Pododermatitis u świnek morskich

Pododermatitis, czyli zapalenie skóry opuszek palcowych, to przypadłość często spotykana u świnek morskich. Jest to złożony problem wieloczynnikowy, na który wpływ mają przede wszystkim higiena i warunki utrzymania świnki. Niestety schorzenie to, mimo zastosowanego leczenia, ustępuje bardzo powoli i często ma tendencję do nawracania. Dlatego w przypadku tej choroby, doskonale sprawdza się dewiza, że lepiej zapobiegać niż leczyć.

Pododermatitis u świnek morskich

Pododermatitis, czyli zapalenie skóry opuszek palcowych, to przypadłość często spotykana u świnek morskich. Jest to złożony problem wieloczynnikowy, na który wpływ mają przede wszystkim higiena i warunki utrzymania świnki. Niestety schorzenie to, mimo zastosowanego leczenia, ustępuje bardzo powoli i często ma tendencję do nawracania. Dlatego w przypadku tej choroby, doskonale sprawdza się dewiza, że lepiej zapobiegać niż leczyć.

Postacie choroby

Wyróżniamy trzy postacie pododermatitis:


  • Postać septyczna: okolica opuszek jest zaczerwieniona, spuchnięta, bolesna, mogą pojawiać się rany, ale brak jeszcze czynnika zakaźnego i zmian ropnych


  • Postać septyczna: rany wikłane są zakażeniami bakteryjnymi, dochodzi do powstawania ropni i owrzodzeń; u świnki mogą pojawić się problemy z chodzeniem i objawy ogólne: apatia, gorączka, brak apetytu, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego


  • Postać przewlekła: nieleczone pododermatitis prowadzi do nadmiernego rozrostu tkanki łącznej opuszek palcowych oraz powstawania licznych ziarniniaków i zwłóknień, zmieniona skóra staje się podatna na zranienia i nawracające zakażenia; w zaawansowanych przypadkach uszkodzenia mogą rozciągać się na stawy palcowe, ścięgna i kości.

Predyspozycje chorobowe

Czynnikami predysponującymi do rozwoju choroby są przede wszystkim:


  • Nieodpowiednie podłoże

  • Niewielka ilość ruchu – duże zagęszczenie zwierząt, zbyt mała powierzchnia klatki

  • Otyłość

  • Brak higieny, zbyt rzadka wymiana ściółki – nadmiar mocznika działa drażniąco na skórę

  • Niedobory żywieniowe – zwłaszcza brak aminokwasów i kwasów tłuszczowych

  • Zbyt długie pazury – powodują niewłaściwe obciążenie kończyn oraz są źródłem urazów


Leczenie

W przypadku zmian łagodnych wystarczy z reguły poprawa warunków zoohigienicznych oraz zastosowanie miejscowe maści łagodzących objawy. Natomiast gdy dojdzie do zakażeń bakteryjnych i/lub wystąpienia niepokojących objawów ogólnych należy wdrożyć odpowiednie leczenie farmakologiczne (antybiotykoterapia, leczenie przeciwzapalne) oraz stosować opatrunki lecznicze. W przypadku zmian zaawansowanych i nieodwracalnych konieczna może okazać się amputacja stopy.

Zapobieganie

Jak już wcześniej wspomniano ogromną rolę w zapobieganiu wystąpienia tej choroby oraz jej nawrotom mają odpowiednie warunki utrzymania i żywienia świnki. Podłoże musi być miękki i odpowiednio grube, ok. 5 cm (np. miękki siano, trociny z nieimpregnowanego drewna). Niewskazane są słoma oraz granulat, ze względu na wiele ostrych elementów, a już na pewno niedozwolone metalowe pręty czy siatki. Należy również pamiętać o odpowiednio częstej wymianie ściółki, ponieważ zalegające odchody są źródłem amoniaku i mocznika, które działają drażniąco. Świnki morskie wymagają nieprzegrzanego i dobrze wietrzonego pomieszczenia, optymalna temperatura otoczenia to 18-26 C, a wilgotność powietrza 30-60 %.
Otyłość sprzyja rozwojowi pododermatitis, dlatego niezwykle ważna jest odpowiednio zbilansowana dieta. Zawartość białka surowego w dziennej dawce pokarmowej świnki morskiej powinna wynosić 10%, a tłuszczu 4%. Wysokobiałkowy pokarm składający się z ziaren nie odpowiada fizjologicznym potrzebom żywieniowym świnki. Owoce i zboża powinny stanowić małą część diety (do 10 %).
Pamiętajmy też o regularnym przycinaniu pazurków, ponieważ zbyt długie powodują niewłaściwe obciążenie łap oraz są przyczyną powstawania ran.

data publikacji artykułu: 2014-08-11

Popularne teraz

Komentarze