczne pchle zapalenie skóry (apzs), pęcherzyca, zapalenia skóry i mięśni.
Leczenie uzależnione jest od tego, jaka postać nużycy zostanie zdiagnozowana. Postać ogniskowa zazwyczaj ustępuje sama. Pomocne jest stosowanie szamponu z nadtlenkiem benzoilu oraz podanie miejscowo amitrazy. Lekarz weterynarii powie, w jaki sposób należy stosować te środki. W leczeniu postaci uogólnionej również stosuje się szampony z nadtlenkiem benzoilu oraz amitrazę. Dodatkowo podskórnie i doustnie podaje się specjalne leki, które przepisze lekarz. Jeśli wystąpiło ropne bakteryjne zakażenie skóry, konieczne jest włączenie antybiotyku. Podaje się też leki stymulujące odporność. Niewskazane jest podawanie sterydów, gdyż obniżają one odporność zwierzęcia.
Ważne jest, aby regularnie kontrolować stan zdrowia psa. Należy co 7-10 dni wykonać badanie zeskrobiny skórnej ze zmienionych chorobowo miejsc. Terapię należy prowadzić tak długo, aż ustąpią objawy oraz dwa razy zostanie potwierdzony brak nużeńców w skórze.
Polecane produkty
Popularne teraz
Dieta przy niedokrwistości
Światowy Dzień Kota
Czyraczyca odbytu u psów
Najbogatszy koń na świecie
Lis z puszką na głowie
