Nazwa łacińska: Kalmia spp.

Gatunki wrażliwe na zatrucie: koty, psy, konie

Część trująca: liście i miód z nektaru kwiatów (według niektórych autorów cała roślina)

Substancja trująca i jej działanie: grajanotoksyna (andromedotoksyna) odpowiadająca za pobudzenie komórek mięśniowych i nerwowych z powodu ciągłego stanu depolaryzacji.

Stopień toksyczności: łagodny do ciężkiego

Nieprzyjemny smak rośliny oraz uczucie pieczenia w jamie ustnej po jej spożyciu, powinno zniechęcić większość zwierząt do jej dalszego spożywania. Jeżeli dojdzie do ciężkiego zatrucia jest duża szansa wyzdrowienia, ponieważ grajanotoksyny są szybko metabolizowane.

Objawy zatrucia:

Objawy kliniczne pojawiają się w ciągu kilku minut do kilku godzin od zjedzenia rośliny i zależą od ilości spożytej substancji toksycznej.

• biegunki;
  
• wymioty;
  
• ślinotok;
  
• ból brzucha;
  
• drżenia mięśni;
  
• zaburzenia pracy serca;
  
• zaburzenia oddychania;
  
• spadek ciśnienia krwi;
  
• depresja ośrodkowego układu nerwowego;
  
• przejściowa utrata wzroku;
  
• zawroty głowy;
  
• drgawki;
  
• śpiączka;
  
• wstrząs;
  
• śmierć.
  

Leczenie:

Jeżeli pacjent zgłosi się w krótkim czasie po spożyciu, należy sprowokować wymioty lub przeprowadzić płukanie żołądka. Ponadto działa się objawowo (np. nawadnianie, leki nasercowe, wsparcie oddechowe). Jeżeli stan kliniczny na to pozwoli, wskazane jest wielokrotne podanie węgla leczniczego.