Krwiak małżowiny usznej

Krwiak małżowiny usznej to fluktuująca deformacja na powierzchni małżowiny usznej, powstała na skutek nagromadzenia się krwi w obrębie płytki chrząstki usznej.
Krwiaki mogą powstać zarówno u psów, jak i kotów, mogą obejmować całą powierzchnię małżowiny lub jej część. Z czasem deformacja staje się twarda, a ucho może przyjąć wygląd kalafiorowaty.

Najczęstszą przyczyną choroby jest świąd, ból i dyskomfort z powodu zapalenia ucha bądź inwazji świerzbowców usznych – zwierzęta potrząsają głową lub drapią małżowiny co powoduje pęknięcie ściany naczyń krwionośnych i wylew krwi.
Niekiedy zwierzęta z krwiakami ucha nie wykazują objawów chorób uszu, a prawdopodobną przyczyną ich formowania wydaje się być zwiększona kruchość naczyń, np. przy chorobie Cushinga.

Krwiak małżowiny usznej to fluktuująca deformacja na powierzchni małżowiny usznej, powstała na skutek nagromadzenia się krwi w obrębie płytki chrząstki usznej.
Krwiaki mogą powstać zarówno u psów, jak i kotów, mogą obejmować całą powierzchnię małżowiny lub jej część. Z czasem deformacja staje się twarda, a ucho może przyjąć wygląd kalafiorowaty.

Najczęstszą przyczyną choroby jest świąd, ból i dyskomfort z powodu zapalenia ucha bądź inwazji świerzbowców usznych – zwierzęta potrząsają głową lub drapią małżowiny co powoduje pęknięcie ściany naczyń krwionośnych i wylew krwi.
Niekiedy zwierzęta z krwiakami ucha nie wykazują objawów chorób uszu, a prawdopodobną przyczyną ich formowania wydaje się być zwiększona kruchość naczyń, np. przy chorobie Cushinga.

Zawsze równocześnie z leczeniem krwiaka należy leczyć chorobę podstawową, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu. Leczenie samego krwiaka opiera się na postępowaniu farmakologicznym lub chirurgicznym.
Metoda farmakologiczna obejmuje aspirację zawartości krwiaka, a następnie iniekcję glikokortykosteroidów do wnętrza opróżnionej jamy. Jest to sposób mało inwazyjny, jednak często zdarzają się nawroty.
Metoda chirurgiczna polega na nacięciu tkanki ponad krwiakiem, dokładne opróżnienie jamy z krwi, skrzepów i włóknika, a następnie zbliżeniu chrząstki za pomocą szwów aż do momentu utworzenia blizny (zwykle około 14 dni). Istnieje wiele technik wykonania wspomnianego cięcia oraz szycia, a ich wybór zwykle determinowany jest preferencją chirurga. Po zabiegu ucho zabezpiecza się przed drapaniem/potrząsaniem specjalnym kołnierzem ochronnym i/lub opatrunkiem.

Rokowanie jest dobre, a przy odpowiednim leczeniu choroby podstawowej uszu nawroty zdarzają się rzadko. Zwierzęta z krwiakami zwykle nie wykazują objawów chorób ogólnoustrojowych, więc przy wyborze metody chirurgicznej ryzyko znieczulenia ograniczone jest do minimum. Leczenie ma na celu usunięcie krwiaka z zachowaniem naturalnego wyglądu ucha. Aby tak się stało, krwiaki powinny być leczone jak najszybciej po ich powstaniu. Im dłużej zwlekamy, tym większe prawdopodobieństwo pogrubienia, zbliznowacenia i zniekształcenia małżowiny.

data publikacji artykułu: 2014-09-02

Popularne teraz

Komentarze