2021-03-31 13:45

Pasożyty wewnętrzne

Pasożyty wewnętrzne zwierząt stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia zarówno ludzi, jak i naszych domowych pupili. Każdy odpowiedzialny właściciel psa czy kota powinien pamiętać o stosowaniu systematycznej profilaktyki przeciw pasożytom wewnętrznym u swoich zwierząt, tym bardziej, że wiele z pasożytów ma bardzo dużą zdolność zarażania człowieka i wywoływania u niego zoonoz, czyli chorób odzwierzęcych.

Niechciani towarzysze

Wielokrotnie spotykamy się z argumentem, że skoro domowy kot nie jest zwierzęciem wychodzącym lub skoro pies jest wyprowadzany wyłącznie na smyczy i regularnie wyczesywany, to takie zwierzę nie ma możliwości zarażenia się robakami. Niestety, nasze zwierzęta narażone są na inwazję pasożytów nawet przy zachowaniu największej ostrożności i dbałości o naszego pupila. Wszystko to dzięki nieprawdopodobnym zdolnościom przystosowywania się pasożytów i wykorzystywaniu przez nich wielu różnych dróg transmisji. Szacuję się, że prawie 90 procent zwierząt domowych przynajmniej raz w życiu było zarażonych przynajmniej jednym pasożytem.

Pasożyty – jak zwierzęta mogą się nimi zarazić?

Najczęstszymi pasożytami, które atakują naszych domowych towarzyszy są glisty i tasiemce. Równie niebezpieczne są dla nich tęgoryjce, włosogłówki i pierwotniaki. Na ryzyko zarażenia wpływają warunki życia, rodzaj diety, kondycja fizyczna a także wiek zwierzęcia.
Glista psia jest pasożytem, który może pojawić się w organizmie jeszcze w fazie prenatalnej. Wystarczy, że suka była nosicielem glisty przed zaplanowanym miotem. W takim przypadku mamy duże prawdopodobieństwo, że w organizmie suki, nawet po wcześniejszym odrobaczeniu, nadal znajdują się larwy w stanie uśpienia. Okres ciąży, dzięki zmianom hormonalnym, powoduje wybudzenie się larw i przeniknięcie ich do płodów. Szczenięta rodzą się wówczas już zarażone glistnicą.
Glista kocia natomiast jest poważnym zagrożeniem dla młodziutkich kociąt, które mogą zarazić się drogą laktogenną, czyli podczas picia mleka matki.
Larwy glisty mogą przetrwać w ziemi nawet kilka lat w stanie uśpienia. Dlatego tak istotne jest sprzątanie psich odchodów, które mogą być źródłem zarażenia innych zwierząt nawet w odległej przyszłości. Warto zwrócić uwagę aby nasze zwierzęta nie załatwiały się w pobliżu placów zabaw i miejscach, w których przebywają dzieci.
Istnieją pasożyty, które do zarażenia zwierzęcia wykorzystują inne organizmy. Dobrym przykładem jest tasiemiec, który do przeniesienia swoich jaj potrzebuje innych żywicieli, np. komarów, wszy, wszołów czy pcheł. Zwierzę podczas wygryzania sierści może połknąć jaja tasiemca wraz z ich nosicielem (np. pchłą) i w ten sposób zaraża się tasiemcem.
Często nie zdajemy sobie sprawy, że również my sami możemy być sprawcą przyniesienia larw lub jaj pasożytów do domu, w którym żyje kot czy pies. Przynosimy je na butach, ubraniu, a nawet na owocach i warzywach. Nasz zwierzak może zarazić się podczas wylizywania sierści, na której mogą znajdować się pasożyty, podczas wąchania odchodów innych zwierząt, a nawet podczas picia wody z kałuży, stawu czy jeziora.

Pasożyty są zagrożeniem także dla ludzi

Błędnym jest przekonanie, że pasożyty są niebezpieczne wyłącznie dla naszych zwierząt. Wiele z nich może być groźnych również dla ludzi i wywoływać niebezpieczne choroby. Nieprzestrzeganie podstawowych zasad higieny, pozwalanie psu na lizanie twarzy czy spanie w jednym łóżku ze swoim pupilem, zwiększa ryzyko zarażenia się pasożytem, dlatego tak ważne jest stosowanie profilaktyki u naszych pupili. Warto pamiętać, że na zarażenie się pasożytami narażone są nawet osoby nie posiadające zwierząt.
Zarażenie się człowieka glistą psią lub kocią, może doprowadzić chociażby do rozwinięcia się groźnej dla ludzi toksokarozy. Innym zagrożeniem jest toksoplazmoza czy giardioza, za które odpowiedzialne są organizmy jednokomórkowe. Tasiemce natomiast mogą być przyczyną rozwinięcia się bąblowicy u ludzi.

Profilaktyka

Znając zagrożenia czyhające na nasze czworonogi oraz na nas samych, nikt nie ma już chyba wątpliwości co do konieczności przeprowadzania systematycznego odrobaczania naszych zwierząt domowych. Szczegółowy harmonogram odrobaczania dostosowany do wieku naszego zwierzęcia przedstawi nam zapewne już na pierwszej wizycie lekarz weterynarii zajmujący się naszym pupilem, jednak to właściciele zwierząt muszą pamiętać aby w odpowiednim czasie wrócić do lekarza weterynarii po tabletkę, lub kupić produkt leczniczy weterynaryjny, zawierający polecane przez lekarzy weterynarii substancje (np. Anthelmin) w odwiedzanym sklepie zoologicznym. Zaleca się aby odrobaczanie szczeniąt i kociąt przeprowadzać regularnie co 14 dni, aż do 14 dni po odstawieniu młodych od matki, następnie co miesiąc aż do osiągnięcia wieku 6 miesięcy. Dorosłe zwierzęta, w zależności od środowiska w jakim żyją, powinny być odrobaczane od czterech do nawet dwunastu razy w roku.
Bardzo ważne jest aby jednocześnie odrobaczać wszystkie zwierzęta jakie posiadamy, a zabieg odrobaczenia powtórzyć w zalecanym terminie. Dokładnie uprzątnięcie legowiska naszego zwierzaka i wyczyszczenie kuwety po przeprowadzeniu odrobaczania, pozwoli naszemu pupilowi uniknąć ponownego zarażenia się pasożytami.

data publikacji artykułu: 2021-03-31

Popularne teraz

Komentarze