Tężec u koni

Tężec jest wciąż występująca w Polsce chorobą koni.
Wywoływana jest przez beztlenową bakterię-laseczkę tężca. Występuje ona powszechnie w środowisku(w glebie, kurzu domowym, kale zwierząt).Wytwarza formy przetrwalnikowe, które są niezwykle odporne na czynniki zewnętrzne.
Występuje najczęściej jako zakażenie przyranne, w wyniku głębokich skaleczeń, których brzegi zasklepiają się szybko, odcinając dopływ tlenu;zagwożdżeń;ran pooperacyjnych (m.innymi po zabiegach kastracji), zakażeń pępowiny, czy uszkodzenia macicy po porodzie. Bakteria może wniknąć również do organizmu drogą pokarmową, w przypadku, gdy uszkodzona jest błona śluzowa jamy ustnej, lub dalszych odcinków przewodu pokarmowego.
Laseczka tężca po wniknięciu do rany namnaża się i produkuje toksynę, która wiąże się z komórkami nerwowymi, co skutkuje nadmiernym skurczem mięśni.

Tężec u koni

Tężec jest wciąż występująca w Polsce chorobą koni.
Wywoływana jest przez beztlenową bakterię-laseczkę tężca. Występuje ona powszechnie w środowisku(w glebie, kurzu domowym, kale zwierząt).Wytwarza formy przetrwalnikowe, które są niezwykle odporne na czynniki zewnętrzne.
Występuje najczęściej jako zakażenie przyranne, w wyniku głębokich skaleczeń, których brzegi zasklepiają się szybko, odcinając dopływ tlenu;zagwożdżeń;ran pooperacyjnych (m.innymi po zabiegach kastracji), zakażeń pępowiny, czy uszkodzenia macicy po porodzie. Bakteria może wniknąć również do organizmu drogą pokarmową, w przypadku, gdy uszkodzona jest błona śluzowa jamy ustnej, lub dalszych odcinków przewodu pokarmowego.
Laseczka tężca po wniknięciu do rany namnaża się i produkuje toksynę, która wiąże się z komórkami nerwowymi, co skutkuje nadmiernym skurczem mięśni.

Objawy

Objawy kliniczne występują zazwyczaj po okresie 1-3 tygodni od zakażenia (odnotowano jednak przypadki, gdy czas ten był wielokrotnie dłuższy).

Choroba przebiega w dwojaki sposób:

1)Objawy rozpoczynają się od partii mięśni najbliżej zranienia(tzw. tężec wstępujący).Są to zwykle mięśnie kończyn.
Pierwsze symptomy tężca, gdy są mało nasilone mogą być mylone z zaburzeniami chodu tła urazowego.

2)Oznaki choroby ujawniają się dopiero po wniknięciu do Ośrodkowego Układu Nerwowego i zaczynają się "od głowy"(skurcz mięśni twarzy i żwaczy, wypadnięcie trzeciej powieki, nadstawione uszy).

W miarę postępu choroby dochodzi do skurczy kolejnych partii mięśni, w tym również mięśni zwieraczy, co uniemożliwia zwierzęciu oddawanie moczu i kału). Chore konie pomimo zachowanego apetytu nie są w stanie jeść, ani pić z powodu nadmiernie zaciśniętych zębów, spowodowanych skurczem mięśni żwaczy lub porażenia przełyku. Często ślinią się. Stają się nadwrażliwe na bodźce słuchowowe i wzrokowe. Przyjmują pozycję kozła gimnastycznego(przednie kończyny mocno wyprostowane i wysunięte do przodu).

Leczenie

Szanse na wyleczenie zwierzęcia zależą od czujności właściciela i czasu, jaki minie od wystąpienia pierwszych objawów do wezwania lekarza weterynarii. Toksyna tężca wiąże się z komórkami w sposób nieodwracalny, dlatego szybkie unieszkodliwienie niezwiązanej jeszcze toksyny zwiększa szansę na przeżycie zwierzęcia.
Poza podaniem antytoksyny leczenie polega na dokładnym oczyszczeniu rany, antybiotykoterapii, nawadnianiu, odżywianiu przez sondę nosowo-żołądkową, a w przypadku zatrzymania moczu i kału-cewnikowaniu i manualnym opróżnianiu prostnicy.
Ważne jest zapewnienie zwierzęciu spokoju umieszczając je w cichym i ciemnym pomieszczeniu, co zapobiegnie samookaleczeniom. Często podaje się środki uspokajające.
Śmiertelność tej choroby sięga do 80 %, dlatego bardzo istotna jest profilaktyka- odpowiednia dezynfekcja ran oraz regularne szczepienia.

Zapobieganie

Zaleca się trzykrotne szczepienie podstawowe źrebiąt w 6, 7 i 8-9 miesiącu życia. Przez kolejne trzy lata dawkę przypominającą powinno się podawać co roku, a w późniejszym okresie przynajmniej raz na dwa lata. Klacze źrebne najlepiej zaszczepić 4-6 tygodni przed porodem, co zapewni wysoki poziom przeciwciał w siarze.

data publikacji artykułu: 2013-06-18

Popularne teraz

Komentarze