Syberyjski

Ten piękny kot o dzikim wyglądzie jest doskonałym myśliwym przygotowanym przez naturę do wyjątkowo ciężkich warunków syberyjskiej tajgi i tundry. Niewiele wiadomo o jego pochodzeniu; niektórzy uważają że jest on jedną z najwcześniejszych ras długowłosych. Są to inteligentne, śmiałe koty o klinowatej głowie o zaokrąglonych konturach oraz bardzo wyrazistych oczach. Są muskularne i grubokościste o tułowiu w kształcie walca. Zaskakująca zwinność i skoczność jest możliwa dzięki temu, że tylne nogi są nieco dłuższe od przednich.
Pierwsza wzmianka o kotach syberyjskich uczestniczących w wystawach w Anglii pochodzi z osiemnastego wieku. Zostały tam zakwalifikowane do międzynarodowego championatu a następnie wyseksportowane. W Socjalistycznej Rosji prawo nie zachęcało do trzymania zwierząt do towarzystwa ze względu na niedostatek żywności, a wojna dodatkowo uszczupliła populacje wielu czystych ras zwierząt. Dopiero w roku 1987 Rosyjski Klub Miłośników Kotów zajął się zbieraniem i porządkowaniem danych o rasach, tak zachowanych jak i wygubionych. W czerwcu 1990 pierwsze koty syberyjskie zostały sprowadzone do USA przez Elizabeth Terrell (hodowla Starpoint), były to koty o tradycyjnym umaszczeniu. Po wielu latach pertraktacji Rosjanie i Elizabeth Terrell dobili targu nabywając rasy niespotykane dotąd w ich ojczyznach; Rosjanie otrzymali od niej za swoje syberyjczyki koty himalajskie.

Kot syberyjski

Ten piękny kot o dzikim wyglądzie jest doskonałym myśliwym przygotowanym przez naturę do wyjątkowo ciężkich warunków syberyjskiej tajgi i tundry. Niewiele wiadomo o jego pochodzeniu; niektórzy uważają że jest on jedną z najwcześniejszych ras długowłosych. Są to inteligentne, śmiałe koty o klinowatej głowie o zaokrąglonych konturach oraz bardzo wyrazistych oczach. Są muskularne i grubokościste o tułowiu w kształcie walca. Zaskakująca zwinność i skoczność jest możliwa dzięki temu, że tylne nogi są nieco dłuższe od przednich.
Pierwsza wzmianka o kotach syberyjskich uczestniczących w wystawach w Anglii pochodzi z osiemnastego wieku. Zostały tam zakwalifikowane do międzynarodowego championatu a następnie wyseksportowane. W Socjalistycznej Rosji prawo nie zachęcało do trzymania zwierząt do towarzystwa ze względu na niedostatek żywności, a wojna dodatkowo uszczupliła populacje wielu czystych ras zwierząt. Dopiero w roku 1987 Rosyjski Klub Miłośników Kotów zajął się zbieraniem i porządkowaniem danych o rasach, tak zachowanych jak i wygubionych. W czerwcu 1990 pierwsze koty syberyjskie zostały sprowadzone do USA przez Elizabeth Terrell (hodowla Starpoint), były to koty o tradycyjnym umaszczeniu. Po wielu latach pertraktacji Rosjanie i Elizabeth Terrell dobili targu nabywając rasy niespotykane dotąd w ich ojczyznach; Rosjanie otrzymali od niej za swoje syberyjczyki koty himalajskie.

Różnice między kotem syberyjskim a innymi kotami leśnymi:

kot syberyjski rózni się od innych ras leśnych kształtem ciała; jest okrąglejszy, łacznie z zaokrąglonymi uszami i oczami oraz beczułkowatym tułowiem. Ogólnie robi wrażenie silnego i potężnego kota o miłym wyrazie. Mainecoony są bardziej od niego prostokątne i dłuższe, a koty norweskie mają bardziej trójkątną głowę, skośne oczy i zaostrzone uszy.
Syberyjczyk podobnie jak inne rasy leśne potrzebuje około pięciu lat aby osiągnąć pełną dojrzałość. Koty te bardzo lubią być czesane i popadają w szał radości widząc szczotkę. Sierść, o średniej długości wygląda szczególnie okazale zimą. Szata u kociąt wykształca się w pełni dopiero w zimie, która nastąpiła po ich pierwszych urodzinach, a czasami jeszcze później. Jest ona nieprzemakalna, świetnie chroni przed mrozem i wiatrem. Wiele syberyjczyków trzęsie charakterystycznie ogonem kiedy są czymś uradowane, nie jest to jednak wstęp do oznaczenia terenu jak u większości innych kotów.

Kilka faktów:

Koty syberyjskie uważa się za przodków wszystkich kotów półdługowłosych.
Osiągnięcie pełnej dojrzałości zajmuje im około pięciu lat.
Uważane są za największą istniejącą rasę kota domowego.
Znane są ze swojej niezwykłej skoczności.
Nabywca kociaka musi bardzo uważać, ponieważ często jako kocięta syberyjskie są sprzedawane inne koty długowłose. kot syberyjski produkuje znacznie mniej łupieżu niż inne rasy, prawdopodobnie z powodu dobrze natłuszczonej skóry i sierści.
Wiele uczulonych na koty osób nie wykazuje reakcji alergicznej w obecności kota syberyjskiego. Ślina kotów syberyjskich zawiera mniej białka Fel d1, które jest silnym alergenem.

Syberyjczyk jest kotem bardzo przywiązującym się do ludzi, kocha być zauważony, jest bardzo lojalny, stara się chronić "swoich ludzi", ufny i towarzyski. Ma zwyczaj gryźć z miłości - nie jest mocne ugryzienie a raczej delikatne podskubywanie. Jest łagodnym i miłym towarzyszem. Najszczęśliwszy jest kiedy może się ułożyć na naszych kolanach lub w łóżku (najchętniej na poduszce). Jest inteligentny, łatwo się uczy, potrafi rozwiązywać zadania i osiągać cel. Jego charakter ma pewne psie cechy. Bardzo chetnie mruczy, popiskuje i ćwierka, lubi kiedy mówi się do niego i reaguje zawsze na swoje imię. Koty te mają też pełne wyrazu piękne oczy. Lubią zabawę w wodzie, zwłaszcza kiedy widzą bąbelki oraz radośnie łapią kropelki cieknące z kranu.
Szata kota syberyjskiego jest dość długa, składa się z trzech warstw włosów; dwóch podszerstków i długiego włosa okrywowego. Choć najczęściej spotykanym umaszczeniem jest klasyczne pręgowanie, dopuszczalne są dowolne kolory i wzory oraz ich kombinacje.

Prezentowane w artykule zdjęcia kotów pochodzą z hodowli kotów syberyjskich i Neva Masquarade Pure Posh*PL ze Szczecina

data publikacji artykułu: 2012-08-29

Popularne teraz

Komentarze