Mocznica - Przewlekła niewydolność nerek

Przewlekła niewydolność nerek, znana także pod nazwą mocznicy jest nieuleczalną chorobą, na którą zapada spora liczba kotów (wiąże się to z wrażliwością tych zwierząt na wszelkie zatrucia, infekcje oraz podatność na problemy z układem moczowym).

Przyczyny

przewlekła niewydolność nerek (PNN), znana także pod nazwą mocznicy jest nieuleczalną chorobą, na którą zapada spora liczba kotów (wiąże się to z wrażliwością tych zwierząt na wszelkie zatrucia, infekcje oraz podatność na problemy z układem moczowym).

PNN występuje w dwóch postaciach: ostrej i przewlekłej. Przyczyną postaci ostrej są najczęściej zatrucia organizmu oraz zmniejszenie przepływu krwi przez nerki . Na szczęście, przy tej postaci szybka interwencja lekarza weterynarii pozwala przywrócić normalną pracę nerek. Jeśli jednak pomoc zostanie udzielona zbyt późno, istnieje niebezpieczeństwo przejścia postaci ostrej w przewlekłą, ponieważ w przypadku postaci ostrej mamy do czynienia po pierwsze, z krótkim czasem między pierwszym zadziałaniem szkodliwego czynnika a całkowitą niewydolnością nerek, a po drugie, z groźbą zatrzymania wydzielania moczu.

Jeśli PNN przyjmie postać przewlekłą, uszkodzenia nerek są już nieodwracalne i możemy już jedynie podtrzymywać zwierzę przy życiu za pomocą odpowiednich leków i diety. Przyczyną postaci przewlekłej mogą być ponadto: wrodzone wady nerek, niektóre choroby wirusowe (FIP, FeLV), zakażenia układu moczowego, nowotwory nerek, nadczynność tarczycy, ustrojowe nadciśnienie, kamica nerkowa, wodonercze, zapalenia nerek. Zdarza się, że przyczyny choroby nie udaje się znaleźć.

Czym jest PNN?

PNN jest dysfunkcją nerek, która polega na tym, że organy te przestają spełniać swoje zadania. Do zadań tych należą: oczyszczanie krwi ze szkodliwych produktów przemiany materii, regulowanie gospodarki wodnej oraz elektrolitowej organizmu, wytwarzanie hormonów erytropoetyny (odpowiedzialnej za wytwarzanie erytrocytów) i reniny (odpowiedzialnej za prawidłowe ciśnienie krwi) oraz utrzymywanie odpowiedniego pH krwi.

przewlekła niewydolność nerek jest groźna i podstępna, ponieważ bardzo długo przebiegać może bezobjawowo. Nerki mają bowiem niezwykłe zdolności przystosowawcze, dlatego mogą pracować normalnie przez długi czas mimo postępujących uszkodzeń (regenerują się na bieżąco). Dopiero, gdy uszkodzeniu ulegnie 75% miąższu nerek, efekty niewydolności zaczynają być widoczne. Często okazuje się, że kot cierpi na tę chorobę, gdy spustoszenia w organizmie są już bardzo znaczne. Wprawdzie najczęściej PNN występuje u kotów starszych (10 lat i więcej), jednak dotyczy każdej grupy wiekowej, dlatego ważne, by przy najmniejszym podejrzeniu zawieźć zwierzę do lekarza weterynarii, który wykona badania i będzie mógł jak najszybciej rozpocząć leczenie.

Do charakterystycznych objawów PNN należą:

- pierwsze, nie dające widocznych objawów: podwyższony poziom mocznika i kreatyniny we krwi (dlatego ważne są profilaktyczne badania krwi, które dają szansę wczesnego wykrycia choroby)
- stany zapalne dziąseł
- przykry zapach z pyszczka
- osłabienie
- wzmożona senność
- szybsze męczenie się kota
- zwiększone zapotrzebowanie na płyny
- wymioty
- biegunki
- matowa sierść
- utrata apetytu
- zmniejszenie wagi ciała, nadmierne wychudzenie
- zapalenie żołądka, krwawienie z jego błon śluzowych
- anemia (zaburzenia krzepliwości krwi, krwawienia wewnętrzne)
- zaburzenia hormonalne (nadczynność przytarczyc – ze względu na zwiększoną ilość fosforu we krwi)
- zaburzenia ciśnienia krwi (nadciśnienie, prowadzące czasem do utraty wzroku)
- zaburzenia neurologiczne: drżenia, drgawki, kłopoty z poruszaniem się, tiki, zmiany w zachowaniu zwierzęcia, śpiączka
- kwasica krwi (nerki przestają kontrolować pH krwi)

Nasilenie objawów i ich obecność zależy m. in. od stopnia uszkodzenia nerek, przyczyny niewydolności, ilości szkodliwych produktów przemiany materii we krwi, sposobu leczenia, a także od organizmu kota.

