Żucie, ssanie i drapanie

Wielu posiadaczy kotów skarży się, że ich pupile drapią meble i dywany, ssą i gryzą materiały, grzebią w doniczkach lub niszczą rośliny. To nie tylko paskudne nawyki, które mogą spowodować utratę cennych dla nas rzeczy - mogą również być niebezpieczne dla kota. Okazuje się jednak, że można sobie z nimi poradzić, przy odrobinie cierpliwości i współpracy z naszym kotem.

Wielu posiadaczy kotów skarży się, że ich pupile drapią meble i dywany, ssą i gryzą materiały, grzebią w doniczkach lub niszczą rośliny. To nie tylko paskudne nawyki, które mogą spowodować utratę cennych dla nas rzeczy - mogą również być niebezpieczne dla kota. Okazuje się jednak, że można sobie z nimi poradzić, przy odrobinie cierpliwości i współpracy z naszym kotem.

Drapanie mebli

Jeśli kot drapie Twój ulubiony fotel, czy starannie udrapowane zasłony, nie znaczy to, że jego marzeniem jest zrobić Ci na złość, czy zniszczyć dom, w którym razem mieszkacie. Poprzez takie zachowanie zaspokaja niektóre swoje wrodzone potrzeby. Drapanie, popularnie zwane ostrzeniem pazurów, jest jednym z zachowań, polegającym na oznaczaniu terenu. Poprzez drapanie, koty zostawiają na danej powierzchni zapach, pochodzący z gruczołów znajdujących się na łapkach. Pomaga im to także złuszczać starą osłonę pazurów.

Jak oduczyć kota drapania?

Ponieważ jest to zachowanie wrodzone, raczej niemożliwe będzie oduczenie a nawet powstrzymanie kota od drapania - można jednak przekonać go do drapania innego, specjalnie do tego przeznaczonego obiektu. Poniżej przedstawiamy porady, które mogą być pomocne w przekierowaniu drapania kota na specjalnie do tego przygotowany przedmiot.

Obserwuj kota

Na początku musisz odkryć preferencje Twojego kota - obserwuj go więc uważnie. Sprawdź, jakie powierzchnie lubi drapać Twój kot - czy jest to dywan, zasłona, drewno, materiał obiciowy. Czy drapie powierzchnie poziome, czy pionowe. Po sprawdzeniu preferencji będzie można dokonać zakupu, lub wykonania drapaczki na miarę Twojego kota.

Zaopatrz się w rzeczy spełniające preferencje kota

Drapaki w każdym kształcie, rozmiarze i zrobione z różnych materiałów dostępne są w większości sklepów z artykułami dla zwierząt. Jeśli Twój kot lubi drapać dywany, drapak pokryty tkaniną dywanową będzie dobrym rozwiązaniem. Jednak jeśli kot preferuje kanapy i inne ziarniste powierzchnie, drapak powinien być pokryty sizalem lub innym, podobnym materiałem.

Drapaki powinny także pasować do ulubionych pozycji drapania kota. Kot, który wspina się i drapie zasłony zadowolony będzie z wysokiego drapaka. Koty, które wolą drapać w pozycji poziomej, będą chętniej używały spłaszczonego pudełka kartonowego bądź drapaka położonego w poziomie.

Niektórzy właściciele są na tyle kreatywni, by własnoręcznie stworzyć dla swojego pupila wymarzony drapak wraz z centrum aktywności ruchowej dla kota. Można pokryć kawałki drewna dywanem, tkaniną, sizalem lub innym materiałem, później łącząc je w jedną całość, tworząc w ten sposób „kocie drzewo” do wspinaczki. To zapewni Twojemu kotu zabawę oraz zaspokoi potrzebę drapania. Jakikolwiek drapak, kupiony czy stworzony własnoręcznie, powinien być na tyle stabilny, by nie przewrócił się podczas zabawy oraz wysoki przynajmniej na miarę kota stojącego na tylnych łapach z wyciągniętymi przednimi łapami do góry.

Odpowiednie umiejscowienie drapaka jest bardzo ważną częścią nauki przekierowania drapania. Drapak należy postawić obok miejsca, w którym kot najbardziej lubi drapać. Wtedy, po upływie jakiegoś czasu, można go będzie przesunąć w miejsce wybrane przez nas. Jeśli kot lubi drapać w kilku miejscach, należy umiejscowić drapaki obok każdego z nich.

