Zespół Cushinga

Zespół Cushinga jest chorobą hormonalną psów. Wywołana jest nadczynnością kory nadnerczy, która powoduje powstawanie guza przysadki ( ok. 80 % przypadków w większości psy dużych ras) lub nadnerczy (pozostałe 20% najczęściej u pudli, jamników, terierów, bokserów i psów małych ras). To zjawisko chorobowe występuje zwykle u psów w wieku 6-9 lat, z większą częstotliwością u samic. Odrębnym przypadkiem zachorowań jest źle prowadzona kuracja hormonalna mogąca również doprowadzić do rozwoju tej choroby.

Zespół Cushinga

Zespół Cushinga jest chorobą hormonalną psów. Wywołana jest nadczynnością kory nadnerczy, która powoduje powstawanie guza przysadki ( ok. 80 % przypadków w większości psy dużych ras) lub nadnerczy (pozostałe 20% najczęściej u pudli, jamników, terierów, bokserów i psów małych ras). To zjawisko chorobowe występuje zwykle u psów w wieku 6-9 lat, z większą częstotliwością u samic. Odrębnym przypadkiem zachorowań jest źle prowadzona kuracja hormonalna mogąca również doprowadzić do rozwoju tej choroby.

Objawy

Choroba zazwyczaj rozwija się powoli, nieraz latami, a objawy mogą mieć zmienne nasilenie. Głównymi symptomami są:
1. Częste oddawanie moczu i ściśle powiązane z tym wzmożone pragnienie
2. Nadmierny apetyt
3. Masywny, obwisły brzuch
4. Wyłysienie spowodowane osłabieniem sierści
5. Cienka skóra ze stanami zapalnymi i objawami wapnienia
6. Ogólne osłabienie i senność
7. Chude nogi
8. Brak rui lub zanik jąder
Niejednokrotnie nadczynności towarzyszą inne schorzenia organizmu, m. In. cukrzyca, nadciśnienie, niewydolność serca, choroby nerek, zapalenie trzustki, kamica pęcherza moczowego, niewydolność oddechowa. Biorąc pod uwagę objawy należy liczyć się również z możliwością wystąpienia schorzeń dermatologicznych oraz zaburzeń w wydzielaniu hormonów płciowych. Schorzenie to ma również działanie na układ kostny i metabolizm wapnia, co skutkuje osłabieniem budulca kostnego przy równocześnie obniżonej syntezie kolagenu, białka i kwasu hialuronidowego.

Badania

W celu utwierdzenia się w przekonaniu iż mamy do czynienia z zespołem Cushinga należy wykonać szereg badań laboratoryjnych. Podstawowym badaniem jest morfologia krwi i ogólne badanie moczu. Badanie krwi wykazuje najczęściej podwyższoną liczbę krwinek białych, wzrost stężenia cholesterolu i glukozy. Z kolei badanie moczu wskazuje na białkomocz i bogatą florę bakteryjną. Mimo, że wyniki badań z powodzeniem mogły by wskazywać również na inne schorzenia, są niezbędne przy ocenie ogólnej stanu zdrowia organizmu.
Ostateczne potwierdzenie diagnozy uzyskuje się wykonując testy hormonalne. Początkowym badaniem jest test na stosunek stężenia kortyzolu do kreatyniny w moczu. Jednak traktowane jest ono przesiewowo, gdyż może być również objawem innej choroby. Jednak jego wynik ujemny wyklucza nadczynność kory nadnerczy, a dodatni sprowadza się do konieczności wykonania dalszych badań.
Kolejne testy opierają się na badaniach krwi. Najczęstsze z nich to test stymulacji ACTH lub test hamowania deksametazonem. Podejmując decyzję o wykonaniu którego kol wiek z nich należy przede wszystkim kierować się jego przeznaczeniem, a mianowicie czy ma nam posłużyć do rozpoznania choroby czy rozróżnienia jego postaci.
Istnieje również możliwość zastosowania diagnostyki obrazowej wykonując badanie USG. Badanie to jest bardzo istotne przy rozpoznaniu zespołu Cushinga, gdyż rak kory nadnerczy może naciekać na inne organy (wątroba, nerki, żyła główna) lub powodować przerzuty do wątroby czy płuc.

Leczenie

Leczenie jest uzależnione przede wszystkim postacią choroby. W przypadku guza nadnerczy zazwyczaj decyduje się o konieczności jego usunięcia chirurgicznego. Wyjątek stanowią oczywiście sytuacje ryzyka zagrożenia życia powstałe wskutek występowania innych chorób lub ogólnie złego stanu organizmu psa. Zabiegu nie wykonuje się również w przypadku przerzutów lub nacieków na otaczające tkanki.
W sytuacji gdy mamy do czynienia z problemami przysadki leczenie ma postać farmakologiczną. Jej celem jest obniżenie poziomu nadmiernej produkcji glikokortykosteroidów. Terapia ma na celu przede wszystkim zmniejszenie objawów choroby przy jak najmniejszym obciążeniu organizmu skutkami ubocznymi i jest zazwyczaj dożywotnia. Najczęściej stosowanym środkiem jest trilostan (VetorylŸ), który hamuje syntezę sterydów. Efekty można już zauważyć nawet po tygodniu działania, a potwierdzenia należy szukać wykonując kontrolne testy ACTH.
Elementem koniecznym i niezbędnym jest również regularna kontrola i badania, pozwalające na ocenę reakcji organizmu na leczenie. Każdorazowo winno podlegać kontroli również funkcjonowanie organów wewnętrznych, a także dbałość o właściwą terapię innych ewentualnych schorzeń, ze szczególnym naciskiem na dietę związaną z występującą niejednokrotnie równocześnie cukrzycą, otyłością lub niewydolnością nerek .

data publikacji artykułu: 2012-03-27

Popularne teraz

Komentarze