Moj pies jest wnetrem

Witam, posiadam 12-miesiecznego cavaliera, który jak się okazało jest wnetrem, jego jądro nie zostało zlokalizowane. Robione było usg, które nie dało ostatecznej odpowiedzi, prawdopodobnie znajduje się w pachwinie. Uzyskaliśmy kilka opinii od różnych weterynarzy i ich stanowiska nie są zgodne. Moje pytanie brzmi czy powinno się takie jądro usunąć? Czy z tego tytułu może dojść do komplikacji. Pozdrawiam
paweł

Odpowiedź

Jak pokazuje doświadczenie stosunkowo często w niezastąpionym jądrze dochodzi do procesu nowotworzenia. Statystyki informują, że nowotwory jąder u starszych psów stwierdzane były 13 razy częściej u  wnętrów, niż u psów z jądrami umieszczonymi prawidłowo w worku mosznowym. Często używane potoczne określenie dla procesu nowotworzenia - "rak jądra" tak na prawdę obejmuje całą grupę nowotworów, które można podzielić na: zarodkowe i niezarodkowe. Biorąc pod uwagę cechy kliniczne, można je podzielić na nasieniaki (seminoma) i nienasieniaki. Wszystkie nowotwory zarodkowe cechują się dużą złością histologiczną i agresywnym przebiegiem klinicznym. Wczesnym objawem nasieniaka jest guz lub zgrubienie w obrębie jądra, powiększenie całej gonady, rzadziej ból. Często też nowotwory niezastąpionego jądra są aktywne hormonalnie. Szczególnie groźne mogą okazać się nowotwory produkujące estrogeny (np. guz z komórek Sertoliego - sertolioma). Zajęte nowotworem jądro jest powiększone i twarde , zaś drugie jest bardzo małe i miękkie (atrofia - zanik drugiego jądra). Czasami, w początkowym okresie rozwoju nowotworu, w chorym jądrze wyczuwalny jest jedynie jeden niewielki, twardy guzek, a objawami towarzyszącymi zmiana mogą być: symetryczne wyłysienia, łupież, świąd, niedokrwistość, feminizacja - czyli zmiany wyglądu i zachowania z samczego na suczy: przerost gruczołów sutkowych, powiększenie sutków, obwisły napletek, ospałość, utrata libido, zmiana w rozmieszczeniu tłuszczu. Stale podwyższona produkcja hormonów może prowadzić również do ciężkich komplikacji np. : ropne zapalenie prostaty, rozrost gruczołów okołoodbytowych i zahamowanie czynności szpiku kostnego.
U wnętrów wzrasta także ryzyko skręcenia się nasieniowodu oraz są one obarczone większym prawdopodobieństwem wystąpienia innych genetycznych schorzeń, takich jak: przepuklina pępkowa, przepuklina pachwinowa, problemów z prąciem, napletkiem (złe uformowanie), nawykowego zwichnięcia rzepki.


 


Co robić z psem wnętrem?
Naturalnie zaburzenia tego nie można lekceważyć i pozostawić samemu sobie. Pies wnęter jedno lub obustronny powinien być w każdym przypadku poddany odpowiedniemu leczeniu.
 


Leczenie




  • kastracja - to metoda leczenia wnętrostwa z wyboru. Niezstąpione jądro/a usuwa się chirurgicznie. Kastracja psa w przypadku wnętrostwa pachwinowego nie nastręcza lekarzowi większych trudności. Wnętrostwo brzuszne wymaga dość skomplikowanej operacji na jamie brzusznej . W przypadku wnętrów jednostronnych zabieg dotyczy kastracji zarówno jądra uwięzionego, jak i tego, które zstąpiło. Zabieg powinno wykonywać się u psów powyżej 6 miesiąca życia, gdy można już definitywnie stwierdzić, czy pies jest wnętrem i gdy nie ma już szans na samoistne zstąpienie jąder do moszny;




  • chirurgiczne sprowadzenie uwięzionego jądra do moszny - w przeciwieństwie do postępowania w przypadku wnętrostwa u ludzi u psów kwestią mocno dyskusyjną jest zabieg chirurgicznego sprowadzenia jądra/er do moszny, ponieważ nie ma to żadnego uzasadnienia z punktu widzenia medycznego, o hodowlanym już nie wspominając;




  • leczenie hormonalne - biorąc pod uwagę hodowlę psa rasowego zastosowanie hormonów jest również bardzo kontrowersyjne. Medycyna weterynaryjna dopuszcza, jednak przed zastosowaniem skalpela, w niektórych przypadkach terapię hormonami hCG lub GnRH, których zadaniem jest spowodowanie zwiększenia masy jądra, przez co zsunie się ono do worka mosznowego siłą ciężkości, a jednocześnie utrudnione będzie jego cofnięcie się do kanału pachwinowego. Jednakże warunkiem rozpoczęcia takiej terapii jest: mobilność jąder w kanale pachwinowym, a pies nie może mieć więcej, niż 16 tygodni. Powyżej tego wieku terapia może, ale nie musi przynieść oczekiwanego skutku, co jest związane między innymi z postępującym zamykaniem się pierścieni pachwinowych ograniczających wejście do kanału pachwinowego. Zbyt późna terapia może spowodować, że jądro ugrzęźnie na stałe w kanale pachwinowym. Skuteczność tej metody jest na razie w fazie badań.




 

  • Odpowiedzi udzielił:

    Konsultant portalu vetopedia.pl