Zabierz swojego kota do nowego drapaka i za każde użycie go nagradzaj smakołykami. Do niektórych partii drapaka można przywiązać zabawki. Można również położyć na samym jego końcu lub wokół niego kocie przysmaki, służące jako wabik dla kota. Nie pozbywaj się drapaka, nawet jeśli wygląda na zużyty lub poszarpany – oznacza to jedynie, że jest użytkowany przez kota we właściwy sposób i zaspokaja jego potrzebę drapania.

Spraw, by rzeczy niedopuszczalne do drapania, stały się niedostępne lub mniej atrakcyjne dla kota

Jedyną drogą, by uniknąć drapania poza wyznaczonym obszarem lub obiektem, jest zablokowanie dostępu kota. Najprostszym rozwiązaniem może być zamykanie drzwi. Jeśli jednak okaże się to mało praktyczne, można ustawić pułapki-niespodzianki, które zniechęcą do drapania. Jedną z tych pułapek może być wieża ustawiona z plastikowych kubeczków przy miejscu, w którym kot drapie. Kiedy kubeczki spadną podczas próby drapania, kot lekko przestraszy się i po kilku nieudanych próbach odejdzie mu ochota na drapanie tego miejsca.

Ponieważ drapanie jest składnikiem pozostawiania zapachu, koty chętniej rozdrapują rzeczy, na których jest już ich zapach. By zburzyć to błędne koło, należy spróbować preparatów neutralizujących zapach bądź repelentów odstraszających i spryskać przedmioty i otoczenie, które kot wcześniej drapał.

Oprócz zmiany dostępności, wyglądu oraz zapachu domowych rzeczy musimy także pamiętać o regularnym obcinaniu pazurów kota. To także pozwoli zminimalizować szkody wyrządzone poprzez jego drapanie. Na Zachodzie dostępne są również plastikowe osłonki przyklejane na kocie pazury, które trzeba co jakiś czas zmieniać, jednak w Polsce są one mało rozpowszechnione i w dodatku nie są polecane przez specjalistów.

Czy kara uczy kota zaprzestania drapania?

Koty generalnie nie reagują dobrze na kary, ponieważ nie widzą żadnego powiązania pomiędzy kara, a „zbrodnią”, którą według nas popełniły. Karanie kota spowoduje jedynie, że będzie się on bał swojego właściciela. Może także spowodować u kota pojawienie się agresji. Krzyki, strzelanie z pistoletu na wodę czy strofowanie kota podniesionym głosem mówi mu jedynie o tym, że to obecność właściciela jest powodem kary, a nie jego drapanie. W tym wypadku kot zaczyna drapać wszystko co popadnie pod nieobecność człowieka. Bardziej zrozumiałymi sposobami, niż krzyki i uwagi, będą dla niego np. pułapki-niespodzianki z plastikowych kubków.

Żucie i ssanie tkanin

Żucie i ssanie tkanin jest stosunkowo rzadkie u kotów. Uważa się to za nawyk szukania komfortu, bądź wypełnienie chęci do zabawy i badania otoczenia. Jest to nawyk typowy dla kociąt, ponieważ poznają świat poprzez żucie, czasami jednak można go spotkać nawet u dorosłych kotów, które mogą go zachować na całe życie. Najczęściej przejawia się u kotów rasy birmańskiej i syjamskiej. Jest to genetycznie uwarunkowana skłonność, zbliżona do zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych u ludzi.

Koty z ciężkim nawykiem żucia mogą niszczyć swetry, skarpetki, koce, poduszki i inne kosztowne rzeczy. Jest to nawyk bardzo ważny do rozpoznania, gdyż może zagrażać życiu naszego kota. Blokady w układzie pokarmowym spowodowane połkniętymi kawałkami tkaniny mogą być zagrożeniem życia. W dodatku koty, które mają nawyk żucia tkanin, mogą także żuć niebezpieczne rzeczy, jak kable elektryczne, związane krawaty, czy nawet pineski lub igły.

Jak oduczyć kota żucia tkanin?

