Dlaczego pies się drapie?

Dlaczego pies się drapie? To pytanie, które coraz częściej pojawia się w naszych poradach weterynaryjnych. Nagminne drapanie może przyjmować postać od lekkiej, dokuczliwej dolegliwości do obsesyjnego stanu, powodującego dotkliwe rany. Nie należy lekceważyć niepokojących zachowań psa, ponieważ mogą stanowić objawy choroby. Drapanie może być powodem wielu przypadłości, wynikających zarówno ze złych warunków utrzymania, jak i z nieodpowiedniej diety.

Pchły, wszy, kleszcze... czyli pasożyty zewnętrzne

Są to najczęstsze powody drapania się psa. Dla zwierzęcia, które jest alergikiem nawet jedna pchła może wywołać reakcję immunologiczną. Zwierzę uczula wydzielina pasożytów zewnętrznych, która dostaje się do organizmu psa podczas ugryzień.

Leczenie, jak i profilaktyka, nie są skomplikowane. W celu zapobiegania i zwalczania pasożytów zewnętrznych stosuje się szereg preparatów leczniczych. Jak wynika z przeprowadzonej sądy na stronie vetopedia.pl, większość posiadaczy zwierząt stosuje krople. I słusznie. Są to bardzo skuteczne preparaty, które chronią i eliminują naszego czworonoga przed ponowną inwazją. Dawkowanie dobiera się indywidualnie do każdego psa na podstawie jego aktualnej wagi. Okres działania zależy od konkretnego preparatu (najczęściej miesiąc), wszelkie informacje związane z poprawnym użyciem również znajdują się na opakowaniu.

Główną zaletą preparatów typu spot-on (kropelek) jest łatwość aplikacji na karku psa. Preparat szybko łączy się na stałe z naskórkiem, dodatkowo jest bezwonny dla człowieka i zwierzęcia.

Dość popularnym rozwiązaniem jest także obroża. Obroże z kolei posiadają dłuższy czas działania, jednak mogą powodować podrażnienia u bardziej wrażliwych psów. Tak duże skupisko substancji wydziela również nieprzyjemny zapach. Na rynku znajdują się także zasypki, szampony oraz spraye. Część psów źle znosi dźwięk aplikacji preparatu w sprayu, dlatego lepiej zastąpić go innym środkiem. Opinie na temat skuteczności szamponów są podzielone. Podczas kąpania psa, warto używać tego preparatu, jednak nie powinna być jedyną formą walki z pasożytami zewnętrznymi.

Od rodzaju zastosowanego środka, zależy stopień inwazji pasożytami oraz środowisko, w którym żyje pies. Dla psa 'kanapowego' lepiej sprawdzi się spot-on, dla podwórkowego- obroża, o której nie trzeba pamiętać zbyt często, a jej zapach nie będzie przeszkadzał domownikom.

Zapobiegając lub walcząc z pasożytami, należy również uwzględnić otoczenie, w którym bytuje zwierze. Pchły na psie mogą spędzać ok. 1h czasu swojego bytowania, w celu pożywienia się krwią. Pozostałą część spędzają na legowiskach, ukryte w zakamarkach, w kocach, na zabawkach. Ponad to mogą znajdować się również na dywanach, obiciach mebli. Dlatego też, istotna jest higiena tych elementów. Należy pamiętać o cyklicznym sprzątaniu legowiska psa, praniu koców, derek, zabawek. Pozostałą część domu dokładnie posprzątać, można użyć środka owadobójczego. Stosować zgodnie z zaleceniami na opakowaniu. Po określonym czasie dokładnie wywietrzyć lokal.

Walka z pasożytami zewnętrznymi jest niezwykle istotna, ponieważ są to wektory dla wielu chorób, często niebezpiecznych również dla człowieka. Pchły gryzą również ludzi, jednak zazwyczaj nie zasiedlają partii ciała powyżej nóg.

Czasem zdarza się, że na skórze psa nie znajdziemy ani jednej pchły. Wówczas w celu potwierdzenia ich obecności, można zastosować wilgotną ligninę i wytrzeć fragment skóry psa. Jeśli znajda się na niej czarne elementy, które łatwo się rozcierają tworząc czerwoną smugę na ligninie, to mamy pewność, że pies ma problem z pchłami. Są to ich odchody.

