Lamblioza

Lamblioza (inaczej giardioza) jest chorobą psów i kotów wywoływaną przez pierwotniaki Giardia canis oraz Giardia cali. Bytują w jelicie cienkim zakażonego zwierzęcia. Pierwotniaki te występują we wszelkich zbiornikach wodnych takich jak: strumienie, rzeki, jeziora, kałuże, stawy, zdarza się, że znajdują się też w źródłach wody pitnej (np. w wodociągach). Prawdopodobnie do zakażenia zbiorników wodnych dochodzi za sprawą dzikich zwierząt (bobrów, dzikich gryzoni), które zanieczyszczają wodę kałem zawierającym lamblie.

Lamblioza

lamblioza (inaczej giardioza) jest chorobą psów i kotów wywoływaną przez pierwotniaki Giardia canis oraz Giardia cati. Bytują w jelicie cienkim zakażonego zwierzęcia. Pierwotniaki te występują we wszelkich zbiornikach wodnych takich jak: strumienie, rzeki, jeziora, kałuże, stawy, zdarza się, że znajdują się też w źródłach wody pitnej (np. w wodociągach). Prawdopodobnie do zakażenia zbiorników wodnych dochodzi za sprawą dzikich zwierząt (bobrów, dzikich gryzoni), które zanieczyszczają wodę kałem zawierającym lamblie.

Lamblie stanowią również zagrożenie dla człowieka – może on zarazić się pierwotniakiem od swojego psa lub kota.

Jak dochodzi do zakażenia?

Trudno dokładnie określić przyczyny zakażenia u zwierząt domowych. Najczęściej zwierzę zaraża się pierwotniakiem spożywając wodę z kałuży, jeziora, strumienia, czy stawu. Także w dużych skupiskach zwierząt (schroniska, azyle, duże hodowle zwierząt itp.) często dochodzi do rozprzestrzenienia się tej choroby – wystarczy, że zwierzęta mają kontakt z kałem zarażonego osobnika.

Cysty lamblii pojawiają się w kale zwierzęcia nawet już szóstego dnia od chwili zakażenia. Zwierzę każdego dnia wraz z kałem wydala ogromne ilości cyst, które maja bardzo wysoką odporność na wszelkie czynniki środowiskowe. Ich zdolność do zarażania trwa do kilku miesięcy. Przedostają się do organizmu zwierzęcia drogą pokarmową.

Objawy

Najczęstszą postacią lambliozy jest bezobjawowe nosicielstwo (90% zarażonych zwierząt). Jednak u 10% dochodzi do wystąpienia objawów. Do charakterystycznych objawów lambliozy należą:

- biegunka lub długotrwałe luźne stolce o jasnożółtej barwie i papkowatej konsystencji (zwłaszcza, jeśli są oporne na leczenie)
- kał ma nieprzyjemną, ostrą woń
- w kale występuje domieszka śluzu i/lub krwi
- wzdęcia
- zmiany skórne, mające tło alergiczne
- wymioty
- gorączka
- bóle brzucha
- spadek wagi (przy jednoczesnym normalnym apetycie)
- odwodnienie

Diagnozowanie

Rozpoznanie stawia lekarz weterynarii na podstawie objawów klinicznych oraz wyników badania parazytologicznego. Badanie takie polega na pobraniu próbki kału i zbadaniu jej pod mikroskopem pod kątem obecności cyst lamblii. Niestety, często bardzo trudno wykryć lamblie za pomocą rutynowego badania kału, gdyż pierwotniaki te łatwo ulegają wysuszeniu. Wymagane jest pobranie minimum trzech próbek kału (każda musi pochodzić z osobnego wypróżnienia).

Jest też dostępny test immunoenzymatyczny. Wykrywa on w kale określone białko, powstające w fazie tworzenia się cyst. Do badania wystarczy jedna próbka kału. Test cechuje wysoka czułość (96%) i specyficzność (99%). Nie zawsze jednak jest on dostępny w lecznicy.

Jeśli jednak po kilkukrotnym badaniu nie lekarz nie stwierdzi obecności pierwotniaka, a objawy u zwierzęcia nie występują, wtedy po wykluczeniu innych schorzeń lekarz może wdrożyć leczenie lambliozy mimo negatywnego wyniku badania.

Leczenie

W leczeniu lambliozy stosuje się metronidazol. Należy jednak pamiętać, że preparaty zawierające metronidazol mają różną skuteczność i toksyczność. W zwalczaniu lamblii stosuje się też preparaty odrobaczające, zawierające substancję czynną o nazwie fenbendazol. Powinno się jednocześnie podawać leki działające osłonowo na wątrobę oraz probiotyki.

Wszystkie środki stosuje się wyłącznie z zalecenia lekarza weterynarii. Leczenie bywa długotrwałe, gdyż choroba ma tendencję do nawracania. Leczeniu powinny zostać poddane wszystkie zwierzęta w domu, a także ludzie, którzy mieli z nimi kontakt.

Zapobieganie

Przede wszystkim należy zapewnić zwierzętom stały dostęp do świeżej, czystej wody, aby nie piły jej z innych źródeł. Można zastosować filtry do wody lub podawać wodę po uprzednim przegotowaniu i wystudzeniu (gotowanie ograniczy ilość pierwotniaków w wodzie). Wodę w miskach należy zmieniać często w ciągu dnia – jest to szczególnie ważne w dużych skupiskach zwierząt.

Warto co pół roku wykonać profilaktycznie badanie kału w kierunku lamblii i w razie potrzeby zastosować zalecony przez lekarza weterynarii lek przeciw robakom lub pierwotniakom.

data publikacji artykułu: 2009-08-09

Popularne teraz

Komentarze