Stres u kota

Koty są zwierzętami o niezwykle wrażliwej psychice i niezwykle łatwo wywołać u nich stres. Najczęściej jednak nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nasz zwierzak cierpi z powodu stresu, gdyż koty słabo sygnalizują, gdy dzieje się z nimi coś niedobrego (jest to naturalna reakcja, gdyż na wolności okazywanie słabości zmniejsza szanse na przeżycie). Ponadto, powodem zestresowania może być coś tak nieprawdopodobnego lub niedostrzegalnego, że człowiekowi nie przychodzi do głowy powiązać tego z niepokojącym zachowaniem kota.

Stres u kota

Koty są zwierzętami o niezwykle wrażliwej psychice i niezwykle łatwo wywołać u nich stres. Najczęściej jednak nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nasz zwierzak cierpi z powodu stresu, gdyż koty słabo sygnalizują, gdy dzieje się z nimi coś niedobrego (jest to naturalna reakcja, gdyż na wolności okazywanie słabości zmniejsza szanse na przeżycie). Ponadto, powodem zestresowania może być coś tak nieprawdopodobnego lub niedostrzegalnego, że człowiekowi nie przychodzi do głowy powiązać tego z niepokojącym zachowaniem kota.

Należy pamiętać, że stres może być bardzo groźny dla naszego mruczka. Może bowiem spowodować wiele dolegliwości i chorób, a nawet doprowadzić zwierzę do śmierci. Najbardziej niebezpieczną chorobą wywoływaną przez stres jest FIP (zakaźne zapalenie otrzewnej kotów). Pod wpływem stresu niezłośliwe koronawirusy, które żyją w organizmie niemal każdego kota, uzjadliwiają się, co prowadzi do zachorowania. FIP jest chorobą nieuleczalną i w krótkim czasie powodującą śmierć zwierzęcia. Inne choroby wywoływane przez stres to np. zapalenie jelit, zapalenie pęcherza itp. Stres powoduje też silne obniżenie odporności kota na infekcje. Dlatego istotne jest uważne obserwowanie kota oraz jego otoczenia, abyśmy mogli w porę mu pomóc.

Jak rozpoznać zatem, że kot jest zestresowany?

Na pewno u każdego kota objawy będą inne, jednak szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na takie symptomy jak:

- wygryzanie lub wylizywanie różnych partii ciała
- intensywne drapanie ciała prowadzące do zmian skórnych
- samookaleczenia
- załatwianie się poza kuwetą
- niekiedy powstrzymywanie moczu
- utrata apetytu
- drżenie ciała
- nadwrażliwość na bodźce zewnętrzne
- utrata chęci do zabawy, pieszczot
- wymioty, biegunka
- podwyższona lub obniżona temperatura ciała
- silne wypadanie sierści (łysienie)

Należy też odróżnić stres od strachu (stres jest raczej przewlekły, a strach występuje jako jednorazowa reakcja na dany bodziec). Jeśli zauważymy niepokojące objawy, udajmy się do lekarza weterynarii. Wykona on badania, które pozwolą stwierdzić, czy objawy te nie świadczą przypadkiem o jakiejś chorobie. Jeśli lekarz wykluczy chorobę, możliwe, że nasz zwierzak z jakiegoś powodu przeżywa stres.

Jakie są przyczyny wystąpienia takiego stanu u kota? Jak już wspomniano, przyczyną może być wszystko. Jednak wydaje się, że wspólnym mianownikiem wszystkich przyczyn jest utrata poczucia bezpieczeństwa na terytorium, na którym mieszka zwierzę.

Do najbardziej typowych przyczyn stresu należą:

- remont w mieszkaniu
- przeprowadzka, zmiana miejsca (np. podczas wyjazdu wakacyjnego)
- nowy domownik (dziecko, drugi kot, inne zwierzę)
- hałas (np. włączona wiertarka, suszarka, pralka, a także odgłosy dochodzące z ulicy – tramwaje, roboty drogowe itp.)
- nowy, nieznany zapach (np. przyniesiony przez nas na ubraniu)
- przestawienie jakiegoś mebla, przyniesienie do domu nowego przedmiotu
- długotrwała samotność (gdy wychodzimy na wiele godzin do pracy)
- utrata opiekuna (z powodu śmierci, oddania kota do schroniska, wyjazdu opiekuna na dłuższy czas)

Odstresowanie zwierzęcia polega na zlikwidowanie u niego poczucia zagrożenia. Najlepiej byłoby wyeliminować przyczynę, jednak nie zawsze jest to możliwe, dlatego sprawmy, aby nasz kot czuł, że jest dla nas ważny. Uspokajające głaskanie, spokojne przemawianie do kota, poświęcanie mu dużo uwagi, wspólne zabawy – wszystko to powinno zadziałać uspokajająco na naszego zwierzaka. Pomocne bywają specjalne wtyczki do kontaktu, zawierające kocie feromony twarzowe (działają one kojąco na koty). W cięższych przypadkach konieczna będzie pomoc specjalisty psychologii zwierząt. Lekarz weterynarii może zalecić też stosowanie leków psychotropowych, jednak nie są one obojętne dla zdrowia, dlatego w miarę możliwości sięgajmy po nie tylko w ostateczności.

data publikacji artykułu: 2009-07-01

Popularne teraz

Komentarze