2018-11-13 08:00

Przewlekła biegunka u psa

Biegunka to zwiększona liczba wypróżnień o zwiększonej zawartości wody w kale. Oddawany kał ma konsystencję płynną lub półpłynną. W przypadku, gdy biegunka trwa powyżej trzech tygodni, określa się ją jako biegunkę przewlekłą.

W sytuacji, gdy opiekun zwierzęcia zaobserwuje niepokojące objawy, powinien niezwłocznie odwiedzić lekarza weterynarii. Biegunka może doprowadzić do odwodnienia zwierzęcia, a w konsekwencji do zagrożenia jego życia. Przyczyn występowania biegunki przewlekłej może być wiele. Aby postawić odpowiednią diagnozę, personel weterynaryjny wykona niezbędne badania zwierzęcia. Biegunka może występować zarówno z jelita cienkiego jak i grubego. Biegunka z jelita cienkiego objawia się przede wszystkim częstym oddawaniem kału o wodnistej konsystencji, może pojawić się zwiększony apetyt i spadek wagi ciała. W zaburzeniach dotyczących jelita grubego, można zaobserwować śluz z domieszką krwi w kale oraz bolesność w trakcie oddawania stolca przez psa.

Niektóre przyczyny przewlekłej biegunki.

Przewlekła zapalna choroba jelit (PZCJ), inaczej – nieswoiste zapalenie jelit (IBD)
Przyczyny tej choroby nie są do końca znane. Zakłada się, że powodem jej wystąpienia mogą być czynniki immunologiczne, środowiskowe oraz genetyczne. Pomocne przy zdiagnozowaniu tej jednostki chorobowej jest badanie endoskopowe, w trakcie którego pobiera się wycinki zmienionych chorobowo miejsc do badania histopatologicznego. Objawy kliniczne charakteryzują się stanami zapalnymi różnych części układu pokarmowego, spadkiem masy ciała, wymiotami, bólami brzucha oraz nawracającą biegunką. Chorują najczęściej psy w wieku średnim i starsze, zdarzają się również przypadki zachorowań młodych osobników.

W przypadku leczenia zapalnej choroby jelit, poza środkami farmakologicznymi zaleconymi przez lekarza weterynarii, dużą rolę odgrywa dieta, najczęściej zaleca się trzy rodzaje takiej diety:
- wysokostrawna o umiarkowanej zawartości tłuszczu - przeznaczona dla psów z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi
- dieta o umiarkowanej zawartości włókna surowego
- dieta hipoalergiczna

Dysbakterioza jelit cienkich

Biegunka o charakterze pierwotnym, wtórnym lub idiopatycznym. Zaburzenia w wydzielaniu kwasu żołądkowego, soku trzustkowego, żółci oraz zaburzenia motoryki jelit doprowadzają do zmian w mikroflorze bakterii oraz przerostu flory bakteryjnej. W efekcie sprowadza się to do uszkodzenia błony śluzowej jelit, zmniejszenia wchłaniania witaminy B i kwasu foliowego. Dysbakterioza jelit cienkich objawia się przewlekłą, nawracającą biegunką o nieprzyjemnym zapachu. W leczeniu tej jednostki chorobowej poza zastosowaniem środków farmakologicznych, dużą rolę odgrywa lekkostrawna dieta hipoalergiczna.

Alergia i nietolerancja pokarmowa

Alergia pokarmowa jest reakcją układu immunologicznego na spożyty pokarm. Objawia się zmianami skórnymi, silnym świądem, który występuje w różnych porach roku oraz nawracającym stanem zapalnym przewodu słuchowego. Diagnoza alergii pokarmowej opiera się głównie na wywiadzie, objawach klinicznych u psa i reakcji organizmu na zaleconą dietę. W przypadku zastosowania diety eliminacyjnej, na efekty trzeba zaczekać do ok. 8 tygodni.
Nietolerancja pokarmowa objawia się biegunką i gazami o nieprzyjemnym zapachu. Po zmianie karmy na taką, która zawiera inny skład, objawy najczęściej ustają. Przy nietolerancji pokarmowej nie występują zmiany skórne.

Nietolerancja glutenu seterów irlandzkich

Za przyczynę występowania tego zaburzenia odpowiedzialne jest najprawdopodobniej obniżenie aktywności części enzymów rąbka szczoteczkowego kosmków jelitowych. Choroba może być dziedziczona. W efekcie dochodzi do uszkodzenia jelit. Objawem nietolerancji glutenu najczęściej są nawracające biegunki, przyrost lub utrata masy ciała. Leczenie opiera się głównie na odpowiednim dostosowaniu diety dla psa. Efekty kuracji mogą pojawić się już po ok. 4 tygodniach.

Zespół jelita drażliwego

Chorują najczęściej psy, które narażone są na przewlekły stres np. psy wystawowe lub policyjne. Dotyczy to również psów, u których zdiagnozowano zaburzenia behawioralne z powodu nieradzenia sobie psa z emocjami. Objawy kliniczne są następujące: przewlekła biegunka ze skłonnością do nawracania, częste oddawanie kału, nierzadko z domieszką śluzu. Można zaobserwować również bolesność w trakcie oddawania stolca, burczenie w jelitach, zwiększone oddawanie gazów. Zdarzają się także zaparcia, wymioty oraz bolesność jamy brzusznej.

Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki

Jest to schorzenie spowodowane niewystarczającą produkcją enzymów trzustkowych. Chorują najczęściej owczarki niemieckie i owczarki szkockie długowłose, przeważnie w wieku 18 – 24 miesięcy. Objawami klinicznymi są głównie: przewlekła biegunka, wzmożony apetyt, spadek masy ciała, pogorszenie wyglądu sierści oraz nadmierne wydalanie gazów. Leczenie polega na włączeniu środków farmakologicznych, oraz zastosowaniu odpowiedniej lekkostrawnej diety.

Pasożyty przewodu pokarmowego

W przypadku występowania przewlekłych biegunek, warto przebadać psa na obecność pasożytów w kale. Biegunki mogą powodować takie pasożyty jak: glista, giardia czy włosogłówka. Do badań parazytologicznych wykorzystuje się kał zwierzęcia, następnie po ustalonej diagnozie lekarz weterynarii zaleca odpowiednio dobrane środki farmakologiczne.

Jak widać przyczyn występowania przewlekłych biegunek może być wiele. Biegunka zawsze jest wskazaniem do kontroli stanu zdrowia zwierzęcia u lekarza weterynarii.

data publikacji artykułu: 2018-11-13

Popularne teraz

Komentarze