Odrobaczanie

Choroby pasożytnicze są szczególnie niebezpieczne dla młodych kociąt i szczeniąt. Mogą bardzo niekorzystnie wpływać na rozwój fizyczny zwierzęcia i doprowadzić do jego wycieńczenia.
Ryzyko infekcji w przypadku psów pojawia się już w trakcie życia płodowego.

Dlaczego należy odrobaczać ?

Choroby pasożytnicze są szczególnie niebezpieczne dla młodych kociąt i szczeniąt. Mogą bardzo niekorzystnie wpływać na rozwój fizyczny zwierzęcia i doprowadzić do jego wycieńczenia.

Ryzyko infekcji w przypadku psów pojawia się już w trakcie życia płodowego. Matka , będąca nosicielką tzw. drzemiących larw Toxocara canis (glista psia), może zarazić jeszcze nie narodzone szczenię za pośrednictwem łożyska. Od razu po porodzie pieski, podobnie jak kocięta, mają niestety sporą szansę na skonsumowanie jaj pasożyta wraz z mlekiem matki (nawet tej, u które wdrożono program odrobaczania, larwy Toxocara nie są łatwe do wytępienia). Ponadto inwazyjne larwy, które po wydaleniu z kałem nosiciela zalegają w naszym otoczeniu, są aktywne nawet przez kilka lat ! Stanowi to dodatkowe zagrożenie dla młodych osobników, wtykających swe małe noski we wszystkie zakamarki i zjadających nie tylko rzeczy nadające się do jedzenia.

Program odrobaczania

Aby zatrzymać inwazję pasożytów stosuje się profilaktyczny program odrobaczania.
U szczeniąt może on wyglądać następująco : odrobaczenie w 2, 4 i 6 tygodniu życia ( niektórzy stosują wersję 4, 6 i 8 tydzień ), następnie co miesiąc do osiągnięcia półrocza. Dorosłe psy odrobacza się profilaktycznie co 6 miesięcy - chyba, że z racji warunków, w jakich przebywają (kontakt z innymi zwierzętami, kontakt z dziećmi) istnieje wskazanie do intensywniejszej kuracji.

U kociąt cykliczne odrobaczanie rozpoczyna się w 4 tygodniu życia i kontynuuje do 3 miesiąca, w którym to czasie lek podawany jest w dwutygodniowych interwałach. Po tym czasie należy kotka odrobaczać co 3 miesiące, a po ukończeniu roku - co 6.

Jak przeprowadzić odrobaczanie

Leki odrobaczające występują pod kilkoma postaciami - tabletek lub pasty podawanych z pożywieniem, bądź też płynu wcieranego w grzbiet zwierzęcia. Ważnym jest, aby proces odrobaczania oraz dobór farmaceutyków przeprowadzać pod okiem lekarza weterynarii.
Pod żadnym pozorem nie należy podawać zwierzęciu lekarstw przeznaczonych dla człowieka !
Ze względu na różnice w ludzkiej i zwierzęcej fizjologii mogą być one bardzo szkodliwe dla naszego podopiecznego.

Glisty i inne pasożyty widoczne w kale zwierzęcia są naturalnym następstwem zaaplikowania leku, nie należy się tego obawiać. Jest to jedyna droga ich eliminacji z organizmu. Warto jednak, szczególnie w czasie odrobaczania, większą wagę przyłożyć do kwestii higieny zarówno zwierzęcia, jak i jego najbliższego otoczenia.

Pasożyty - jak minimalizować zagrożenie

Należy myć ręce po każdym kontakcie ze zwierzęciem, przed jedzeniem i przed paleniem papierosów. Dokładne czyszczenie posłania zwierzaka oraz jego częsta zmiana stanowią element profilaktyki przeciwpasożytniczej (podobnie jak oduczenie pupila spania w naszym łóżku). Odrobaczanym zwierzętom warto także wyparzać miski i zabawki, w miarę możliwości sterylizować ich otoczenie. Pamiętajmy, że obecność pasożytów wpływa również na skuteczność aplikowanych zwierzęciu szczepionek - zdecydowanie jej nie służy. Zaleca się więc odrobaczanie także przed podaniem szczepionki.
Jeśli natomiast decydujemy się na wprowadzenie surowego mięsa do jadłospisu pupila (dieta BARF dla psa, dieta BARF dla kota), musi to być mięso ze sprawdzonej hodowli. Najbezpieczniej jest je najpierw głęboko przemrozić ( zabija to wiele drobnoustrojów chorobotwórczych ), a dopiero potem przygotować z niego posiłek.

Pasożyty - niebezpieczne dla ludzi

Działania mające na celu zwalczanie pasożytów bytujących w organizmach naszych podopiecznych mają ogromne znaczenie dla zdrowia wszystkich domowników, w szczególności tych najmłodszych. Zakażenia wywołane nicieniem Toxocara bądź tasiemcem Echinococcus należą do najniebezpieczniejszych infekcji odzwierzęcych, o charakterystyce których traktują osobne publikacje na naszym portalu.
Bardzo łatwo jest przypadkowo spożyć jaja glisty, tudzież zdolną do dalszego rozwoju formę przetrwalnikową tasiemca. Rezerwuarem tychże, poza naszym własnym, zarobaczonym podopiecznym są trawniki, place zabaw, także niedomyte płody rolne i leśne. Jeśli nie chcemy przyczyniać się do wzrostu zagrożenia epidemiologicznego, pamiętajmy o obowiązku sprzątania odchodów po naszym psim pupilu ( kupa nie gryzie ).

Szczególnie w dużych miastach skwery i alejki w parkach, najmniejsze przestrzenie zielone, usiane są niezliczoną ilością psich odchodów. Nawet mikroskopijne resztki, pozostałe na sierści naszego zwierzaka po spacerze czy też przyniesione przez nas na podeszwach butów stanowić mogą genezę choroby wśród naszych najbliższych - także zwierząt domowych.
Dlatego dbajmy o higienę własną i naszej przestrzeni życiowej, minimalizując tym samym ryzyko zachorowania.
Przestrzegajmy kalendarza odrobaczeń naszych pupili. Monitorujmy stan zdrowia naszego zwierzaka przy pomocy regularnie odwiedzanego lekarza weterynarii.

data publikacji artykułu: 2007-11-10

Popularne teraz

Komentarze