Zespół jelita drażliwego u psów

Zespól jelita drażliwego jest dość często rozpoznawaną jednostką chorobową, choć o nie do końca jasnej etiologii. Pod tym pojęciem kryje się zespół objawów klinicznych, charakteryzujący się nawracającą, idiopatyczną biegunką z jelit grubych. Podobne objawy spotyka się u ludzi. Okresowym zaburzeniom pracy okrężnicy nie towarzyszą zmiany morfologiczne, histopatologiczne i mikrobiologiczne w tym narządzie. Dolegliwości są wynikiem zaburzeń czynnościowych w narządzie.

Zespół jelita drażliwego u psów

Zespól jelita drażliwego jest dość często rozpoznawaną jednostką chorobową, choć o nie do końca jasnej etiologii. Pod tym pojęciem kryje się zespół objawów klinicznych, charakteryzujący się nawracającą, idiopatyczną biegunką z jelit grubych. Podobne objawy spotyka się u ludzi. Okresowym zaburzeniom pracy okrężnicy nie towarzyszą zmiany morfologiczne, histopatologiczne i mikrobiologiczne w tym narządzie. Dolegliwości są wynikiem zaburzeń czynnościowych w narządzie.

Inne nazwy:

  • zespół okrężnicy drażliwej (irritable bowel syndrome – IBS);
  • okrężnica spastyczna;
  • okrężnica drażliwa;

  • zapalenie okrężnicy na tle nerwowym;
  • nasilona motoryka okrężnicy uwarunkowana czynnikami psychicznymi;
  • biegunka tła stresogennego;
  • idiopatyczna biegunka z jelit grubych.

Prawdopodobne przyczyny:

  • niestabilność autonomicznego układu nerwowego;
  • zaburzenia nerwowej i neurohormonalnej regulacji okrężnicy;
  • nieprawidłowa aktywność elektryczna komórek mięśniówki okrężnicy;
  • czynniki psychiczne.

Predyspozycje:

  • psy raz małych bardzo silnie przywiązane do jednego właściciela (objawy po rozdzieleniu psa od tej osoby);
  • psy nerwowe;
  • psy poddawane silnemu stresowi, np. psy policyjne lub obronne (szczególnie owczarki niemieckie);
  • żywienie karmą ubogą we włókno pokarmowe;
  • psy z nawracającymi enterotoksemiami;
  • psy z nadwrażliwością pokarmową.

Objawy kliniczne:

  • nawracająca biegunka;
  • parcie na kał;
  • częste oddwanie małych ilości kału;
  • śluz w kale;
  • raczej nie stwierdza się obecności krwi w kale;
  • nudności, wymioty;
  • bóle brzucha;
  • chore zwierzęta mogą być nadpobudliwe i niespokojne.

Rozpoznanie:

Zespół jelita drażliwego rozpoznaje się po wykluczeniu możliwych przyczyn biegunki z jelita grubego. W tym celu wykonuje się:

  • badanie kału w kierunku inwazji pasożytniczych, wymaz z odbytu;
  • badanie krwi w celu wykluczenia przyczyn ogólnoustrojowych;
  • badanie moczu (zaburzenia w oddawaniu moczu mogą przebiegać z podobnymi objawami);
  • kolonoskopię;
  • badanie histopatologiczne wycinków z różnych części okrężnicy;
  • przeglądowe i kontrastowe RTG jamy brzusznej;
  • USG jamy brzusznej.


Nie bez znaczenia jest dokładny wywiad z opiekunem zwierzęcia, uwzględniający możliwe przyczyny i okoliczności wystąpienia choroby.

Leczenie i rokowanie:

Najlepszą metodą leczenia, byłaby eliminacja z otoczenia czynnika wyzwalającego objawy kliniczne, jednak w praktyce rzadko kiedy jest to możliwe, w związku z tym stosuje się leczenie objawowe, którego celem jest poprawa komfortu życia psa oraz właściciela. Ocena skuteczności zastosowanej terapii bywa trudna, ponieważ objawy potrafią ustąpić spontanicznie, w związku z czym do wniosków dochodzi się metodą prób i błędów.
U niektórych pacjentów leczenie przynosi tylko częściową poprawę. W większości przypadków, przy odpowiedniej współpracy właściciela, udaje się ograniczyć objawy kliniczne do granic tolerancji opiekuna, jednak szanse na pełny powrót do zdrowia są niewielkie.

Najczęściej zaleca się:

  • zwiększenie zawartości włókna w diecie;
  • stosowanie karmy hipoalergicznej;
  • modyfikatory perystaltyki jelit, np. loperamid;
  • leki rozkurczowe;
  • leki przeciwlękowe.

data publikacji artykułu: 2014-12-08

Popularne teraz

Komentarze