2019-01-21 10:46

Nietolerancje pokarmowe

Nietolerancje oraz alergie pokarmowe u zwierząt to bardzo częste zjawisko z jakim spotykają się lekarze weterynarii. Dają one różne objawy, które są mocno uciążliwe dla pacjenta oraz jego właściciela.

Nietolerancja pokarmowa jest nieimmunologiczną, niepożądaną nadwrażliwością na pokarm. Natomiast alergia odpowiada za patologiczne rekcje organizmu, wynikające z pobudzenia układu immunologicznego. Objawy ARF, czyli Adverse Reaction to Food – niepożądane rekacje lub nadwrażliwość na pokarm, występują najczęściej pod postacią pokarmową lub skórną.

Najczęstszym alergenem jest białko i glikoproteiny, ale czasami także węglowodany. Jeśli chodzi o psy, zazwyczaj uczulającymi produktami są:

• Kurczak
• Wołowina
• Pszenica
• Nabiał
• Jaja

Natomiast koty statystycznie najczęściej uczulają:

• Wołowina
• Zboża
• Kurczak
• Jagnięcina
• Ryby

Objawy

Często są zróżnicowane i może występować ich kilka. Najczęściej pojawiają się pod postacią dermatologiczną. Objawy, które można zaobserwować to:

• Obsesyjne lizanie – szczególnie pachwin, brzucha i boków ciała

• Uporczywe drapanie się – podczas alergii często występuje uciążliwy świąd, zwłaszcza kilka godzin po posiłku

• Zaczerwienienie okolic pyska oraz uszu i brzucha – w miejscach tych często też występuje świąd

• Lizanie i gryzienie łap – zwłaszcza opuszek i przestrzeni międzypalcowych

• Przebarwienia sierści – często mają one kolor brązowy, występują w miejscach, które są uporczywie lizane

• Zmiany skórne – mogą wystąpić strupki na skórze, łupież oraz atopowe jej zapalenie. Często towarzyszy temu także nieprzyjemny zapach oraz wypadanie sierści

• Zapalenie ucha – dochodzi to nadmiernej produkcji wydzielania woskowiny oraz zaczerwienia kanału słuchowego

Inne objawy, które spotykane są rzadziej i raczej bardziej towarzyszą nietolerancji niż alergii, występują pod postacią pokarmową. Najczęściej są to: biegunki, gazy i wzdęcia, mogą także wystąpić wymioty.

Diagnostyka

Ciężko jest postawić pewną diagnozę w tej kwestii. Na rynku dostępne są testy pokarmowe, które wykonuje się z krwi zwierzęcia. Nie są one jednak wystarczająco wiarygodne. W dalszym ciągu najlepszym narzędziem diagnostycznym jest dieta eliminacyjna. W pierwszym okresie zalecane jest żywienie domowe, gdyż karmy komercyjne, nawet te hipoalergiczne mają w swoim składzie dużo dodatków.

Leczenie

Praktycznie jedynym sposobem leczenia jest wprowadzenie nieuczulającej diety. Możemy zrobić to na trzy sposoby:

• Wprowadzając dietę eliminacyjną - posługujemy się alternatywnymi składnikami, których pies czy kot jeszcze nie próbował. Najczęściej jest to nowe, nietypowe źródło białka. Przykładem może być konina, mięso ze strusia czy bażanta i dziczyzna. Jeżeli zwierzę jadło wcześniej ryż czy inne zboża, warto zamienić to na słodkie ziemniaki lub tapiokę.

• Stosowanie karm hipoalergicznych weterynaryjnych – nie zawsze jest skuteczne, gdyż zawiera ona dużo składników, których nie mamy możliwości wyeliminować.

• Stosowanie produktów z hydrolizowanym białkiem – jest to proces, w którym cząsteczki rozbijane są na małe ogniwa. Obniża to ich alergenność, gdyż nie są one w taki sposób jak wcześniej wykrywane przez układ immunologiczny.

Jeśli chodzi o żywienie domowe, musimy pamiętać, że nie jest to dieta pełnowartościowa. Proces eliminacji zaleca się stosować przez około 10 tygodni. Potem należy stopniowo i pojedynczo wprowadzać inne produkty. Najważniejsza jest obserwacja zwierzęcia, ponieważ w momencie wprowadzenia diety eliminacyjnej następuje zniwelowanie lub całkowite wycofanie się większości objawów. Następnie dochodzimy do drugiego etapu diety, czyli do prowokacji. Polega to na stopniowym i pojedynczym wprowadzeniu produktu przez 14 dni z poprzednio stosowanej diety. Jest to składnik potencjalnie alergenny. Umożliwia to wykrycie rzeczy, na które uczulone jest zwierzę. Cały czas trzeba być w stałym kontakcie z lekarzem weterynarii. Pomocne może być także prowadzenie notatek. Zapisuj co i kiedy zjadł twój kot czy pies i czy wystąpiła jakaś reakcja.

Obserwacja zwierzęcia oraz dobra współpraca właściciela z lekarzem weterynarii daje większe szanse na pozbycie się niepożądanych objawów. Pamiętaj, że smaczki także często uczulają i powinny zniknąć z jadłospisu twojego pupila. Cierpliwość i konsekwencja w stosowaniu specjalnej diety to klucz do sukcesu.

data publikacji artykułu: 2019-01-21

Popularne teraz

Komentarze