Weterynaryjny bank krwi

Weterynaryjny bank krwi

Historia weterynaryjnych banków krwi jest stosunkowo młoda i sięga kilku dekad wstecz. Można jednak zaobserwować, że zainteresowanie weterynaryjnymi bankami krwi wzrasta z dnia na dzień, tak samo jak zapotrzebowanie na krew i inne produkty, które oferują one swoim pacjentom. Tysiące lekarzy weterynarzy na całym świecie ściśle współpracuje z placówkami non-profit oraz komercyjnymi, aby móc ratować zwierzęta.

O ile banki krwi to stosunkowo młoda koncepcja, to historia transfuzji krwi jest znacznie dłuższa. Początkowo były to śmiertelne w skutkach, prymitywne eksperymenty, często polegające na przetaczaniu krwi zwierzęcej ludziom. W związku z tym, że zabiegi transfuzji prawie zawsze kończyły się fatalnie zarówno dla ludzi jak i zwierząt, w siedemnastowiecznej Europie ostatecznie zakazano tego typu praktyk. Dopiero odkrycie na początku XX wieku grup krwi przywróciło krwiolecznictwo do łask i umożliwiło przeprowadzanie transfuzji na dużą skalę. Naturalnie za tym podążyły badania nad możliwością przeprowadzania transfuzji krwi u zwierząt. Skoro krwi nie można było wytworzyć, zaczęto polegać na honorowych dawcach i otwierać pierwsze banki krwi.
banki krwi to instytucje, które mają za zadanie zbierać, przechowywać i przetwarzać krew, dzięki czemu może być ona użyta do transfuzji lub w inny sposób ratujący życie. Krew i inne produkty są przechowywane w specjalnych szafach chłodniczych zapewniających jak najdłuższą przydatność.

Pierwsze weterynaryjne banki krwi na świecie zaczęły powstać mniej więcej 15 lat temu. Wcześniej lekarze weterynarii przeprowadzali transfuzje na małą skalę, często korzystając w nagłych przypadkach z przypadkowych zwierząt jako dawców. Problemem było częste występowanie różnych zakażeń we krwi dawcy, których lekarz, nie znając historii dawcy, nie mógł przewidzieć. Wraz z rozwojem medycyny oraz prawodawstwa oferta weterynaryjnych banków krwi osiągnęła wysokie standardy, dorównujące bankom krwi ludzkiej.
Początkową przeszkodą właściwego funkcjonowania i rozwoju weterynaryjnych banków krwi były bardzo luźne regulacje prawne w tym zakresie. W 1991 powstała organizacja Association of Veterinary Hematology and Transfusion Medicine, która opracowała ostateczny dokument dotyczący regulacji działalności weterynaryjnych banków krwi w Stanach Zjednoczonych. Trochę młodsza organizacja American Assn. of Veterinary Blood Banks stworzyła natomiast dokumentację ustanawiającą podstawowe standardy w dziedzinie weterynaryjnego krwiodawstwa, będącą podstawą działalności nie tylko placówek amerykańskich, ale także banków krwi znajdujących się na całym świecie.


Wraz z ustanowieniem w Europie nowych praw dotyczących zwierząt, umożliwiono zakładanie banków krwi zwierzęcej także na starym kontynencie, na którym jeszcze 10 lat temu wiele zwierząt domowych nie mogłoby zostać uratowanych dzięki transfuzji krwi.

Pierwszy weterynaryjny bank w Polsce powstał w 2003 roku z inicjatywy dwóch lekarzy weterynarii Jerzego Kemilewa i Roberta Marczaka.. Patronem Weterynaryjnego Banku Krwi im. Milusia został biszkoptowy labrador retriever, który był ciężko chory na hemofilię i potrzebował przetoczenia krwi. Dzięki wysiłkom weterynarzy zorganizowano transfuzję co w efekcie pozwoliło Milusiowi powrócić do zdrowia. I wtedy okazało się, że zapotrzebowanie na tego typu zabiegi jest w naszym kraju bardzo duże.

Na terenie całego kraju powstały kolejne oddziały Banku m.in. we Wrocławiu, Lublinie, Łodzi, Szczecinie, Toruniu, Gorzowie Wlkp., Gdyni i Olsztynie. Oprócz Banku im. Milusia warto także wspomnieć o Weterynaryjnym Banku Krwi w Mikołowie, Lubuskim Centrum Krwiodawstwa dla Psów i Kotów i Specjalistycznym Weterynaryjnym Banku Krwi VIKA.

