Promienica kotów

Promienicę (aktinowykozę) u zwierząt i ludzi wywołują bakterie beztlenowe lub względnie beztlenowe z rodzaju Actinomyces, rzędu Actinomycetales, rodziny Acitinomycetacea. Promienica uznawana jest za groźną chorobę, ponieważ część przedstawicieli z rodzaju Actinomyces bovis zalicza się do bakterii zoonotycznych. Z kolei patogenna dla człowieka A. Izraeli może zakażać zwierzęta.

Cechy charakterystyczne promienicy

Aktinomykoza charakteryzuje się występowaniem ziarniniaków oraz ropni w drogach oddechowych, drogach rodnych, jamach ciała, tkance podskórnej, a także w centralnym układzie nerwowym zakażonych zwierząt. Wrotami zakażenia się bakterią u młodych zwierząt mogą być: błony śluzowe jamy ustnej, migdałki, rany spowodowane uszkodzeniami mechanicznymi lub po zabiegach chirurgicznych. Na zarażenie się drobnoustrojem wpływ ma odporność zwierzęcia. Ryzyko zachorowania na promienicę zwiększa się w przypadku zaburzeń immunologicznych . Na osłabienie odporności u zwierząt wpływ mogą mieć następujące czynniki: złe utrzymanie zwierzęcia, przewlekły stres, leczenie sterydami, choroby zakaźne kotów np. FIV, FeLV.

Promienica należy do rzadkich chorób. W organizmie rozwija się długo i jest powodowana głównie autoinfekcją, np. chorobami jamy ustnej. Rozpoznanie promienicy opiera się na obserwacji objawów klinicznych zwierzęcia oraz wynikach badań histopatologicznych i bakteriologicznych.