Inną metodą sprawdzającą inwazję jest umieszczenie psa na białek kartce papieru i kilkukrotne poruszanie żywiołowo psią sierścią. Oznaką bytowania pasożytów zewnętrznych będą odchody w postaci ciemnych kulek.

W przypadku kleszczy ważne jest, by dokładnie sprawdzić skórę naszego pupila. Zwłaszcza, gdy często biega w okolicy krzaków, parku bądź w lesie. Usunięcie kleszcza najlepiej powierzyć lekarzowi weterynarii, ponieważ nieumiejętne wyrwanie pasożyta wiąże się z pozostawieniem główki pod naskórkiem. Stosowanie wszelkich domowych sposobów, mianowicie oleju, masła itp., są niedopuszczalne.

Stosując preparaty przeciwko pasożytom, należ wcześniej sprawdzić, czy nie będzie wywoływał reakcji alergicznej. Na skórę bez sierści psa, np. brzuch, nałożyć niewielką ilość środka i kontrolować reakcję. Jeśli na następny dzień wygląd skóry nie będzie budził zastrzeżeń, można z powodzeniem zastosować dany środek. Jeśli jednak skóra będzie zaczerwieniona, to należy zastosować inny, o odmiennym składzie. Wcześniej również sprawdzając odpowiedź immunologiczną psa. Jeśli znów pojawi się negatywna reakcja, należy udać się do lekarza weterynarii, który wykonując badania alergiczne dobierze odpowiedni preparat.

Alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS)

Jest to schorzenie polegające na wywołaniu reakcji alergicznej u psa spowodowaną przez jad pchli. W ślinie tych pasożytów znajduje się alergen, który po dostaniu się wraz ze śliną do organizmu powoduje silny świąd skóry. U uczulonego psa odpowiedź immunologiczna jest bardzo szybka, pies intensywnie się drapie i liże dane partie ciała, doprowadzając do ran. W miejscu intensywnego drapania wypada sierść, głównie w obszarze najczęstszego żerowania pcheł (grzbiet, pachwiny, łapy). Z ran mogą sączyć się płyny ustrojowe.

Rany powstałe w wyniku drapania, są bramą inwazyjną dla kolejnych patogenów powodujących zapalenia. Zwierze stara się uśmierzyć uporczywy świąd nawet poprzez ocieranie się o meble i inne szorstkie powierzchnie, drzewa, ogrodzenie.

Leczenie AZPS opiera się przede wszystkim na eliminacji pcheł ze środowiska psa. Należy udać się do lekarza weterynarii w celu odczulenia. Specjalista dobierze w tym celu odpowiednie preparaty.

Atopowe zapalenie skóry (AZP)

Atopowe zapalenie skóry należy do chorób polegających na nadwrażliwości immunologicznej na niektóre czynniki środowiskowe. Tak jak i ludzie, psy mogą być uczulone na pyłki, pleśń, słońce, ugryzienia owadów, czyli muchy, komary itp. U zwierząt atopowych objawy nasilają się wraz z wiekiem, dlatego pies powinien być pod ciągłą obserwacją lekarza weterynarii.

Objawy są takie same, jak w przypadku apzs, zmienia się jednak lokalizacja podrażnień. Powstaje czerwona skóra oraz grudki w okolicy oczu, pyska, warg, wokół łap. Skóra w wyniku drapania zaczyna się złuszczać, zmienia barwę na szarą (zliszajowacenie). Czasem pojawiają się zmiany astmatyczne.

Leczenie jest długotrwałe. Polega na zlokalizowaniu czynnika uczulającego za pomocą testów. Należy stosować odpowiednią dietę i przestrzegać zaleceń lekarza weterynarii. Następnym działaniem jest próba odczulenia. Należy poświęcić takiemu psu dużo uwagi, dokładnie zanalizować środowisko w jakim żyje, określić momenty nasilania się objawów klinicznych, a w jakich swędzenie ustępuje.

Alergia pokarmowa

Alergia pokarmowa u psa nie należy do schorzeń sezonowych. Intensywne drapanie związane jest z czynnikiem uczulającym, będącym komponentem podawanej karmy. Najczęściej uczula mięso wołowe, ser żółty, mleko.

Objawy są standardowe. Pies drapie się, pojawiają się zapalenia uszu, okolic oczu oraz warg. Widoczna jest pokrzywka w miejscach, gdzie nie ma zbyt dużej ilości sierści, a więc w okolicach nosa, miedzy palcami.