Krew jest dostępna dla lekarzy weterynarii przez 24 godziny na dobę, we wszystkie dni w roku. W weterynaryjnych bankach krwi na terenie naszego kraju dostępne są następujące produkty:

1. Krew pełna świeża - krew pobrana bezpośrednio od dawcy, zawiera krwinki czerwone (erytrocyty), krwinki białe (leukocyty), płytki krwi (trombocyty), czynniki krzepnięcia, albuminy i inne białka osocza. Przechowywana w warunkach chłodniczych do 8 godzin.
2. Krew pełna przechowywana - podobnie jak poprzednia niepoddawana żadnej obróbce, ale zawiera tylko krwinki czerwone (erytrocyty) i białka osocza. Przechowywana w warunkach chłodniczych do 35 dni.
3. Koncentrat czerwonokrwinkowy - odwirowana krew pełna i oddzielone osocze, zawiera koncentrat krwinek czerwonych. Przechowywany w warunkach chłodniczych do 35 dni.
4. Osocze - płynna część krwi pozbawiona elementów komórkowych, czyli krwinek. Jest źródłem czynników krzepnięcia, albumin i innych białek osocza. Może być przechowywana w formie mrożonej w temp. do -30°C przez okres kilku lat.
5. Krioprecypitat - mrożony koncentrat białek osocza zawierający czynniki krzepnięcia. Przechowywany w temp. -30°C przez okres do maksymalnie 1 roku.
6. Surowica - podobnie jak osocze jest płynną frakcją krwi pozbawioną elementów komórkowych (krwinek) i czynników krzepnięcia. Stosowana w wypadku niedoboru przeciwciał i przy uodparnianiu przeciwko chorobom zakaźnym.

Współpraca z bankiem krwi

Aby otworzyć kolejną filię banku potrzebnych jest przynajmniej 12 miejscowych krwiodawców. Krew dla psów, kotów czy fretek jest wciąż dobrem deficytowym, dlatego w bankach nie przechowuje się jej zbyt wiele, żeby nie trzeba było jej przeznaczać na straty, kiedy skończy się termin przydatności. Polega się natomiast na stałej współpracy z właścicielami zwierząt, które oddają krew regularnie zapewniając bankom utrzymanie zapasów na optymalnym poziomie.
Najczęściej dawca zobowiązuje się do współpracy z daną placówką przez co najmniej jeden rok. W tym czasie od psów i kotów pobiera się krew ok. 6-10 razy. Psy i koty mogą bezpiecznie oddawać krew co 3 tygodnie. Za każdym razem pobrana krew jest badana morfologicznie, biochemicznie oraz wykonywane są testy na groźne choroby. Przy pierwszym oddaniu krwi przeprowadzone są też badania kwalifikujące – określana jest grupa krwi i wykonywane jest badanie w kierunku HB (hemoglobina) i BART (test reakcji biologicznej aktywności). Oddawanie krwi jest nieodpłatne, ale honorowy dawca może liczyć na stałą opiekę weterynaryjną, darmową karmę i zapewnienie, że w przypadku wystąpienia u niego choroby czy ulegnięciu wypadkowi otrzyma krew poza kolejnością.

Krew mogą oddać tylko zwierzęta zdrowe

Pies oddający krew do weterynaryjnego banku krwi musi być zdrowy, ważyć co najmniej 26 kilogramów i mieć od 10 miesięcy do 7 lat. Zwierze musi być regularnie odrobaczane, szczepione przeciwko chorobom zakaźnym oraz zabezpieczane przed pchłami i kleszczami.
Kot, który zostaje dawcą także musi być zdrowy, nie wychodzący z domu, ważący co najmniej 4 kilogramy, również w wieku 10 miesięcy – 7 lat, regularnie szczepiony i odrobaczany, wolny od FIV i Felv.
'Krew od zwierząt pobiera się wbijając igłę w tętnicę szyjną, a nie jak u człowieka w rękę. Cały zabieg trwa ok. 20 minut, a żeby zwierzę się mniej stresowało, przez cały czas jest przy nim właściciel. Jednorazowo pies może oddać ok 450 ml krwi, natomiast kot ok 50 ml. Zabieg przeprowadza się po uprzednim podaniu lekkiego środka uspokajającego. Po kilku godzinach zwierzę powraca do normalnego stanu.

Banki krwi w Polsce

W Polsce wzrasta świadomość wśród lekarzy weterynarii oraz właścicieli zwierząt na temat istnienia weterynaryjnych banków krwi i możliwości krwiolecznictwa zwierząt domowych. Coraz chętniej decydujemy się nieść pomoc sami zostając dawcami krwi, a także czyniąc dawcami naszych pupili. Mało kto wie, że Polska przoduje w tym, zakresie wśród pozostałych państw europejskich stawiając na rozwój oraz tworzenie coraz to nowych placówek ułatwiającym lekarzom weterynarii dostęp do tego cennego surowca, jakim jest krew.

Weterynaryjny Bank Krwi im. Milusia

ul. Krasickiego 141 05-500 Nowa Wola

zgłoszenia i informacje:
tel.: 0 511 501 500 (czynny całą dobę)

http://www.krewdlapsa.com

Specjalistyczny Weterynaryjny Bank Krwi

04-975 Warszawa ul. Obszarowa 1
tel. czynny całą dobę 693 05 71 05

www.ratunekdlapsa.pl

Na listach lecznic wypatrujcie ikon: