Trądzik kotów
Zaskórniki, zwane również „czarnymi główkami”, tworzą się z powodu zaburzenia keratynizacji mieszków włosowych oraz przerostu gruczołów łojowych. Istnieje wiele czynników przyczyniających się do tego typu problemów z mieszkami.
Trądzik kotów (acne feline)
Trądzik jest to stosunkowo często występująca dermatoza kotów, w przebiegu której na brodzie, wardze dolnej i niekiedy górnej, pojawiają się czarne zaskórniki. Dopóki nie dojdzie do wtórnych infekcji, choroba nie jest uciążliwa dla kota i postrzegana raczej jako defekt kosmetyczny. Brak jest predyspozycji rasowych, wiekowych oraz płciowych, choć według niektórych autorów, u persów choroba pojawia się częściej oraz może objąć całą część twarzową głowy.
Zaskórniki, zwane również „czarnymi główkami”, tworzą się z powodu zaburzenia keratynizacji mieszków włosowych oraz przerostu gruczołów łojowych. Istnieje wiele czynników przyczyniających się do tego typu problemów z mieszkami.
Najczęstsze schorzenia predysponujące do zachorowania:
- grzybice skórne;
- zakażenia wirusowe (np. FeLV, FIV);
- demodekoza;
- Atopowe zapalenie skóry;
- stres i związany z tym spadek odporności.
Objawy kliniczne
Jak wspomniano wcześniej, zmiany obejmują przede wszystkim brodę oraz wargę dolną, rzadziej wargę górną lub całą część twarzową głowy.
- czarne, nie swędzące punkty (zaskórniki);
- grudki, krosty, strupy, czyraki;
- pęknięcie mieszka i zapalenie jako reakcja na uwolnione masy tłuszczowo-rogowe;
- zaczerwienie, obrzęk, świąd jako reakcja na zapalenie i wtórne infekcje bakteryjne;
- w wyniku przewlekłego zapalenia pogrubienie skóry, torbiele, blizny, wyłysienia.
Diagnostyka różnicowa
- grzybice skórne;
- Nużyca;
- nietolerancja pokarmowa;
- Atopowe zapalenie skóry;
- ziarniniak eozynofilowy;
- malassezioza;
- uraz.
Rozpoznanie
- badanie dermatologiczne oraz wywiad z właścicielem;
- badanie mikroskopowe (zeskrobiny, preparaty odciskowe);
- badanie HP.
Leczenie
Jeżeli trądzik jest wynikiem innego schorzenia, zawsze priorytetem będzie leczenie choroby podstawowej. Leczenie przypadków idiopatycznych (czyli o nieznanym podłożu), zależy od stopnia nasilenia zmian.
Występowanie nielicznych, małych zaskórników nie wymaga leczenia. W przypadku ich dużej liczby oraz objawów dyskomfortu, zwykle wystarczające jest leczenie miejscowe:
- wygolenie brody;
- mycie / smarowanie zmienionej chorobowo okolicy nadtlenkiem benzoilu o odpowiednim stężeniu;
- szampony / maści / żele z chlorheksydyną, kwasem salicylowym, mleczanem etylu;
- maść lub krem z kwasem retinoidowym;
- miejscowe środki p/bakteryjne.
Sposób oraz częstotliwość leczenia ustala lekarz weterynarii, kierując się głównie własnym doświadczeniem oraz stopniem nasilenia zmian. Schorzenie należy traktować jako chorobę przewlekłą, z dużą tendencją do nawrotów. Na szczęście, w większości przypadków, ma charakter jedynie kosmetyczny, a jeżeli już wymaga leczenia, to przy cierpliwości i zaangażowaniu właścicieli daje się łatwo „trzymać w ryzach”.