Pies i dziecko

Jeśli w naszym domu ma pojawić się dziecko, bardzo często stawiamy sobie pytanie: „Czy pies nie będzie dla dziecka niebezpieczny?”. Czasem zdarza się tak, że to pies trafia do domu, w którym znajduje się już dziecko. Martwimy się o to, jak przygotować i zapoznać ze sobą obu partnerów, by nie wynikły z tego żadne problemy. Jakikolwiek przejaw niezadowolenia ze strony psa jest traktowany przez rodziców jako zagrożenie, inni znowu pozwalają dziecku bawić się z psem bez kontroli, uważając, że łagodny pies pozwoli dziecku na wszystko. Nie trzeba pozbywać się psa z domu, kiedy pojawić ma się w nim dziecko. Wystarczy przestrzegać ważnych zasad. Ważną rzeczą, o której musimy pamiętać, jest odrobaczenie i zaszczepienie zwierzaka.

Narodziny dziecka

Dobrze wychowany pies, znający swoją pozycję w rodzinie, nie będzie miał problemów z przyjęciem nowego członka rodziny. Jednak na kilka dni przed pojawieniem się dziecka w domu należy przynieść mu do obwąchania rzecz przesiąknięta zapachem noworodka, by pies mógł się z nim zapoznać. Po przyjęciu do domu maleństwa należy pozwolić psu je powąchać, a nawet polizać (pod warunkiem, że był on szczepiony i odrobaczony!) i uczestniczyć w obserwacji karmienia, przewijania, mycia i zabawach z dzieckiem. To rozwinie u czworonoga więź z maluchem i rozwinie jego instynkt do opieki nad niedojrzałym członkiem jego „stada”.

Musimy pamiętać, by jeszcze przed momentem pojawienia się dziecka przygotować psa na mniej poświęcanego mu czasu i uwagi, rzadsze zabawy z nim. Trzeba także zamknąć drzwi do pokoju noworodka, by pies nie mógł do niego wchodzić – taki zakaz powinien pojawić się jeszcze na długo przed przyjściem dziecka na świat. By przyzwyczaić go do mniejszej ilości wspólnego czasu należy nauczyć go zajmowania się sobą – np. kiedy właściciele oglądają telewizję, pies powinien nauczyć się przebywać na swoim legowisku i zająć sobą. Po pewnym czasie, który upłynie od przyjścia dziecka do domu, możemy wchodzić do pokoju dziecięcego z razem z psem, a w końcu drzwi zostawiać otwarte. Zwierzak może okazać się ciekawski i sam je otworzyć, gdy będą stale zamykane, co może go skłonić do wskoczenia do łóżeczka i skończyć się tragicznie dla dziecka.

Pamiętajmy o tym, by nagradzać psa za każdą informację o płaczu maleństwa. Pies poczuje się wtedy za nie odpowiedzialny i za każdym razem będzie nas informował, że coś jest nie tak, szybciej wytworzy się nimi więź emocjonalna. Natomiast nie wolno podawać psu mleka pozostałego z karmienia maleństwa – pies odbierze to jako sygnał, że dziecko jest niżej w hierarchii stada i może się to dla niego skończyć śmiercią.

Kontakt psa i malutkiego dziecka musi być zawsze nadzorowany przez osobę dorosłą. Nie wolno pozostawiać dziecka i psa samym sobie. Pies przeważnie waży kilkukrotnie więcej, dlatego, choćby był najłagodniejszym psem na świecie, może niechcący przewrócić dziecko lub je przestraszyć. Z drugiej zaś strony energiczność dziecka i jego słaba koordynacja ruchowa może zagrażać psu.

Przyjęcie szczeniaka

Jeśli w naszym domu jest już dziecko i chcemy teraz przyjąć pod nasz dach szczeniaka, musimy zadbać o wzajemne kontakty między nimi. Musimy pokazać dziecku, w jaki sposób należy obchodzić się z małym pieskiem. Ważne, by pierwszy kontakt odbył się przy rodzicu. Ujmując dziecka dłoń w naszą podajemy ją szczeniakowi do powąchania. W ten sposób ochronimy je przez wbijaniem ostrych jak igiełki zębów mlecznych pieska, a temu drugiemu damy do zrozumienia, że gryzienie „małego pana” nie jest przez nas akceptowane. Musimy nauczyć dziecko, w jaki sposób należy głaskać psa, a czego nie wolno robić (ciągnąć za ogon, uszy, wkładać palców do oczu, pyska, szarpać za sierść, ciągnąć za łapę, przeszkadzać podczas jedzenia i snu). Stopniowo możemy zezwolić na więcej spontaniczności w zabawach, jednak musimy za każdym razem być przygotowani na interwencję.

Bardzo dobrze jest pozwolić dziecku uczestniczyć w przygotowywaniu posiłków dla psa i karmieniu go. Dziecko szybko nauczy się, w jaki sposób to robić i w przyszłości będzie mogło robić to samodzielnie. Podczas podawania jedzenia „młody właściciel” może wydawać psu komendy, takie jak „siad”, by pokazać mu, że on także ma prawo ich wydawania. Dziecko może również podawać psu smakołyki w nagrodę. Należy jednak wykluczyć wymuszanie ich podawania i żebranie względem dziecka (również względem dorosłych). Dziecko trzeba także nauczyć, że psu nie przeszkadza się w porze posiłku. Starsze dzieci mogą z powodzeniem opiekować się psami, o ile będą mogły nad nimi zapanować, a psy będą respektowały ich polecenia.

Kilkuletnie dziecko i dorosły pies

Jeśli mamy w domu kilkuletnie dziecko i chcemy przyjąć pod nasz dach psa, musimy postępować w następujący sposób:
• rozmawiając z dzieckiem podejść do psa,
• pozwolić psu obwąchać dziecko,
• poprosić dziecko, by nie patrzyło psu prosto w oczy, nie wykonywało gwałtownych ruchów, nie uciekało i nie krzyczało, musi być spokojne,
• dziecko powinno rzucić psu kilka smakołyków, jeśli pies nie będzie już nieufny i okaże zainteresowanie dziecko może karmić psa z ręki, pies skojarzy dziecko z apetycznymi smakołykami i
• jeśli dziecko chce pogłaskać zwierzę, musi stanąć do niego lekko bokiem i wyciągnąć powoli rękę ku niemu z otwartą, skierowaną do góry dłonią, następnie po obwąchaniu jej przez psa może zacząć głaskać go po głowie (unikając głaskania karku)
• dziecko może dorzucać smakołyki dla czworonoga także do jego miski w porze karmienia.

Musimy pamiętać, że nie wolno pozostawiać dziecka z psem, nawet jeśli mu bardzo ufamy. Pies nie może być wychowywany tylko przez dziecko, ponieważ może go nauczyć złych zachowań. Nie można traktować psa jak maskotkę, dziecko nie może robić mu krzywdy i sprawiać mu krzywdy. Niedozwolone są również siłowe konfrontacje między dzieckiem a psem. Psu nie wolno pozwolić na jakiekolwiek objawy agresji względem dziecka; jeśli do tego dojdzie trzeba pokazać mu, że takie zachowania są niemile widziane. W żadnym wypadku nie wolno bić i karać psa przy dziecku, gdyż niekontrolujące swojej gestykulacji może być ono później powodem agresji psa.