Mainecoon

Mainecoon jest jedną z najstarszych naturalnych ras kotów z Północnej Ameryki, uważa się że pochodzi ze stanu Maine. Rasa została oficjalnie uznana za rasę specyficzną dla Maine, gdzie koty tego typu były od lat hodowane ze względu na ich doskonałe zdolności łowieckie. Rasa ta jest dziełem natury; w swoim "programie hodowlanym" stworzyła ona rosłego, krzepkiego kota o długim włosie, doskonale zaadoptowanego do surowych zim i kapryśnej pogody tego regionu. Mainecoon jest znany ze swojej łagodnej i przyjacielskiej natury, delikatnego charakteru i ogromnej inteligencji. Koty te świetnie porozumiewają się z dziećmi i psami, są bardzo zgodne i dzięki temu stały się bardzo popularne jako towarzysze człowieka. W domu zachowują się grzecznie, chętnie towarzyszą człowiekowi w jego codziennych zajęciach, ale też są dyskretne i nienachalne - wejdą na kolana czy przytulą się kiedy siedzimy na kanapie śledząc nas swoimi pięknymi oczami, ale nie domaga się raczej krzykiem poświęcenia uwagi, choć jest bardzo wdzięczny za każde miłe słowo.

Mainecoon

Mainecoon jest jedną z najstarszych naturalnych ras kotów z Północnej Ameryki, uważa się że pochodzi ze stanu Maine. Rasa została oficjalnie uznana za rasę specyficzną dla Maine, gdzie koty tego typu były od lat hodowane ze względu na ich doskonałe zdolności łowieckie. Rasa ta jest dziełem natury; w swoim "programie hodowlanym" stworzyła ona rosłego, krzepkiego kota o długim włosie, doskonale zaadoptowanego do surowych zim i kapryśnej pogody tego regionu. Mainecoon jest znany ze swojej łagodnej i przyjacielskiej natury, delikatnego charakteru i ogromnej inteligencji. Koty te świetnie porozumiewają się z dziećmi i psami, są bardzo zgodne i dzięki temu stały się bardzo popularne jako towarzysze człowieka. W domu zachowują się grzecznie, chętnie towarzyszą człowiekowi w jego codziennych zajęciach, ale też są dyskretne i nienachalne - wejdą na kolana czy przytulą się kiedy siedzimy na kanapie śledząc nas swoimi pięknymi oczami, ale nie domaga się raczej krzykiem poświęcenia uwagi, choć jest bardzo wdzięczny za każde miłe słowo.

Na temat rasy mainecoon powstało wiele mitów, legend i opowiadań. Niektóre z nich zabawne, inne zupełnie wymyślone, a jeszcze inne bardzo wiarygodne. Są one świetnym tematem pogawędek dla miłośników kotów i nie tylko. Najczęściej słyszaną historią o tych kotach jest tajemnica jego pochodzenia: wierzono, że MaineCoon powstał jako krzyżówka szopa z kotką - stąd jego łowność oraz imponująca szata. Teraz już wiadomo, że krzyżówka taka jest niemożliwa, a rasa powstała w zupełnie normalny sposób: drogą selekcji naturalnej.
Inna popularna teoria głosi, że mainecoon wywodzi się od sześciu kotów, ulubieńców Marii Antoniny, które królowa przed planowaną ucieczką z Francji wysłała do Wiscasset w Maine. Większość hodowców uważa dziś, że rasa powstała ze skrzyżowania miejscowych kotów krótkowłosych i przywiezionych drogą morską długowłosych kotów prawdopodobnie w typie angory (być może koty przywiezione przez marynarzy z Nowej Anglii lub jeszcze wcześniej przez Wikingów). Interesujące, że kotem najbardziej podobnym w typie do mainecoona jest norweski kot leśny, który, pomimo dzielącej je odległości, rozwinął się i wykształcił w bardzo zbliżonych warunkach klimatycznych. Pozwala to sądzić, że faktycznie wśród przodków mainecoona znaleźli się przedstawiciele rasy norweskiej, zwłaszcza, że Wikingowie bardzo chętnie zabierali swoje koty w dalekie wyprawy jako strażników zapasów.

Pierwszy zapis dotyczący rasy pochodzi z roku 1861 i dotyczy biało-czarnego kota o imieniu "Captain Jenks of the Horse Marines". Mainecoony cieszyły się dużym powodzeniem na pierwszych wystawach kotów w Bostonie i Nowym Jorku. Brązowo pręgowana kotka o imieniu "Cosie" zdobyła tytuł Najlepszego Kota na wystawie Madison Square Garden Show w roku 1895

Mainecoony dorastają długo; nie zdarza się aby osiągnęły pełen rozmiar przed trzecim, a nawet piątym rokiem życia. Ich zachowanie pozostaje "kocięce" przez całe życie, są duże, subtelne z natury, o miłym charakterze. Nawet ich głos rózni się od innych kotów; charakteryzuje go świergotliwy tryl używany przy każdej okazji: w zalotach, podczas pieszczot, zabawy itp. Koty te uwielbiają zabawę, wiele z nich chętnie aportuje małe przedmioty. Rzadko miauczą, a jeżeli już to jest to głos cienki i delikatny, zupełnie niepasujący do imponujących rozmiarów.
Chociaż bardzo związane z ludźmi, mainecoony nie są od nas całkowicie uzależnione. Nie upominają się bez przerwy o uwagę, wolą raczej przebywać w towarzystwie ulubionego człowieka, śledząc go czujnie i w razie potrzeby "pomagając". Nie są zasadniczo "poduszkowcami" choć zdarzają się wśród nich wyjątkowe pieszczochy. Większość jednak postara się być w pobliżu nas, umieszczając się na pobliskim fotelu lub obok na kanapie. Chodzą za człowiekiem krok w krok i czekają pod drzwiami na jego powrót. Jest kumplem, przyjacielem, powiernikiem i opiekunem, także dla dzieci.
Są spokojne, zgodne i zrównoważone, co widać we wszystkim czym się zajmują. Samce lubią figle i popisy, podczas gdy kotki są bardziej dystyngowane, tym niemniej oboje są chętni do zabawy przez długie lata. Mainecoon jest znany ze swojego uroczego charakteru, zgodności, grzeczności i wysokiej inteligencjii, są świetnymi towarzyszami zwłaszcza dla dzieci, a także innych kotów i psów. Tym niemniej nadają się dla każdego. Nie kochają wspinaczki i nie psocą w domu zrzucając umieszczone wysoko przedmioty, są typowymi "przygruntowymi" łowcami myszy.

MaineCoony to duże koty o wspaniałym wyglądzie, ich gęste futro i charakterystyczne pędzelki na końcach uszu upodabniają go do dzikich kotów dalekiej północy. Dzięki temu a także doskonałemu charakterowi zyskał sobie zwolenników w wielu krajach, w tym w Polsce, gdzie cieszy się coraz większą popularnością. Umaszczenie może być dowolne oprócz gładkiego czekoladowego, lawendowego i znaczenia typu syjamskiego. Najpopularniejszy typ to pręgowane klasycznie i pręgowane z białym.

data publikacji artykułu: 2012-08-30

Popularne teraz

Komentarze