2019-03-26 10:28

Zachowania kompulsywne i obsesyjne u kotów

Zaburzenia kompulsywne i obsesyjne, nazywane również stereotypowymi, wiążą się z poczuciem lęku u zwierzęcia. Czynności, które wykonuje kot można określić jako bezcelowe, zrytualizowane, destrukcyjne i powtarzające się. W porównaniu do codziennego funkcjonowania zwierzęcia, występują w znacznym nadmiarze.

Człowiek nie zawsze zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo wymagające będzie zapewnienie odpowiedniej przestrzeni i aktywności fizycznej swojemu podopiecznemu. Koty mają swoje potrzeby, których zaniedbanie może odbić się na ich zdrowiu psychicznym. Brak odpowiedniej stymulacji bodźców może mieć swoje konsekwencje w postaci szeregu zaburzeń behawioralnych.

Zaburzenia kompulsywne i obsesyjne są procesem, na który składa się sekwencja powtarzalnych czynności. Powoduje je najczęściej ograniczona przestrzeń i brak odpowiedniej stymulacji bodźcowej (niezaspokojony instynkt łowiecki). Często tego typu destrukcyjne zachowania można zaobserwować u zwierząt przebywających w ogrodach zoologicznych lub u zwierząt laboratoryjnych. Zaburzenia rozpoznaje się w sytuacji, gdy nie została zdiagnozowana żadna jednostka chorobowa u zwierzęcia. Warto mieć na uwadze, że zaburzenia kompulsywne oraz zaburzenia obsesyjne to dwie oddzielne jednostki behawioralne mimo, iż objawy, jakie wykazuje zwierzę, mogą być niemal identyczne. Ważnym elementem diagnostycznym jest dokładne zbadanie zwierzęcia przez personel weterynaryjny. Dzieję się tak dlatego, że to samo zachowanie (objaw) zwierzęcia może jednocześnie wskazywać na problem z emocjami oraz także na problemy ze zdrowiem.

Objawy zachowań kompulsywno – obsesyjnych:

• chodzenie po okręgu - zachowanie to może być również spowodowane chorobą somatyczną, np. problemami neurologicznymi lub chorobami uszu.

• gonitwa za własnym ogonem – również może wskazywać na to, że zwierzę choruje. Powodem może być ból, zaburzenie czucia, problemy z kręgosłupem, problemy z zatokami przyodbytowymi lub inwazją pasożytów.

• nadmierna pielęgnacja, która doprowadza do wyłysień i zaczerwienienia skóry – tutaj również oprócz podłoża behawioralnego można wymienić szereg chorób związanych np. ze zmianami skórnymi

• polowanie na „niewidzialną muchę”- przyczyny można się również doszukiwać w problemach neurologicznych.

W przypadku wystąpienia podobnych objawów, zawsze jest wskazanie do przeprowadzenia badania lekarskiego i konsultacji behawioralnej. Objawy mogą być identyczne w przypadku choroby zwierzęcia, jak i zaburzeń emocjonalnych. Niestety, zdiagnozowanie zachowań kompulsywnych nie zawsze jest takie proste. Często mylone jest ono z problemami dermatologicznymi lub reakcją na ból. Okazuje się, że zmiany skórne w tym przypadku są następstwem intensywnego wylizywania się kota, wynikającego właśnie z problemów emocjonalnych. W konsekwencji po zakończonym leczeniu, problem może powracać, a nawet nasilać się. Oczywiście zwierzę potrzebuje pomocy lekarskiej, jednak równolegle z pomocą behawiorysty, gdy występuje podejrzenie zaburzeń behawioralnych. Również w przypadku różnicowania zachowań w samej terapii behawioralnej, trzeba potrafić rozpoznać daną przyczynę zachowania na podstawie oceny warunków środowiskowych. Zbliżone zachowanie mogą powodować: nuda – brak odpowiedniej stymulacji instynktu łowieckiego, problemy wynikające z konfliktów pomiędzy kotami, czy lęk separacyjny.
Należy mieć na uwadze, że każdy osobnik posiada tzw. próg adaptacyjny, a jego przekroczenie wiąże się z silnym stresem, brakiem możliwości zapanowania nad nim i to właśnie jest przyczyną wystąpienia tego typu zaburzeń.

Skąd się biorą problemy z zachowaniem u kotów? To przede wszystkim brak zrozumienia ich potrzeb przez opiekunów. Nadal znaczną część właścicieli tych zwierząt stanowią osoby, które większość czasu spędzają poza domem. Jednocześnie wychodzą z założenia, że właśnie dlatego idealnym pupilem będzie dla nich kot. Z pozoru leniwy, nietowarzyski i niepotrzebujący spacerów zwierzak. Nic bardziej mylnego, ponieważ jest to zamknięty w małej przestrzeni drapieżnik. Owszem, koty mieszkające w domu są zdecydowanie bardziej bezpieczne i mogą odnaleźć się w dostosowanej do ich potrzeb przestrzeni, jednak trzeba mieć na uwadze ich niemałe potrzeby. Kolejną trudnością w określeniu dobrostanu tych zwierząt jest kocia tendencja do ukrywania słabości. Potrafią one bardzo długo ukrywać swoje problemy, demonstrując niepożądane zachowania w momencie, gdy sytuacja zaczęła je przerastać.

Koty są trudnymi pacjentami. Ich natura powoduje, że potrafią doskonale kamuflować swoje problemy. Jest to zrozumiałe, ponieważ wśród kotów żyjących w naturalnych warunkach prezentowanie swoich słabości powoduje, że stają się one łatwą zdobyczą dla silniejszych osobników. Dlatego właśnie opiekunowie zwierząt często zwracają uwagę na sytuację, w której np. ich podopieczny widocznie kuleje w domu, a podczas wizyty lekarskiej porusza się zupełnie normalnie, nie wykazując żadnych objawów bólowych. Można to wyjaśnić poprzez oddziaływanie czynnika stresogennego. Poczucie bezpieczeństwa w domu pozwala kotu na okazanie pewnych słabości, za to obce terytorium powoduje, że kot w poczuciu zagrożenia nie ujawnia swojego gorszego samopoczucia.

Zaburzenia kompulsywno – obsesyjne u kotów nie należą do rzadkości. Zwierzęta te podobnie jak ludzie mogą wykazywać podatność na sytuacje stresogenne. W przypadku problemów ważne jest to, aby opiekun zwierzęcia zwracał uwagę na nietypowe dla jego pupila zachowania. Wczesna reakcja i zwrócenie się o pomoc do specjalisty pomoże zarówno w przypadku chorób ciała, jak i problemów kociej duszy. Terapia tych drugich jest często czasochłonna i wymaga więcej cierpliwości ze strony opiekuna.


data publikacji artykułu: 2019-03-26

Popularne teraz

Komentarze