Kalia etiopska
Kalia etiopska
Nazwa łacińska: Zantedeschia aethiopica
Gatunki wrażliwe na zatrucie: koty, psy
Część trująca: liście
Substancja trująca i jej działanie: szczawiany wapnia, rafidy (szczawiany wapnia w postaci igieł) oraz proteinazy
- szczawiany wapnia posiadają właściwości drażniące
- po wchłonięciu może dojść do zaburzeń w gospodarce wapniowej
- proteinazy, czyli enzymy rozkładające białka odpowiadają za stan zapalny, pobudzają receptory bólowe oraz wpływają na ciśnienie krwi
Stopień toksyczności: łagodny do ciężkiego
Rośliny zawierają specjalne komórki (idioblasty) wewnątrz których obecne są toksyczne związki w postaci galaretowatej substancji. Kiedy zwierzę żuje roślinę, końcówka idioblastu jest uszkadzana, a materiał drażniący gwałtownie uwalnia się do otoczenia, osadzając się w tkankach i powodując natychmiastowy dyskomfort. Toksyny z idioblastu mogą być wyrzucane jeszcze znaczny okres po spożyciu, drażniąc wyściółkę żołądka i jelit. Reakcja zapalna na zatopione kryształy wapnia będzie potęgowana przez działanie enzymów proteolitycznych.
Objawy zatrucia:
W większości przypadków objawy pojawiają się natychmiast po spożyciu i są reakcją na silny ból i podrażnienie. Niekiedy zwierzę dobrze toleruje roślinę, a ciężkie objawy pojawiają się w kilka minut do dwóch godzin od spożycia.
- różnego rodzaju objawy sygnalizujące ból w obrębie jamy ustnej;
- wokalizacja;
- manipulacje łapami w okolicy pyska;
- gwałtowne potrząsanie głową;
- nadmierne ślinienie się;
- odruchy wymiotne;
- biegunka;
- obrzęk i stan zapalny jamy ustnej / gardła / języka;
- brak apetytu;
- silny ból brzucha;
- osłabienie;
- gorączka;
- rozszerzenie źrenic;
- drżenia mięśni;
- śpiączka;
- tężyczka;
- zaburzenia oddechowe;
- niewydolność nerek;
- zaburzenia sercowo-naczyniowe;
- wstrząs;
- śmierć.
Spośród wszystkich wymienionych objawów najczęściej zatrucie ogranicza się do poważnego miejscowego podrażnienia tkanek. Ciężkie ogólnoustrojowe skutki pojawiają się przede wszystkim przy spożyciu znacznych ilości rośliny, co jest możliwe w przypadku wysokiego progu bólowego danego osobnika. Inną możliwą przyczyną jest pozostawienie zwierzęcia bez pomocy, czego skutkiem może być na przykład silny obrzęk doprowadzający do niedrożności dróg oddechowych, a w konsekwencji do wstrząsu i śmierci.
Leczenie:
Postępowanie lecznicze polega na przemywaniu jamy ustnej wodą lub roztworem sody oczyszczonej. Jeżeli pacjent zgłosił się w krótkim czasie od spożycia należy sprowokować wymioty lub wykonać płukanie żołądka. Ponadto stosuje się leki antyhistaminowe, glikokortykosterydy oraz inne leczenie objawowe (dostosowane do aktualnego stanu pacjenta) zarówno w formie miejscowej jak i ogólnej.