Diagnozowanie i leczenie

Rozpoznanie stawia się na podstawie wyników badań krwi oraz moczu. Badanie krwi daje jednoznaczne wyniki, na podstawie których stwierdza się PNN. W wyniku badania charakterystyczny jest wysoki poziom kreatyniny oraz mocznika. Potwierdzeniem choroby jest wynik badania moczu – jeśli występuje w nim białko, oznacza to, że nasz zwierzak cierpi na PNN. Warto uzupełnić badanie, wykonując USG oraz RTG – pozwolą one ocenić stan nerek oraz innych narządów, które mogły zostać uszkodzone przez chorobę. Dodatkowo warto zbadać ciśnienie krwi zwierzęcia.

Leczenie polega w pierwszej kolejności na zbiciu poziomu mocznika we krwi. Podaje się w tym celu środki moczopędne, które mają za zadanie zmusić nerki do pracy, aby usunęły z krwi nadmiar mocznika i toksyn. Należy także zadbać o właściwą dietę kota. Zwierzę powinno być karmione specjalistyczną karmą dla kotów z niewydolnością nerek, a jeśli wyraźnie traci na wadze, powinno też dostawać odżywki dla kotów z PNN (ważne w diecie jest, aby zawierała zmniejszoną ilość białka oraz fosforu). Ponadto, ważne jest, aby obniżać ciśnienie krwi, a także kontrolować anemię, hamować wymioty i biegunkę, jeśli występują infekcje dziąseł i żołądka należy je wyleczyć, a jeśli występuje kwasica krwi – likwidować ją. Istotnym elementem leczenia jest tak że podawanie dożylnych i podskórnych kroplówek (w celu nawodnienia organizmu). Czasami konieczne będzie nauczenie się podawania kroplówek samemu (zbyt częste wizyty w lecznicy mogą bowiem być uciążliwe i stresujące dla kota, a dbanie o spokój psychiczny zwierzaka jest przy tej chorobie ważne). Konieczne jest również obniżanie poziomu fosforu oraz podnoszenie poziomu potasu i wapnia.

Właściciel kota chorego na PNN musi być konsekwentny i przestrzegać kilku zasad. Przede wszystkim, musi bezwzględnie przestrzegać diety niskobiałkowej i niskofosforowej. Ponadto, konieczne jest dbanie o spokój kota – absolutnie nie wolno narażać go na stres. Ważne jest też podawanie zaleconych leków, kontrolowanie samopoczucia kota oraz kontrolowanie poziomu mocznika i kreatyniny we krwi. W razie najmniejszych wątpliwości, konieczny jest kontakt z lekarzem weterynarii (warto wybrać jednego lekarza, który będzie prowadził naszego „nerkowca” i który ma doświadczenie z przewlekłą niewydolnością nerek).

Trzeba pamiętać, że kot, który choruje na PNN może żyć jeszcze długo, mimo iż jest to choroba nieuleczalna. Przy odpowiedniej opiece, może przez długi czas czuć się dobrze i korzystać z uroków życia. Jednak, gdy zauważymy, że zwierzę zaczyna cierpieć, powinno się rozważyć podjęcie decyzji, która te cierpienia skróci. Ważne jest jednak przede wszystkim, aby chorego kota uważnie obserwować. Oczywiście, oprócz powyższych zaleceń, traktujemy chorego zwierzaka w miarę normalnie, aby nie zaniepokoiła go nadmierna ostrożność w postępowaniu z nim. Jeśli ma ochotę poszaleć z piłeczką lub pobiegać, pozwólmy mu na to – pamiętajmy, że najważniejszy jest komfort naszego pupila.

data publikacji artykułu: 2009-06-22

Popularne teraz

Komentarze