Odpowiedź tkwi w niezwykłej cechy anatomicznej, która odróżnia je od większości innych zwierząt.

Kiedy pingwiny piją, robią to jak większość ptaków, połykając wodę bezpośrednio. Jednak jako drapieżniki morskie, często zdarza im się połknąć słoną wodę podczas łapania zdobyczy podczas swoich szybkich i zwinnych nurkowań (czy wiecie, że potrafią rozpoznać siebie w lustrze?).

Aby poradzić sobie z nadmiarem soli, pingwiny są wyposażone w gruczoł nadoczodołowy, znajdujący się blisko oczu. Gruczoł ten pełni specyficzną funkcję filtrowania soli z krwi, co pozwala pingwinom na utrzymanie optymalnej równowagi soli w organizmie.

Proces filtrowania jest zarówno skuteczny, jak i ciekawy: sól usunięta z krwi łączy się z niewielką ilością wilgoci wewnątrz gruczołu, a następnie jest wydalana przez nozdrza w postaci małych kropli. Często można zaobserwować, jak pingwiny potrząsają głową, aby pozbyć się tych słonych kropli, co pomaga im utrzymać dziób w czystości.

Mimo że są doskonale przystosowane do picia wody morskiej, pingwiny nie gardzą wodą słodką, gdy mają do niej dostęp. W zoo lub w naturze niektóre gatunki pingwinów, takie jak pingwiny skalne, preferują życie w pobliżu źródeł słodkiej wody i mogą nawet jeść śnieg, aby się nawodnić.