Padaczka u kota

Przyczyną ataków padaczkowych u kotów może być każde uszkodzenie mózgu spowodowane urazem, infekcją, zatruciem, przedawkowaniem leków, chorobami (takimi, jak np. cukrzyca, choroba wątroby, nerek). Czasami koty dziedziczą predyspozycje do wystąpienia ataków padaczkowych. Najczęściej jednak przyczyny ataków nie są znane – mówimy wtedy o padaczce idiopatycznej.

Padaczka u kota

Przyczyną ataków padaczkowych u kotów może być każde uszkodzenie mózgu spowodowane urazem, infekcją, zatruciem, przedawkowaniem leków, chorobami (takimi, jak np. cukrzyca, choroba wątroby, nerek). Czasami koty dziedziczą predyspozycje do wystąpienia ataków padaczkowych. Najczęściej jednak przyczyny ataków nie są znane – mówimy wtedy o padaczce idiopatycznej.

Bez względu na przyczynę ataków, powodują one zaburzenia w przewodnictwie nerwowym w obrębie mózgu. Prawidłowo działające komórki nerwowe przewodzą impulsy w sposób skoordynowany, dzięki czemu kot może poruszać się i myśleć bez problemów. Podczas ataku padaczkowego neurony funkcjonują niezależnie od siebie, co powoduje, że zwierzę może stracić przytomność, nie reagować na bodźce płynące z otoczenia oraz wykonywać nieskoordynowane, gwałtowne ruchy.

Objawy

Pierwsze ataki padaczkowe występują najczęściej między 2 a 3 rokiem życia. Rzadko obserwuje się takie ataki u bardzo młodych zwierząt. Ataki padaczki różnią się intensywnością, dlatego wyróżniamy trzy terminy określające intensywność napadów: małe napady (petit mal, najłagodniejsza forma), duże napady (grand mal, najczęściej spotykane) oraz stan padaczkowy (status epilepticus, forma najcięższa).

Do charakterystycznych objawów choroby należą:

przy napadach małych
- wytrzeszcz oczu
- nieprzytomny wzrok
- potrząsanie łapą
- miauczenie spowodowane bólem
- atak trwa nie dłużej niż 1 minutę

przy napadach dużych
- zwierzę przewraca się na jeden bok
- brak kontroli przy oddawaniu moczu i kału
- poruszanie łapkami jak podczas pływania
- piana na pyszczku, nadmierne ślinienie
- miauczenie spowodowane bólem
- brak reakcji na to, co dzieje się w otoczeniu kota
- atak trwa około 5 minut

przy stanie padaczkowym
- występują w formie nasilonej wszystkie objawy, które występują przy napadach dużych
- ataki mogą trwać nawet przez kilka godzin (w chwili, gdy wydaje się, iż atak ustąpił, zaczyna się kolejny)

Zagrożenia, jakie niesie padaczka

Schorzenie to jest nieuleczalne, jednak można je kontrolować oraz starać się zapewnić kotu komfort życia mimo choroby. Małe i duże napady nie stanowią zazwyczaj zagrożenia życia (pod warunkiem, że nie zdarzą się pod nieobecność opiekuna, gdyż zawsze istnieje ryzyko zakrztuszenia się podczas ataku drgawek). Natomiast w przypadku stanów padaczkowych zagrożenie życia istnieje. Podczas wielogodzinnych, bardzo intensywnych drgawek temperatura ciała może podnieść się do poziomu krytycznego, co może spowodować poważne uszkodzenia narządów wewnętrznych oraz śmierć.

Każdy przypadek wystąpienia jakiegokolwiek ataku o charakterze padaczkowym należy natychmiast zgłosić lekarzowi weterynarii, który powinien zbadać zwierzę i ocenić jego stan oraz najbardziej odpowiedni rodzaj leczenia.

Jeśli mamy kota wychodzącego, należy rozważyć zaprzestanie wypuszczania go bez opieki – atak padaczki może zdarzyć się np. podczas przechodzenia zwierzęcia przez jezdnię, łatwo także o zakrztuszenie się kota podczas ataku.

Diagnoza i leczenie

Aby postawić diagnozę o padaczce, należy koniecznie ustalić przyczynę drgawek (może to być gorączka, uraz w obrębie głowy, ale także jakaś choroba). Ważne jest, aby kota, u którego występują ataki dokładnie obserwować, gdyż informacje na temat objawów przekazane lekarzowi weterynarii mogą pomóc w postawieniu diagnozy. Oprócz obserwacji, konieczne będzie wykonanie kompletu badań. Lekarz może zlecić niektóre (lub wszystkie) z następujących badań:

- morfologiczne badanie krwi
- biochemiczne badanie krwi (szczególnie profil nerkowy, wątrobowy, trzustkowy)
- badanie w kierunku takich chorób, jak FIP, FIV, białaczka kocia (FeLV), toksoplazmoza, mocznica
- badanie poziomu cukru
- sprawdzenie poziomu wapnia i fosforu
- echo serca
- jonogram (oznaczenie poziomu sodu i potasu)
- EKG
- RTG
- badanie szpiku kostnego
- tomografia mózgu
- badanie w kierunku guzów mózgu (lub innych)

Jeśli badania wykryją przyczynę ataków padaczkowych, lekarz zaleci terapię mającą na celu wyeliminowanie danej przyczyny (np. wyleczenie choroby, usunięcie guzów itp.). Jeśli jednak zostanie zdiagnozowana padaczka idiopatyczna, wtedy jedyne, co pozostaje to łagodzenie objawów choroby i częstotliwości występowania ataków. Lekarz przepisuje wówczas leki przeciwdrgawkowe, np. fenobarbital, który działa uspokajająco na neurony. Skuteczny może być też diazepam, lecz nie jest on obojętny dla wątroby (może prowadzić do schorzeń tego organu). Diazepam musi być stosowany bardzo ostrożnie i bezwzględnie pod kontrolą lekarza weterynarii.

Ogólnym celem terapii jest ustabilizowanie pracy neuronów i połączeń nerwowych w mózgu kota, dlatego lekarz weterynarii po wykonaniu wszelkich badań zdecyduje czy i jakiego rodzaju leki nasz kot powinien przyjmować (leków przeciwdrgawkowych nie podaje się zazwyczaj, jeśli zwierzę miewa ataki rzadziej niż raz w miesiącu i trwają one krócej niż pół godziny).

data publikacji artykułu: 2009-06-29

Popularne teraz

Komentarze