Leczenie polega na znalezieniu czynnika powodującego tak silna reakcję alergiczną. Polega to na zastosowaniu odpowiednich diet wykluczających. Cyklicznie karmi się zwierzę produktami, których pie nie jadł wcześniej i obserwuje, czy ustępują/nasilają się reakcje alergiczne. Zazwyczaj wprowadza się koninę, baraninę, mięso z kaczki, ryby itp. Można stosować w ostateczności mięso drobiowe. Warto nadmienić, że mięso drobiowe jest najmniej alergizujące, ponieważ ma wysoką strawność.

Podczas stosowania diety eliminującej, należy zaprzestać podawania przysmaków i dodatkowych witamin. Pilnować, aby pies nie miał kontaktu drogą pokarmową z odchodami. Metoda ta nie ma sensu, jeśli pies aktualnie przyjmuje leki. Lekarz weterynarii, lokalizując czynnik uczulający, szczegółowo przedstawi skład diety. W dobrych sklepach zoologicznych są dostępne gotowe karmy hipoalergiczne.

Taka dieta powinna być stosowana dłuższy okres czasu, aby organizm odpowiednio zareagował na użyte komponenty. Należy pamiętać, że objawy kliniczne nie ustępują natychmiast. Po kilkunastu dniach podrażniona skóra może dalej być widoczna, nawet jeśli alergen ją powodujący został wyeliminowany. Dieta eliminacyjna powinna trwać średnio 10 tygodni.

Alergia kontaktowa

Jest bardzo specyficznym stanem u psa, spowodowana bezpośrednim kontaktem alergenu ze skórą. Schorzenie tego typu pojawia się najczęściej u psów wrażliwych na komponenty posłania, zabawek, z którymi mają kontakt oraz sprzętu do obsługi (obroża, smycz, szczotki). Naszego pupila mogą uczulać również stosowane przez nas środki do dezynfekcji, proszki do prania itp.

W porównaniu do innych alergii, ta odmiana jest dość rzadko spotykana. Pies drapie się tylko w tych miejscach, które miały bezpośredni kontakt z alergenem. Najczęściej po usunięciu czynnika powodującego reakcję immunologiczną, objawy kliniczne ustępują. Wymagane jest odczulenie psa po zdiagnozowaniu przyczyny.

Czynniki stresogenne

Reakcja samookaleczenia się, poprzez nerwicowe drapanie, może być również objawem zaburzeń psychicznych. Zazwyczaj nie zdajemy sobie sprawę z tego, że z pozoru nieistotne dla nas elementy, są dla psa wyjątkowo stresogenne.

Często pojawiają się u psów 'z przeszłością' stany lękowe, np. w wyniku podniesienia ręki, impulsywnych ruchach lub też podniesienia głosu. Wszystkie te zachowania kojarzą się psu z sytuacjami, w jakich był zagrożony, nawet jeśli nigdy z naszych rąk nie doznał krzywdy.

Czynnikiem stresogennym może być również zmiana właściciela, ponieważ pies przywiązuje się do ludzi z jakimi przebywa. Im starszy pies tym trudniej mu się oswoić z nagłą zmianą. Przestaje czuć się bezpieczny, objawy mogą się pojawić również w momencie zmiany otoczenia. Jeśli zmieniamy miejsce zamieszkania, należy psu zapewnić dostęp do swoich zabawek i starego posłania. Tak samo postępujemy w sytuacji, kiedy jesteśmy zmuszeni oddać psa lub pozostawić go pod tymczasową opieką innej osoby.

Nie mając własnego miejsca w domy, czy na podwórku, pies czuje się niepewnie, nie ma poczucia bezpieczeństwa, w wyniku czego reakcją obronną może być drapanie się aż do krwi. Również nowy lokator może powodować stany lękowe. Dotyczy to zarówno nowego członka rodziny, jak i nowego zwierzęcia w jego otoczeniu.

Należy zdać sobie sprawę, że nawet zabranie ulubionej zabawki może być dla psa stresujące. Jeśli objawy są silne i nie potrafimy sobie z nimi poradzić, warto skorzystać z pomocy zoopsychologa. Pomoże znaleźć przyczynę oraz zasugeruje postępowanie zapobiegające stanom lękowym naszego pupila.

data publikacji artykułu: 2018-09-03

Popularne teraz

Komentarze