Choroby oczu psa

Pies o okulisty? No, może w pewnym uproszczeniu, na pewno jednak stan oczu naszych czworonożnych przyjaciół, może czasem budzić niepokój. Kiedy pies łzawi lub zamiast tego pojawia się dziwna wydzielina, pociera łapami oczy, ociera głową o meble, lub mruży oczy, powinniśmy udać się z nim do „psiego okulisty”- czyli do lekarza weterynarii. Nasz pupil może mieć bowiem bardzo poważny i niemal ludzki, problem ze wzrokiem.

Choroby oczu u psów mogą mieć różne podłoże. Mogą to być choroby genetyczne, efekt urazów doznanych przez psa, błędy anatomiczne w budowie oka lub schorzenia związane z wiekiem psa.

Choroby oczu psa

Pies o okulisty? No, może w pewnym uproszczeniu, na pewno jednak stan oczu naszych czworonożnych przyjaciół, może czasem budzić niepokój. Kiedy pies łzawi lub zamiast tego pojawia się dziwna wydzielina, pociera łapami oczy, ociera głową o meble, lub mruży oczy, powinniśmy udać się z nim do „psiego okulisty”- czyli do lekarza weterynarii. Nasz pupil może mieć bowiem bardzo poważny i niemal ludzki, problem ze wzrokiem.

Choroby oczu u psów mogą mieć różne podłoże. Mogą to być choroby genetyczne, efekt urazów doznanych przez psa, błędy anatomiczne w budowie oka lub schorzenia związane z wiekiem psa.

Entropium

Jest dziedziczą wadą powieki. Problem dotyczyć może zarówno dolnej jak i górnej powieki, a nawet obu powiek jednocześnie. Brzeg powieki zawija się w stronę gałki ocznej i sierść psa po prostu wchodzi do jego oka, a włosy na powiekach drażnią rogówkę. Prowadzi to do zapalenia spojówek (zaczerwienione, łzawiące oko). Uczucie podobne jest do tego, gdy wpadnie nam coś do oka, u psa jednak stan trwać może nawet latami, dopóki właściciel nie zajmie się problemem.

Nieleczone schorzenie prowadzi do uszkodzenia rogówki, który może powodować dalsze zmiany w głębszej strukturze oka, a w konsekwencji może prowadzić do utraty wzroku przez psa.
Na ogół wadę tę stwierdza się u młodych psów( 6-12 miesięcy). Stwierdzona w młodym wieku wada, potrafi zaniknąć lub jeśli jest zdiagnozowana poniżej 1 roku psa, można wyleczyć ja poprzez podawanie antybiotyku i kropli.

W przypadku gdy wada jest już zaawansowana, wykonuje się zabieg lekkiego odciągnięcia powieki od oka. Korekcję powieki można wykonać dopiero gdy głowa psa przestaje rosnąć, czyli po ukończeniu przez niego 1 roku życia.
Entropia najczęściej pojawia się u rasy shar -pei, ale także bokserów, rottweilerów, bernardynów i dogów.

Ektropium

Schorzenie to polega z kolei na wywinięciu się powieki na zewnątrz oka. Przez nie chronione powieką oko dostają się do niego bakterie i zanieczyszczenia. Problem z powieką powoduje też, że oko nie jest odpowiednio nawilżane, co powoduje infekcje, a to z kolei wpływać może na jakość widzenia. Skutkiem jest światłowstręt i kurczowe zamykanie powiek. Może to doprowadzić do stanu zapalnego spojówki i rogówki. Podobnie jak w przypadku entropii, stosuje się zarówno leki działające miejscowo lub korekcję powieki.

