Nadczynność tarczycy u kotów
Czym jest nadczynność tarczycy u kotów?
Nadczynność tarczycy (hipertyreoidyzm) jest schorzeniem wywołanym przez nadmierną produkcję hormonów tarczycy (trijodotyroniny i tyroksyny) w organizmie kota. Występuje najczęściej u kotów starszych, powyżej 10 roku życia. Jednak do grupy ryzyka zalicza się także koty od 4 roku życia.
Przyczyny
W większości przypadków za występowanie choroby odpowiedzialny jest rozrost tarczycy (98%), czasami obustronny (70%). Taka postać choroby jest stosunkowo niegroźna, a jej leczenie bardzo skuteczne w większości przypadków zachorowań.
Rzadszą przyczyną wystąpienia choroby jest rak tarczycy (2%), który jest nowotworem złośliwym, ciężkim do wyleczenia, a prognozowane szanse przeżycia są raczej nikłe.
Objawy
Objawy choroby mogą być różne, gdyż hormon tarczycy ma wpływ na wszystkie narządy organizmu. Pierwsze oznaki są bardzo trudne do rozpoznania, dopiero w późniejszym stadium stają się bardziej widoczne i zaczynają niepokoić właściciela.
Objawy ogólne:
– mocno powiększona tarczyca,
– utrata masy ciała połączona jednocześnie z ogromnym apetytem,
– nadpobudliwość, agresywność, nadmierna ruchliwość,
– utrata połysku sierści, rzadsze dbanie o nią przez kota.
Objawy żołądkowo-jelitowe:
– biegunka i wymioty, spowodowane szybszą pracą przewodu pokarmowego i bezpośrednim drażnieniem strefy wyzwalającej wymioty przez hormony tarczycowe,
– anoreksja,
– zaburzenia funkcji wątroby (podwyższony poziom enzymów wątrobowych we krwi).
Objawy nerkowe:
– zwiększone pragnienie oraz częstsze oddawanie moczu, spowodowane szybszą pracą nerek,
– azotemia przednerkowa.
Objawy układu sercowo-naczyniowego:
– szmery serca,
– galopujący rytm serca,
– przerost mięśnia sercowego,
– niewydolność serca,
– zaburzenia EKG, erytrocytoza,
– kardiomiopatia,
– nadciśnienie tętnicze.
W zaawansowanej chorobie objawy kliniczne mogą być zupełnie odwrotne do opisanych powyżej: kot jest apatyczny, niechętnie je, ma małe pragnienie i rzadko oddaje mocz, jest osłabiony.
Diagnozowanie
Aby zdiagnozować tarczycę należy przeprowadzić dokładne badanie kliniczne: mierzenie tętna, osłuchanie serca i płuc, a także omacanie powierzchni szyi w celu wykrycia wielkości płatów tarczycy. Dodatkowo przeprowadza się badanie krwi, które pozwalają potwierdzić podniesiony poziom hormonów tarczycy, zwiększony poziom czerwonych krwinek i erytrocytów, a także enzymów wątrobowych, kreatyniny i mocznika.
Leczenie
Leczenie nadczynności tarczycy może przebiegać na 3 różne sposoby:
1. Leczenie farmakologiczne – polega na podawaniu leków hamujących produkcję hormonów tarczycy. Jest to sposób dość skuteczny i przynoszący efekty, jednak nie pozwala na całkowite wyleczenie. Kot musi zażywać lekarstwa całe życie – w przeciwnym razie choroba powróci. Skutki uboczne podawania leków są dosyć rzadkie i łagodne, przechodzą po dość krótkim czasie. Jeśli jednak nie ustępują, należy wybrać inną metodę leczenia.
2. Zabieg operacyjny – polega na usunięciu zmienionych płatów tarczycy. Jest to doskonały sposób leczenia nadczynności tarczycy, jednak i operacja i późniejsze skutki niosą ze sobą pewne ryzyko (np. nawrotu choroby lub rozwoju niedoczynności tarczycy).
3. Leczenie radioaktywnym jodem – jest najnowszą metodą leczenia hipertyreoidyzmu. Polega na podawaniu podskórnie radioaktywnego jodu, który wyłapywany jest jedynie przez komórki tarczycy. Zabieg nie jest groźny dla kota, jednak może się taki okazać dla ludzi. Z tego względu zwierzę musi przez cały czas przebiegu terapii pozostać w specjalnie przystosowanym do tego szpitalu, by poziom radioaktywności spadł do poziomu bezpiecznego dla człowieka.
Zapobieganie
Niestety, nie istnieje skuteczny sposób, by zapobiec nadczynności tarczycy. Właścicielom pozostaje jedynie jak najwcześniejsze jej wykrycie, poprzez coroczne, kontrolne badania krwi, a następnie wybranie najodpowiedniejszej metody leczenia choroby.
Polecane produkty
Popularne teraz
Żywność, która dba o psa
Pasożyty psów i kotów
Kości prasowane - szkodliwe czy nie?
Pingwin o smacznym imieniu
Światowy dzień chomika
