Agresja kotów w kierunku człowieka

Brak socjalizacji i zbyt szybkie oddzielenie kociąt od matki i rodzeństwa

Kocięta, które przed ukończeniem 12 tygodnia zostały oddzielone od matki i rodzeństwa, mogą jako dorosłe koty wykazywać zachowania niepożądane. Doświadczenie zdobyte w okresie rozwoju kociąt rokuje na przyszłe zachowania. Możliwość zabawy z rodzeństwem i opieka matki ma istotny wpływ na kształtowanie się charakteru u kota. Koty, które nie miały możliwości zabawy z rodzeństwem, mogą nie zdawać sobie sprawy, że zabawa czasami jest zbyt bolesna dla człowieka lub drugiego kota. Opiekun bardzo często odbiera to jako zachowanie agresywne, a tak naprawdę kot nie miał możliwości nauczyć się „wyczucia” w zabawie z rodzeństwem. Taki kot może gryźć zbyt intensywnie lub zbyt mocno wyciągać pazurki w trakcie zabawy. Gdy kocię zostało zbyt szybko oddzielone od matki, może pojawić się u niego np. agresja, strachliwość, nieśmiałość. Zdarza się, że pozbawiony relacji z rodzeństwem i matką kociak, może mieć problemy z „dogadaniem” się z innym kotem. Ma to swoją przyczynę paradoksalnie w nieznajomości kociej mowy ciała przez danego kota. Zdarza się, że taki kot wysyła błędne sygnały w kierunku drugiego lub na odwrót – błędnie odczytuje sygnały wysyłane przez inne koty. To bardzo szybko może zakończyć się konfliktem.

Niewłaściwa zabawa

Często zdarza się, że opiekunowie kotów sami prowokują zwierzęta do gryzienia i atakowania. Nieświadome zaczepianie kota np. dłońmi, drażnienie go doprowadza do utrwalenia w kociej świadomości reakcji na każdy ruch dłoni, niekoniecznie wtedy, gdy opiekun sobie tego życzy. Do zabawy ze zwierzęciem, najlepiej wykorzystywać zabawki dystansujące np. kocią wędkę oraz zabawki interaktywne.

Strach

Jest to najczęstszy powód agresji u kotów. Agresja defensywna – występuje najczęściej w samoobronie. Kot „przyparty do muru” ze strachu może zaatakować. Tutaj niezwykle istotna jest znajomość kociego języka ciała. Należy zwracać uwagę na reakcję kota w różnych sytuacjach. Gdy np. stroszy sierść, syczy, macha nerwowo ogonem lub układa po sobie uszy, jest to jasny sygnał, że należy kota zostawić w spokoju, tak aby mógł ochłonąć.

Wyuczone zachowania adaptacyjne

Środowisko, w którym kot się wychowywał, wpływa na emocje kota. Życie w ciągłym stresie, trauma, walka o jedzenie, może przyczynić się do powstawania agresywnych zachowań.

Obrona terytorium

Koty to zwierzęta terytorialne i nie lubią zmian w otoczeniu. Zmiana miejsca zamieszkania, przestawienie mebli lub nowy koci towarzysz, wszystko to może wywołać niepożądane reakcje u zwierzęcia. Czasem w takiej sytuacji kot może wykazywać zdenerwowanie, agresję. Zestresowany kot, może zacząć oddawać mocz i kał poza kuwetą. W przypadku gdy kot wykazuje tego typu zachowania, zawsze powinien zostać przebadany przez lekarza weterynarii, w drugiej kolejności można tego typu zachowania omawiać z kocim behawiorystą.

Ochrona potomstwa

Kotki w okresie okołoporodowym mogą wykazywać zachowania agresywne, głównie przeciwko osobnikom nieznanym. Jest to całkowicie zrozumiałe, ponieważ instynkt rodzicielski nakazuje im chronić potomstwo, zaś nieznany osobnik (człowiek lub zwierzę) jest potencjalnym zagrożeniem.

Długotrwały ból/choroba

Przewlekły ból i osłabienie może powodować frustracje zwierzęcia i przyczynić się do niepożądanych zachowań agresywnych u kotów. Zwierzęta te starają się ukrywać swoje słabości, np. ból. W naturalnym środowisku dzikie koty, w sytuacji gdy czują się osłabione, ukrywają się. Koty, które przebywają w naszych domach w przypadku choroby z reguły wzbudzają większe zainteresowanie opiekunów. Dochodzą do tego częstsze wizyty w gabinecie weterynaryjnym, co jest oczywiście niezbędne. Należy mieć jednak świadomość, że kot w takich sytuacjach czuje się zupełnie bezbronny i może zaatakować ze strachu.

Agresja przekierowana

Charakterystyczne dla tego rodzaju agresji jest to, że nie jest ona skierowana przeciwko osobnikowi, który taką agresję wywołał, lecz skierowana jest na pierwszą osobę lub inne zwierzę, które pojawiło się w danym momencie w pobliżu. Przykładem może być stres u kota, który z okna mieszkania wypatrzył innego kota na ulicy. Narastające w zwierzęciu napięcie, niepokój i frustracja mogą spowodować, że w chwili, gdy obok niego pojawi się inny osobnik (zamieszkujący to samo mieszkanie), pierwszy kot może go automatycznie zaatakować. Wydawać by się mogło, że maksymalnie skupione, zdenerwowane zwierzę w sytuacji zaskoczenia, nie do końca zdaje sobie sprawę, kogo tak naprawdę zaatakowało. Tego typu agresja często jest powodem zaburzenia dobrej relacji pomiędzy kotami zamieszkującymi jedno gospodarstwo domowe.

Brak znajomości mowy ciała kotów

Bardzo ważny punkt. Koty, które nie mają ochoty na relację z opiekunem, wysyłają całą serię sygnałów, które oznaczają, że kot chce, aby zostawiono go w spokoju. Może to być np. układanie uszu po sobie, jeżenie sierści lub syczenie. W takich sytuacjach należy zostawić kota samego tak, aby mógł się uspokoić i odpocząć.

Aby relacje z kotem były prawidłowe, człowiek musi nauczyć się rozumieć kocią naturę. Mowa ciała ma tu zasadnicze znaczenie. Ważne jest również urozmaicenie przestrzeni w domu, tak aby zapewnić małemu drapieżnikowi odpowiednią ilość bodźców. Ma to duży wpływ na stan emocjonalny pupili, odpowiednio stymulowane koty nie będą wykazywać agresji.

Zapraszamy do lektury artykułu: mowa kociego ciała