Przepuklina u psa
Przepuklina u psa
Przepuklina jest problemem wielu psów. Niektórzy właściciele mogą zauważyć na ciele zwierzęcia dziwną wypukłość, którą można wcisnąć do środka, lecz szybko powraca. W zależności od rozmiaru przepukliny, stanowi niegroźną wadę kosmetyczną, czasem może dojść do uwięzienia jelita w tym zaułku i doprowadzić do zaburzeń w układzie pokarmowym. Zazwyczaj nie jesteśmy w stanie oszacować skali zagrożenia, więc najlepiej jak każda przepuklinę obejrzy lekarz weterynarii i podejmie decyzję odnośnie dalszego postępowania. Lekarz weterynarii bierze pod uwagę wielkość i rodzaj przepukliny, płeć oraz przeznaczenie użytkowe psa.
Schorzenie to dotyka psy w różnym wieku, zarówno starsze, jak i młode osobniki. U szczeniąt występuje przepuklina wrodzona, u nieco starszych urazowa. Schorzenie to polega na nieprawidłowości w budowie jamy brzusznej, w wyniku której pojawiają się komplikacje w umiejscowieniu niektórych organów wewnętrznych.
Przepuklina pępkowa
Jest to wada występująca u młodych psów. Pojawia się w wyniku nieprawidłowego zrośnięcia pierścienia pępkowego i linii białej. Jest uwarunkowana genetycznie, więc nie zaleca się rozmnażania psów, u których zdiagnozowano to schorzenie na tle dziedzicznym. Najczęściej spotyka się ją u ras, takich jak wyżeł weimarski, basenji, pekińczyk. Objawy kliniczne nie są widoczne u osesków, worek przepuklinowy może być widoczny dopiero u kilkutygodniowego pieska.
Oprócz uwarunkowań genetycznych, do przyczyn powstania tego schorzenia zalicza się ciągnięcie pępowiny podczas porodu. W wyniku tego powstają nieprawidłowości w budowie ściany brzusznej i tworzą się luki, w które wnika treść. Takie sytuacje mogą pojawić się w momencie nieodpowiedniego przegryzania pępowiny przez sukę lub też, jeśli osesek zwisa na pępowinie podczas porodu na stojąco. Działanie zapobiegawcze, poprzez unikaniu naprężaniu pępowiny, może zminimalizować wystąpienie tego schorzenia.
Jeśli jest to niewielkie uwypuklenie, to w worku przepuklinowym zazwyczaj znajduje się kawałek sieci i tkanki tłuszczowej. Często stanowi jedynie defekt kosmetyczny i jest usuwany przy okazji innego zabiegu, np. sterylizacji. Jednak do 6 miesiąca życia worek zazwyczaj sam zanika. W takich sytuacjach, należy jedynie monitorować jego stan i odprowadzać zawartość do jamy brzusznej.
W nieco większym worku przepuklinowym, mogą znaleźć się również fragmenty jelit, co już stanowi zagrożenie życia psa. Potrzebna jest operacja. Czasem zdarza się tak, że treści z worka nie można wtórnie wcisnąć do jamy brzusznej, może to być przyczyną zrośnięcia się obu elementów.
W przypadku występowania jedynie niewielkiego worka przepuklinowego, objawy nie są widoczne, ponieważ nie przeszkadzają psu i nie zadają bólu. Jeśli do worka dostaną się części jelita, mogą powodować bóle brzucha, w bardziej skomplikowanych przypadkach zapalenie otrzewnej.
Zabieg polega na zlikwidowaniu worka przepuklinowego, poprzez umieszczenie jego treści ponownie w jamie brzusznej oraz zamknięciu otworu. Operacje tego typu przeprowadza się zazwyczaj u psów powyżej 2-3 miesiąca życia. Jeśli istnieje zagrożenie życia, zabieg przeprowadza się adekwatnie do sytuacji. Operacja nie jest skomplikowana, mogą jednak pojawić się zagrożenia związane z wybudzeniem szczenięcia.
W miarę wzrostu psa, worek przepuklinowy może się powiększać, zaś pierścień przepuklinowy zwęża się. Zawsze operuje się suki, ze względu na wystąpienie możliwości ciąży i porodu, a także psy myśliwskie.
Przepuklina przeponowa
Ten rodzaj przepukliny najczęściej występuje pourazowo u psów powypadkowych, np. potrącenia, pogryzienia. Powstaje, na skutek uszkodzeniu przepony, w wyniku której treść jamy brzusznej może przedostać się do klatki piersiowej.
Przyczyną mogą być złamane żebra, które przebijają przeponę. Pies ma wówczas wyraźne problemy z oddychaniem. Trzeba wykonać badanie radiologiczne klatki piersiowej i, jeśli stan pacjenta na to pozwala, torakoskopie. Badanie to polega na wprowadzeniu do płuc urządzenia, które umożliwia zobaczenie chorego obszaru oraz ewentualnie pobranie próbki do badań.
Leczenie opiera się na wykonaniu zabiegu chirurgicznego i zespolenia uszkodzonych tkanek. Wykonywany jest najczęściej poprzez laparotomię. Jest to inwazyjna metoda, dlatego też korzystniejsza wydaje się torakoskopia. Dzięki niej pies nie odczuwa dużego bólu, to nowa możliwość leczenia przepukliny przeponowej.
Przepuklina pachwinowa
Jest to kolejna przepuklina uwarunkowana genetycznie. Częściej występuje u suk, niektóre rasy mają większą predyspozycję do tego schorzenia. Ten typ przepukliny najczęściej spotyka się u bassetów, pekińczyków, basenji, west highland white terrierów.
Powstaje przez nieodpowiednie wykształcenie się pierścienia pachwinowego, przez który przemieszczają się jelita. Może pojawiać się u psów, w wyniku opóźnienia zstępowaniu jąder, co z kolei jest przyczyną nieprawidłowego zamykania się pierścienia pachwinowego. Jednak zdecydowanie częściej pojawia się u suk.
Objawem jest widoczny worek przepuklinowy w okolic pachwin. Wewnątrz tego tworu najczęściej znajduje się tłuszcz jelitowy. Rzadziej spotyka się przemieszczenie jelit. Jeżeli jest niewielki, można pozostawić i usunąć podczas innego zabiegu, który wymaga poddania narkozy. Przepuklina może być komplikacją podczas porodu, więc trzeba usunąć chirurgicznie to schorzenie. W momencie, gdy worek zwiększa swoją wielkość należy zoperować psa. Pozostawienie takiego stanu może doprowadzić do martwicy jelit, pęknięcie ściany jelitowej, w wyniku którego wystąpi zapalenie otrzewnej.
Wystąpienie, na bazie uwarunkowań genetycznych, przepukliny pachwinowej nie wyklucza jednoczesnego pojawienia się pępkowej, więc należy monitorować stan psa.
Polecane produkty
Popularne teraz
Żywienie chorego kota
Biomarkery sercowe w weterynarii
Tych zwierząt już nie zobaczycie
Mykotoksyny w karmach dla psów i kotów
Chłoniak złośliwy u psów