Można schować wszystkie kosztowne i niebezpieczne rzeczy, które kot może żuć i pozostawić mu jedynie tkaniny bezwartościowe, które będzie żuł dopóty, dopóki nie połknie ich zbyt wiele. Jednakże najlepszym sposobem będzie zaoferowanie mu rozwiązań alternatywnych – kupowanie gumowych zabawek i smarowanie ich rybnym olejem, dobrze ugotowany kawałek kurczaka czy nawet suchy pokarm mogą bezpiecznie zaspokoić potrzebę żucia.

Koty, które nawykowo żują nieodpowiednie obiekty, jak tkaniny, mogą potrzebować innego wyjścia, by spełnić niezaspokojone potrzeby. Zbudowany własnoręcznie lub kupiony „plac zabaw” z miejscem do czołgania, miejscami do siedzenia, wiszącymi kocimi zabawkami i innymi atrakcjami pomoże wypełnić czas kota zabawą. Dodatkowo należy postarać się zwiększyć ilość czasu spędzanego z kotem na zabawie. Wiszące wstążki, podrzucane orzechy włoskie czy piłeczki do ping-ponga są świetnym wyjściem by zaangażować go i zapewnić mu jakieś ćwiczenia. Możesz pomóc poznać kotu jego potrzebę poszukiwania poprzez wkładanie dużej piłeczki do miski z jedzeniem lub sprawić mu zabawki, które dostarczą mu przyjemności, gdy będzie nimi poruszał lub drapał je.


Spryskanie tkanin repelentami odstraszającymi może również powstrzymać żucie. Należy spryskać je z każdej strony, by kot poczuł, że wszystko źle smakuje. Ponieważ kot nie może czuć, że tkaniny czy przedmioty źle pachną, należy używać repelentów, które mają jak najmniej zapachu. W niektórych przypadkach weterynarz może przepisać leki powstrzymujące żucie i ssanie, jednak należy pamiętać, że nie wpływają one na zdolność wykonywania tych czynności.

Żucie roślin

Koty, które żują rośliny domowe, są zazwyczaj kotami z bardzo małym dostępem do trawy czy innych roślin zielonych. Koty mogą żuć rośliny uważając to za część zabawy, albo potrzebują uzupełnienia ich diety w składniki warzywne. Większość roślin jest nieszkodliwych, jednak niektóre z nich mogą być śmiertelne. Oto niektóre z nich:


Kaladium (Caladium spp.)
Dieffenbachia (Dieffenbachia spp.)
Bluszcz pospolity (Hedera helix)
Lilie (Lilium spp.)
Jemioła (Phoradendron spp.)
Oleander (Nerium oleander)
Filodendron (Philodendron spp.)

przeczytaj artykuł: Niebezpieczne rośliny

Jedynym wyjściem, by zagwarantować bezpieczeństwo kotu i roślinom, jest uniemożliwienie kotu dostępu do nich. Jeśli potrzebuje on w swojej diecie składników warzywnych, należy je wprowadzić, wykorzystując odpowiednie do chrupania rośliny. W przeciwnym razie kot nadal może nadal podgryzać rośliny domowe. Owies czy mięta (kocimiętka) to rośliny bezpieczne i zadowalające zapotrzebowanie kota. Można również spróbować dodać do jego jedzenia sałatę lub pietruszkę. Innym sposobem jest zmiana karmy suchej na taką, w której więcej będzie składników warzywnych, które zaspokoją zapotrzebowanie organizmu.

Można sprawić, by domowe rośliny stały się mniej atrakcyjne dla kota, poprzez spryskanie preparatami odstraszającymi. Zapach naftaliny również utrzyma kota na odległość. Pomocne mogą okazać się także i w tym wypadku pułapki-niespodzianki z plastikowych kubków, spadające na dół, gdy kot będzie próbował dostać się do rośliny i pogryźć ją.

Podsumowanie

Nieszczęściem jest, że niektóre wrodzone i normalne kocie zachowania okazują się bez granic destrukcyjne dla naszego domu. Koci właściciele mają ciężkie zadanie - muszą znaleźć równowagę pomiędzy ochroną domu, a ochroną zdrowia i zaspokojeniem potrzeb swojego pupila. Jednak wymyślanie rozwiązań, które pozwolą na życie ludzi i kotów w spokoju i zdrowiu, w porozumieniu z lekarzem weterynarii może okazać się bardzo pomocne.

data publikacji artykułu: 2007-11-30

Popularne teraz

Komentarze