Kardiomiopatia przerostowa jest chorobą progesywną, która może doprowadzić do rozwoju niewydolności serca i w konsekwencji do śmierci zwierzęcia. Schorzenie dotyka najczęściej koty w wieku 1-5 lat, jednak może też pojawić się u kotów starszych powyżej 10 roku życia. Niestety do tej pory nie opracowano skutecznej metody leczenia tego schorzenia. Kardiomiopatia przerostowa spowodowana jest dysfunkcją mięśnia sercowego. W przebiegu tej choroby obserwuje się brak elastyczności oraz przerost (pogrubienie) ścian lewej komory i mięśni. Na skutek dużego ciśnienia powstałego w lewej komorze serca, następuje powiększenie lewego przedsionka. Wskutek rozwoju choroby może dojść do pojawienie się płynu w jamie opłucnej. Rozwija się również zakrzepica zatorowa. Oznacza to, że zakrzepy, które odrywają się z lewego przedsionka, dostają się do krwi i w końcowym odcinku aorty zatrzymują się tworząc zator. Kardiomiopatia przerostowa jest dziedziczna, częściej diagnozowana u kocurów.

Kardiomiopatia przerostowa to choroba, która może być wtórna do takich schorzeń jak nadczynność tarczycy, przewlekła niewydolność nerek oraz pierwotne nadciśnienie tętnicze.

Rasy predysponowane do występowania kardiomiopatii przerostowej:

• Brytyjski krótkowłosy
• norweski leśny
• maine coon
• syberyjski
• sfinks
• devon rex
• ragdoll
• pers
• german rex
• bengalski
• syjamski
• birmański
• Burmański

Kardiomiopatia przerostowa u kotów dodatkowo może obejmować następujące układy:

• sercowo – naczyniowy
• oddechowy
• nerki/moczowy

Objawy kardiomiopatii przerostowej:

• duszność
• brak apetytu
• apatia
• nietolerancja wysiłkowa
• omdlenia
• zapaść
• niedowład kończyn miedniczych
• nagła śmierć

Diagnostyka kardiomiopatii przerostowej:

• badania laboratoryjne (morfologia krwi, biochemia krwi, jonogram, oznaczenie poziomu
hormonów tarczycy)
• pomiar ciśnienia krwi
• RTG klatki piersiowej
• badanie elektrokardiolograficzne
• badanie echokardiograficzne

Leczenie kardiomiopatii przerostowej

Rokowanie co do wyleczenia kardiomiopatii nie jest pomyślne z uwagi na postępujący charakter choroby. Kot u którego zdiagnozowano to schorzenie, powinien być pod stałą opieką lekarza weterynarii. W niektórych przypadkach konieczna jest hospitalizacja zwierzęcia. Kot u którego zdiagnozowano kardiomiopatię, powinien mieć ograniczoną dawkę ruchu oraz dostosowaną odpowiednią dietę. Ważnym elementem kuracji będzie również minimalizowanie stresu u zwierzęcia. Lekarz weterynarii na podstawie wyników badań zwierzęcia zastosuje odpowiednią terapię farmakologiczną, która będzie stosowana do końca życia kota. Dzięki temu w znaczny sposób będzie można poprawić jakość życia zwierzęcia.