Zachowanie ssaków może być nabyte lub dziedziczne. Szereg różnych uwarunkowań biologicznych i środowiskowych określa miejsce zwierząt w stadzie i przystosowuje do życia wśród ludzi. Etologia zajmuje się szeroko pojętymi badaniami w zakresie rozwoju osobniczego, orientacji przestrzennej, zachowań społecznych, czy aspektów dostosowawczych.
Stosunkowo krótkie i skoordynowane zespoły zewnętrznych reakcji, pozwalają nam porozumieć się z pupilem. Przykładowym sygnałem, który wyzwoli odpowiedź może być specjalnie przyjęta poza, mimika, ruch lub dźwięk. Ssaki reagują także na nasz głos i intonację. Złożone wzorce zachowań wśród zwierząt oparte są zwykle na instynkcie, ale modyfikowane nauką, inteligencją lub prostym odruchem obronnym, czy popędem płciowym.
Dużą rolę pełni behawioryzm, który uznaje środowisko za główny czynnik kontroli nad organizmem. Filozofia uczenia się przez konsekwencje, wzmacnia i stymuluje zwierzęta. Doskonale znamy łańcuch: bodziec – zachowanie – efekt, który wraz z odpowiednią motywacją zamyka proces sprawczy. Obserwując zachowanie, dowiadujemy się o potrzebach, nastroju i dolegliwościach ssaka. W relacji człowiek – zwierzę, najważniejsza jest rozmowa.