Kolonoskopia u zwierząt

Badania endoskopowe zapoczątkowane zostały w XIX w. we Frankfurcie. Dużą rolę w rozwoju tej metody diagnostycznej odegrał polski profesor Mikulicz, który nieustannie pracował nad rozwojem endoskopu. Jako pierwszy użył w nim żarówki elektrycznej, a u schyłku XIX stulecia opisał zdiagnozowanego przy użyciu tej metody raka żołądka. Jednocześnie w pismach swych przewidywał, że endoskop umożliwi w przyszłości rozpoznawanie chorób nowotworowych w bardzo wczesnym, potencjalnie uleczalnym stadium.

Rozwój techniki badań endoskopowych niebywale wspomogło wprowadzenie do użycia (lata 50 - te XX w.) światłowodów, elastycznych przewodów, posiadających zdolność przesyłania światła, a co za tym idzie - obrazu.
Endoskop znalazł zastosowanie w diagnozowaniu chorób tchawicy, oskrzeli, przełyku, dróg moczowych, żołądka, dwunastnicy oraz jelit.

Kolonoskopia to badanie endoskopowe jelita grubego, przeprowadzane za pośrednictwem wprowadzonego w odbyt zwierzęcia kolonoskopu.
Metoda ta dzieli się na diagnostyczną oraz terapeutyczną.

Wskazaniem do kolonoskopii diagnostycznej mogą być:

* podejrzenie zapalenia jelita grubego
* podejrzenie nowotworu jelita grubego
* podejrzenie nieswoistego zapalenia jelit
* podejrzenie rozdęcia okrężnicy
* podejrzenie zaburzeń wchłaniania
* biegunka o nieznanej genezie
* badanie histopatologiczne zdrowej tkanki błony śluzowej jelita, w celu określenia prawdopodobieństwa występowania polipów bądź raka

Kolonoskopię terapeutyczną (leczniczą) wykonuje się w przypadku:

* występowania polipów
* występowania ciał obcych
* hamowania ewentualnych krwawień w dolnym odcinku przewodu pokarmowego
* poszerzania fizjologicznych bądź uwarunkowanych zmianami chorobowymi zwężeń

Zabieg

Zabieg kolonoskopii jest dość obciążający dla organizmu. Może być bolesny. Przeprowadza się go w pełnym znieczuleniu. Zalecana jest minimalnie 24 godzinna głodówka. Najlepiej jest zafundować zwierzęciu dwudniowy post, co doprowadzi do całkowitego i dokładnego oczyszczenia jelita z resztek pokarmowych. Głodówkę należy wspomóc wielokrotnymi lewatywami bądź aplikowaniem odpowiednio dozowanych (wg. zaleceń producenta lub weterynarza) środków przeczyszczających.
Podczas wziernikowania stosuje się lewostronne ułożenie pacjenta, co ułatwia penetrację zawiłości dolnego odcinka układu pokarmowego, chociażby z powodu odciążenia odźwiernika (otworu pomiędzy żołądkiem a jelitem cienkim). Aplikacja specjalnego żelu na kolonoskop może ułatwić lekarzowi rozpoczęcie badania. Podczas badania stosuje się umiarkowane "nadmuchiwanie" jelita, co pozwala na odseparowanie od siebie jego ścianek, w celu przeprowadzenia dokładnych oględzin.

Po zabiegu

Po wybudzeniu pupil może być nieco osłabiony narkozą. Należy otoczyć go opieką oraz zapewnić mu spokój i ciepło (znieczulenie ogólne zwiększa podatność na wyziębienie). Jeżeli badanie przeprowadzono w celach diagnostycznych, można podać zwierzęciu lekkostrawny posiłek.
Jeżeli przeprowadzone zostały jakiekolwiek zabiegi, należy zastosować się do wskazań prowadzącego lekarza weterynarii.

Na listach lecznic wypatrujcie ikon: