Toxocara canis - zagrożenie dla zwierząt i ludzi
Najczęstszym pasożytem występującym u naszych psów jest glista psia, toxocara canis. Stanowi duże zagrożenie zarówno dla naszych zwierząt jak i nas samych, ze względu na łatwość zarażenia się i częstą bezobjawowość choroby.
Czym jest Toxocara canis
Glista psia jest powszechnym pasożytem przewodu pokarmowego występującym u psów. Największy procent zarażenia tym nicieniem jest u szczeniąt do szóstego miesiąca życia, ze względu na możliwość zarażenia miotu przez sukę podczas ciąży, drogą śródmaciczną, oraz wraz z mlekiem matki podczas karmienia, drogą laktogenną. Zagrożenie jest tym poważniejsze, że jego powszechność jest olbrzymia, szacuje się, że 34% zwierząt w Europie jest nią zarażonych. Na terenach miejskich skażenie gleby jajami tego pasożyta wynosi nawet 36%. Powoduje to szybkie i nawracające zarażanie się glistą przez nasze psy.
Jak rozwija się glista psia
O zarażenie tym pasożytem jest bardzo łatwo. Szczenięta mogą zarazić się od matki jeszcze w czasie ciąży lub laktogennie, podczas karmienia. Starsze zwierzęta zarażają się poprzez zjedzenie jaj lub żywicieli nieswoistych. Przy odpowiedniej temperaturze i wilgotności, w organizmie zwierzęcia w ciągu około dwóch tygodni wykształca się larwa. Jeśli warunki nie są sprzyjające, jaja mogą zachować żywotność nawet przez okres dwóch lat! O tym jak duża jest inwazyjność pasożyta, świadczy dalszy etap rozwoju glisty psiej. Jej larwy dostają się do krwioobiegu, wraz z krwią przedostają się do różnych narządów oraz mięśni zwierzęcia. Mogą pozostać w nich uśpione nawet przez kilka lat. U szczeniąt i młodych psów, w ciągu kilku godzin od połknięcia jaja wydostają się z nich larwy, które z krwią dostają się do płuc. Po odkrztuszeniu ponownie wracają do przewodu pokarmowego, gdzie kontynuowany jest ich rozwój. Toxocara canis dojrzewa płciowo, rozmnaża się, a jej jaja wydalane są z kałem zwierzęcia.
Objawy
Początkowo obecność pasożyta może być nawet bezobjawowa, a pojawiające się sygnały nie muszą budzić naszego niepokoju. Szczenięta mogą mieć matową sierść, wzdęte brzuszki, w kale widoczna może być niewielka ilość śluzu, może pojawić się biegunka, wymioty. Objawy te nie zawsze kojarzone są z zarażeniem glistą psią. Pamiętajmy jednak, że larwa pasożyta przedostaje się przez krwioobieg do wątroby, płuc zwierzęcia i powoduje stany zapalne w organizmie, kaszel, duszności. U psa następuje utrata apetytu, apatia, wychudzenie, a u młodych zwierząt następstwem może być nawet śmierć. Objawy te dotyczą także dorosłych osobników. Badania kału wykonywane w gabinetach weterynarii pomogą nam potwierdzić zarażenie glistą psią.
Leczenie i zapobieganie
Ze względu na drogę zarażenia, konieczne jest odrobaczanie szczeniąt wraz z matką już od drugiego tygodnia życia. Zabieg ten należy powtarzać co dwa tygodnie, najlepiej do dwóch tygodni po odsadzeniu młodych od suki. W późniejszym wieku ważna jest uważna obserwacja naszego psa, wykonywanie badania kału. Należy nawet raz w miesiącu profilaktyczne odrobaczać zwierzęta, z którymi mają kontakt dzieci.
Ponieważ największym zagrożeniem są jaja pasożyta wydalane z kałem, pamiętajmy o sprzątaniu odchodów naszych zwierząt, spacerujmy z psami z dala od miejsc, w których przebywają dzieci, np. place zabaw. Niezwykle ważne jest zachowanie podstawowej higieny, mycie rąk po kontakcie ze zwierzętami, mycie owoców i warzyw. Są to proste zabiegi, które pomogą nam ograniczyć rozprzestrzenianie się pasożyta.
Czy Toxocaroza canis jest groźna dla ludzi
Zarażenia się glistą psią przez człowieka nie są częste, jednak zdarzają się, głównie u właścicieli psów. W organizmie ludzkim pasożyt ten nie osiąga swojej dojrzałości, występuje w postaci larw, które mogą przetrwać tak nawet przez wiele lat prowadząc do toksokarozy. Zwykle przebiega ona u człowieka bezobjawowo, zdarzały się jednak przypadki toksokarozy w postaci trzewnej, utajonej, pełnoobjawowej lub ocznej. Musimy pamiętać, że najbardziej narażone na zarażeniem się pasożytem są dzieci oraz osoby nie przestrzegające podstawowych zasad higieny. Jako odpowiedzialni właściciele naszych zwierząt, pamiętajmy o profilaktyce i odrobaczaniu. Te proste zabiegi pomogą nam uchronić siebie i nasze zwierzęta przed groźnym pasożytem.
Polecane produkty
Popularne teraz
Najwyższa krowa w Australii
Świerzbowiec drążący u psów
Warszawskie zoo będzie miało oceanarium
Kot na klawiaturze
Policzyli łosie nad Biebrzą
