Pasterelloza królików

Pasterelloza królików jest to zakaźna choroba bakteryjna, występująca u królików domowych i dzikich oraz zajęcy. Nazywana jest również posocznicą krwotoczną królików (charakteryzuje ją posoczniczy przebieg). Choroba ta wywołana jest przez bakterię Pasteurella multocida. Bakteria ta bytuje na błonach śluzowych nosa, gardła i tchawicy oraz w jamie bębenkowej ucha środkowego.

Pasterelloza królików

pasterelloza królików jest to zakaźna choroba bakteryjna, występująca u królików domowych i dzikich oraz zajęcy. Nazywana jest również posocznicą krwotoczną królików (charakteryzuje ją posoczniczy przebieg). Choroba ta wywołana jest przez bakterię Pasteurella multocida. Bakteria ta bytuje na błonach śluzowych nosa, gardła i tchawicy oraz w jamie bębenkowej ucha środkowego.

Przyczyny zachorowania

Do zachorowania dochodzi wskutek autoinfekcji, czyli uzjadliwienia się bakterii bytujących w organizmie pod wpływem spadku naturalnej odporności zwierzęcia. Czynniki wpływające na uzjadliwienie się Pasteurella multocida to:

- długotrwały stres
- atak pasożytów
- niewłaściwa dieta, niedobory witamin i minerałów
- niehigieniczne warunki w pomieszczeniu, w którym przebywa królik
- duże wahania temperatury
- przeciągi
- nadmiar wilgoci w otoczeniu

Zakażone zwierzę wydala bakterię wraz z kałem, moczem, śliną, wydzieliną z nosa i z dróg rodnych, i w ten sposób rozprzestrzenia chorobę. Do zakażenia u innych zwierząt dochodzi zazwyczaj drogą pokarmową (zakażona woda i pokarm) lub rzadziej kropelkową i przez uszkodzone błony śluzowe. Najbardziej podatne na zarażenie są oseski i młode króliki, u których zanika odporność przekazana przez matkę.

Objawy choroby

Pasterelloza może przebiegać w dwóch formach: ostrej lub przewlekłej. U dorosłych królików oraz zwierząt w dobrej kondycji przebieg choroby może nie dawać żadnych objawów. Przebieg choroby zależy od stopnia zjadliwości bakterii, wieku i odporności zwierzęcia oraz innych czynników.

Postać ostra charakteryzuje się nagłym i gwałtownym zachorowaniem. Okres rozwoju choroby trwa od 5 do 12 godzin. Zazwyczaj ta postać choroby kończy się śmiercią zwierzęcia w ciągu kilku dni.

Do charakterystycznych objawów pasterellozy w postaci ostrej należą:

- gorączka 39 i więcej stopni Celsjusza
- charakter posocznicowy choroby
- smutek zwierzęcia
- osłabienie
- utrata apetytu
- biegunka
- nieżyt oskrzeli
- katar
- duszności
- u dorosłych samic ostry stan zapalny dróg rodnych (surowiczy, śluzowy lub śluzowo-ropny wypływ z dróg rodnych, poronienia)


Jeśli zwierzę przeżyje postać ostrą, rozwija się u niego postać przewlekła, która objawia się następująco:

- zapalenie płuc
- początkowo surowiczy, a następnie śluzowo-ropny wyciek z nosa
- ropne zapalenie spojówek
- duszności
- biegunka
- nastroszone, matowe futro
- osłabienie, wycieńczenie
- szybka utrata masy ciała
- ropnie pod skórą w okolicy krtani oraz w mięśniach (po kilku tygodniach ropnie te samoistnie się otwierają)
- wypływ żółto-szarej wydzieliny z uszu (zapalenie ucha środkowego i wewnętrznego)
- sztywny kark (kręcz szyi)
- niekiedy zmniejszenie lub utrata apetytu
- przewlekły stan zapalny dróg rodnych u samic, spadek płodności, poronienia
- stany zapalne sutków u samic
- ropne zapalenie jąder i najądrzy u samców, spadek płodności

Po kilku tygodniach lub miesiącach choroby króliki zazwyczaj umierają.

Diagnozowanie i leczenie

Jeśli zauważymy niepokojące objawy u naszego królika, koniecznie udajmy się z nim do lekarza weterynarii. Diagnozowanie na podstawie badań bakteriologicznych jest trudne, gdyż wyniki badań często są zafałszowane, dlatego rozpoznanie stawia się na podstawie objawów klinicznych.

Leczenie polega na zastosowaniu terapii antybiotykowej (antybiotyk o szerokim spektrum działania). Jeśli mamy więcej niż jednego królika, należy odizolować chore zwierzę od pozostałych. Zwierzętom, które nie zdradzają objawów klinicznych podaje się surowicę odpornościową.

Aby zwiększyć szanse na wyleczenie królika, należy zadbać o odpowiednią opiekę nad nim, a więc właściwą higienę otoczenia (brak wahań temperatury, odpowiednia wilgotność otoczenia), dobrą dietę. Należy regularnie odkażać klatkę, miski, poidełko. Jeśli planujemy przyjąć pod swój dach innego królika, należy zastosować kwarantannę trwającą 10-14 dni.

Jedyną skuteczną metodą zapobiegania chorobie jest szczepienie ochronne, które wykonuje się u królików powyżej 7 tygodnia życia. Odporność pojawia się po 2 tygodniach od podania szczepionki i utrzymuje się przez 3 miesiące. Nie należy szczepić zwierząt chorych i samic na 2 tygodnie przed i po porodzie. Szczepionka dość skutecznie chroni przed zachorowaniem, jednak nie eliminuje nosicielstwa. Nie zapobiega też przewlekłemu zakaźnemu nieżytowi nosa spowodowanemu przez bakterię Pasteurella multocida.

data publikacji artykułu: 2009-07-09

Popularne teraz

Komentarze