Napięte relacje kota z dzieckiem

Często rodzice małych dzieci podejmują decyzję o adopcji kota, ponieważ przed oczami mają obrazek, w którym rozmruczana, puszysta kulka z uwielbieniem wtula się w małe dziecko. Dziecko również oczarowane swoim kocim przyjacielem w spokoju go głaszcze, opowiadając mu przeróżne historie. Oczywiście tego typu sytuacje nie zawsze są fikcją. Jednak każdy rodzic musi zdawać sobie sprawę z tego, że aby pomiędzy dzieckiem a kotem rozwinęła się przyjaźń, trzeba tej relacji nieco pomóc. Kot unikający dziecka jest najczęstszym powodem, z którym rodziny z małymi dziećmi zwracają się do kociego behawiorysty. Objawy towarzyszące tej sytuacji mogą przebiegać różnie. Koty często szukają ciasnych, bezpiecznych miejsc do ukrycia, prezentują sygnały odstraszające (syczą, stroszą sierść), czy w przypadku wystąpienia silnego stresu – załatwiają potrzeby fizjologiczne poza kuwetą.

Jak kot widzi dziecko

• Dźwięki, które podekscytowany maluch wydaje, mogą być dla kota zbyt głośne. Dzieci mają tendencję do zabawy głosem. Krzyczą, piszczą, często gwałtownie. Kota może taka sytuacja przerażać. Należy pamiętać, że koty mają słuch dużo lepszy niż ludzie, stąd problem z tolerancją tego typu odgłosów.

• Zamieszanie w domu. Dzieci są aktywne fizycznie i bardzo ciekawskie. Zabawa w gonitwę po całym mieszkaniu lub rzucanie zabawkami to kolejny powód dlaczego kot może się bać dziecka. Koty cenią sobie leniwy spokój, dlatego każde tego typu zachowanie może wywołać silny stres.

• Głaskanie i branie na ręce. Nie ma w tym nic złego, jeśli kot to toleruje i sprawia mu to przyjemność. Dzieci nie zawsze delikatnie obchodzą się ze zwierzętami. Zbyt gwałtowne łapanie i nie reagowanie na sygnały wysyłane przez kota, który nie ma ochoty na tego typu zabawy, może poważnie zaważyć na relacji pomiędzy zwierzęciem a dzieckiem.

Decydując się na zakup lub adopcję kota, nie kierujmy się stereotypami. Nie zawsze dla małego dziecka najlepszy będzie mały kot. Często rodziców przerasta opieka zarówno nad wymagającym dzieckiem i równie wymagającym małym kociakiem. Warto wiedzieć, że tak młode zwierzątko znacznie zakłóci spokój w domu. Malucha trzeba wszystkiego nauczyć, pokazać. Ważna jest również codzienna porcja zabaw, ponieważ młody kociak ma niespożyte pokłady energii. Małe kociaki są również znacznie bardziej aktywne w nocy, co może powodować częste wybudzanie się małego dziecka. Dodatkowo, częste wizyty w lecznicy weterynaryjnej na zabiegi profilaktyczne u maluszka, wymagają poświęcenia dodatkowego czasu. W przypadku dorosłego kota, plusem jest ukształtowany charakter i inna reakcja na sytuacje konfliktowe. Oznacza to, że zwierzę w przypadku zagrożenia, np. zbyt nachalnej porcji czułości ze strony dziecka, wycofa się w spokojniejsze miejsce. Koty unikają konfliktów. Dopiero w sytuacji, gdy próg tolerancji na bodźce zostanie przekroczony, mogą próbować się bronić. W przypadku małego kociaka te mechanizmy nie są jeszcze do końca ukształtowane. Kociak może zareagować gwałtowniej niż wymaga tego sytuacja.

Jakiego kota wybrać dla dziecka?

Koty w wieku od 3 lat łatwiej odnajdą się u rodzin z dziećmi w wieku od 0 do około 12 roku życia. Z kolei zupełnie malutkie kotki - u rodzin z dziećmi powyżej 12 roku życia. Oczywiście nie należy tego rozumieć jako wymóg konieczny, zarówno w przypadku kociąt jak i małych dzieci mamy do czynienia z różnymi charakterami. Kolejną kwestią są różne warunki mieszkaniowe. Zawsze jednak przygarnięcie kota powinno być dobrze przemyślane i poparte chociaż podstawową wiedzą o zachowaniach i potrzebach tych zwierząt. Warto pamiętać, że kot nie jest mniej wymagającym psem. Decydując się na kota, należy zapewnić mu odpowiedni komfort. Trzeba być przygotowanym na ryzyko zmiany własnych przyzwyczajeń. Być może sytuacja będzie wymagała przystosowania mieszkania pod wymagania kota i zawsze należy mieć świadomość tego, że kot może coś zniszczyć, podrapać lub oddać mocz albo kał poza kuwetą. Nigdy nie robi tego złośliwie, zawsze jest poważny powód występowania tego typu zachowań u kotów.

Aby pomiędzy dzieckiem, a kotem nawiązała się przyjaźń, musi ona zostać poprzedzona wzajemnym zaufaniem i poczuciem bezpieczeństwa. Kot, który będzie wiedział, że ze strony dziecka nie grozi mu nic złego, może stać się ulubionym towarzyszem dzieciństwa.