Postępujący zanik siatkówki (PRA)

Jest dziedzicznym zwyrodnieniem siatkówki. PRA definiuje szereg wrodzonych wad siatkówki. Schorzenie to polega na degeneracji fotoreceptorów znajdujących się w siatkówce oka (zamienia ona dochodzące z zewnątrz bodźce świetlne na impulsy mózgowe, docierające do mózgu za pomocą nerwu wzrokowego). Siatkówka składa się z dwóch warstw pigmentowanego nabłonka i części nerwowej, przy czym nabłonek jest odpowiedzialny za zaopatrywanie w substancje odżywcze oraz usuwanie obumarłych tkanek.

Degeneracja fotoreceptorów centralnej części siatkówki (CPRA) nazywana jest dystrofią pigmentowanego nabłonka siatkówki (RPED). Owa degeneracja powoduje uszkodzenie komórek, nie mogących rozkładać zużytych części, ani też produkować nowych. Zwyrodnienie to prowadzi do pogorszenia wzroku. Zanik widzenia u psa jest stopniowy i trwa latami. Pies traci możliwość widzenia centralnego, pozostaje mu tylko widzenie peryferyjne, może więc nie zauważać przedmiotów stojących nieruchomo, natomiast nie ma problemu z zarejestrowaniem ruchu.
Niestety jest to schorzenie nieuleczalne.

Zapalenie błony naczyniowej

Przyczyny tego schorzenia dzielimy na infekcyjne i nie infekcyjne. Do infekcyjnych zaliczymy: choroby wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe i riketsje. Do nie infekcyjnych zaś: pasożyty, urazy, choroby immunologiczne i nowotwory.
Zapalenie to spowodowane może także być czynnikiem zewnątrzpochodnym, jak choćby uraz, czy mikroorganizmami z zewnątrz.

Objawami są: ból, zaczerwienienie, światłowstręt, ciśnienie wewnątrzoczne.
W postępowaniu diagnostycznym zaleca się wykonanie badań podstawowych (morfologia krwi ze wzorem odsetkowym, OB, profil biochemiczny, badania serologiczne, itp.) W ocenie pewnych typów zapalenia zalecane jest wykonanie ultrasonografii, radiografii i badania ciała szklistego.

Celem leczenia zapalenia błony naczyniowej jest zapobieganie powikłaniom zagrażającym widzeniu, zmniejszenie dolegliwości i jeśli to możliwe choroby będącej przyczyną owego zapalenia.

Jaskra

Jest to choroba oka, w której liczy się szybkość diagnozy i natychmiastowego leczenia, ponieważ grozi ona utratą wzroku. Ze względu na genezę, wyróżniamy dwa rodzaje jaskry pierwotną i wtórną. Do jaskry pierwotnej dochodzi przy wrodzonej dysplazji (zaburzenie rozwojowe) struktury kąta tęczówkowo- rogówkowego, tzw. goniodysgenezie. Do jaskry wtórnej dochodzi najczęściej w wyniku zmian anatomicznych, powstałych w gałce ocznej po przebyciu jaskry pierwotnej.

Objawami są: ból(łzawienie, kurcz powiek), obrzęk rogówki, rozszerzenie źrenicy, utrata zdolności widzenia. W przypadku podejrzenia jaskry lekarz weterynarii wykonuje zazwyczaj pełne badania okulistyczne oraz dokonuje pomiaru ciśnienia śródocznego.
W przypadku jaskry stosuje się zarówno leczenie farmakologiczne jak i techniki operacyjne.

Zaćma

Zaćma jest dziedziczną chorobą soczewki oka prowadzącą najczęściej do utraty wzroku. Jej przyczyny mogą być wrodzone lub nabyte. Oznacza ona zmętnienie soczewki, które powoduje, że jest ona częściowo lub całkowicie nieprzezierna i nie przepuszcza promieni świetlnych w głąb gałki ocznej. Najczęściej związane są one z nieprawidłowościami w przemianie materii, urazami lub wiekiem psa. Niestety zaćma ma charakter rozwojowy tj. nie cofa się. Jedną z metod w leczeniu jest zabieg usunięcia zmętniałej soczewki.

data publikacji artykułu: 2009-07-21

Popularne teraz

Komentarze