Herpeswiroza żółwi

Herpeswiroza żółwi, jak wskazuje na to nazwa, wywoływana jest przez herpeswirus należący do DNA – wirusów. Podejrzewa się, że wirus ma zdolności adaptacyjne i wrażliwe są wszystkie gatunki żółwi, jednak najbardziej te z rodzaju Testudo.

Herpeswiroza żółwi

Herpeswiroza żółwi, jak wskazuje na to nazwa, wywoływana jest przez herpeswirus należący do DNA – wirusów. Podejrzewa się, że wirus ma zdolności adaptacyjne i wrażliwe są wszystkie gatunki żółwi, jednak najbardziej te z rodzaju Testudo.

Drogi i źródła zakażenia

Przypuszcza się, że źródłem zakażenia są chore zwierzęta oraz ich wydzieliny zawierające zarazki. Do zachorowania może dojść drogą bezpośrednią poprzez kontakt z chorym osobnikiem oraz pośrednio poprzez kontakt z przedmiotami ubrudzonymi wydzieliną.

Objawy kliniczne

Zmiany najczęściej lokalizują się w obrębie nosa oraz jamy ustnej, dlatego określane są jako „rhinitis – stomatitis comlex”, choć mogą dotyczyć także innych narządów.

  • Wypływ z nosa (początkowo surowiczy, z czasem mętny śluzowo-ropny)
  • Obrzęk i maceracja tkanek w okolicy nozdrzy
  • Zapalenie spojówek z obrzękiem uniemożliwiającym otwarcie oczu
  • Dyfteroidalne, żółte naloty w jamie ustnej
  • Oddychanie przez jamę ustną (z powodu nieżytu nozdrzy)
  • Duszność
  • Utrata apetytu
  • Senność
  • Zapalenie płuc
  • Biegunka (w wyniku zapalenia jelit)
  • Objawy neurologiczne (w wyniku zapalenia mózgu)

Rozpoznanie

Wstępne rozpoznanie stawiane jest na podstawie objawów klinicznych, jednak ostateczna diagnoza wymaga identyfikacji wirusa metodami laboratoryjnymi. Próbki należy pobrać od zwierząt wykazujących objawy chorobowe oraz tych, które miały z nimi kontakt/przebywały w tym samym środowisku – dzięki temu wykryjemy bezobjawowych nosicieli.

Diagnostyka różnicowa

Należy brać pod uwagę wszelkie choroby cechujące się podobnymi objawami klinicznymi, a przede wszystkim:

  • niedobór witaminy A;
  • reowirozę;
  • kokcydiozę;
  • mykoplazmozę;
  • infekcje grzybicze i/lub bakteryjne.

Leczenie i opieka

  • leki przeciwwirusowe (acyklovirus);
  • antybiotykoterapia (w celu zabezpieczenia przed wtórnymi infekcjami podaje się antybiotyki o szerokim spektrum działania);
  • płynoterapia;
  • dokarmianie przymusowe (w przypadku braku apetytu);
  • usuwanie wydzieliny utrudniającej oddychanie;
  • znakomite warunki higieniczne



Po przechorowaniu, wirus może pozostać w organizmie w postaci latentnej i przy spadku odporności wywołać kliniczną postać choroby. Należy mieć na uwadze, że taki osobnik jest potencjalnym źródłem zarażenia dla innych żółwi. Zapobieganie polega na kwarantannie nowo zakupionych osobników oraz poddawaniu ich badaniu w kierunku herpeswirozy.

data publikacji artykułu: 2014-11-22

Popularne teraz

Komentarze