Śliwa
Śmiertelna dawka cyjanowodoru dla większości gatunków zwierząt wynosi 2mg/kg masy ciała. Ilość HCN w poszczególnych częściach roślin wzrasta w procesie więdnięcia.
Śliwa
Nazwa łacińska: Prunus spp.
Gatunki wrażliwe na zatrucie: koty, psy, konie, gryzonie, króliki
Część trująca: nasiona (pestki)
Substancja trująca i jej działanie: amigdalina - glikozyd cyjanogenny, uwalniający cyjanowodór, blokujący przyswajanie tlenu przez komórki
Stopień toksyczności: łagodny do ciężkiego
Zawarte w roślinach cyjanogenne glikozydy uwalniają HCN przy udziale specyficznych enzymów i podczas uszkodzenia tkanek rośliny np. wskutek żucia. Cyjanowodów może doprowadzić do uduszenia w wyniku zablokowania oksydaz cytochromowych. Powoduje to, że tlen z krwi nie jest przyswajany przez komórki.
Śmiertelna dawka cyjanowodoru dla większości gatunków zwierząt wynosi 2mg/kg masy ciała. Ilość HCN w poszczególnych częściach roślin wzrasta w procesie więdnięcia.
Objawy zatrucia:
Zatrucia mają zwykle gwałtowny przebieg. Objawy pojawiają się od 15-20 minut do kilku godzin po spożyciu.
- biegunki;
- wymioty;
- ból brzucha;
- apatia;
- duszność i inne zaburzenia oddechowe;
- niepokój;
- sinica;
- drgawki;
- drżenia mięśni;
- przekrwienie spojówek;
- nietrzymanie moczu;
- śpiączka;
- wstrząs;
- śmierć.
Leczenie:
Jeżeli pacjent zgłosi się w krótkim czasie po spożyciu, należy sprowokować wymioty lub przeprowadzić płukanie żołądka. Należy podać węgiel leczniczy oraz zastosować leczenie objawowe. Swoistą odtrutką w zatruciu cyjanowodorem jest wersenian dwukobaltowy.