2018-11-13 08:00

Inwazje pasożytów

Zwalczanie pasożytów, zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych, jest rutynową czynnością lekarsko – weterynaryjną. Warto pamiętać, że psy i koty są stale narażane na inwazję „nieproszonych gości” i powinny być regularnie zabezpieczane odpowiednimi środkami zwalczającymi pasożyty, dobieranymi przez lekarza weterynarii.

Inwazja pasożytów wewnętrznych u zwierząt może powodować ogólne osłabienie organizmu, zaburzenia ze strony układu immunologicznego – ma to znaczny wpływ na podatność pupila na choroby zakaźne. Należy mieć świadomość, że niezastosowanie się właścicieli psów i kotów do ochrony przeciwpasożytniczej może wpływać na skuteczność przeprowadzonych szczepień. Obecność pasożytów wewnętrznych może doprowadzić do utraty cennych składników pokarmowych, mechanicznego uszkodzenia tkanek, martwicy czy perforacji różnych odcinków jelit. W przypadku dużej inwazji pasożytów życie zwierzęcia może być zagrożone.
pasożyty zewnętrzne również mogą doprowadzić do spustoszenia w organizmie zwierzęcia. Ugryzienia pasożytów mogą mieć wpływ na powstanie trudno gojących się ran nierzadko spowodowanych przez atopowe pchle zapalenie skóry (apzs). Zawarte w ślinie pcheł alergeny powodują duży świąd u zwierząt, a to powoduje rozdrapywanie ran i zakażenia.

Warto pamiętać, że odrobaczanie należy powtarzać systematycznie zarówno u psów jak i kotów – również tych, które nie wychodzą na dwór. Takie koty także są narażone na zarażenie pasożytami, ponieważ opiekun może przenieść larwy robaków z dworu np. na podeszwach butów.

Opiekunowie psów i kotów powinni mieć świadomość tego, że również są podatni na zakażenie niektórymi pasożytami zwierząt, dlatego tak ważna jest profilaktyka u czworonożnych podopiecznych.

Pasożyty wewnętrzne występujące u psów i kotów:

Przywry :
• Opisthorchis felineus – bytuje w przewodach żółciowych wątroby i woreczku żółciowym. Objawy kliniczne często wskazują na uszkodzenie wątroby. Pasożyt uszkadza jelita, przewody żółciowe (duża ilość przywr może zaczopować przewody żółciowe) oraz miąższ wątroby. Występuje u psów, kotów oraz człowieka. Aby przywra mogła się rozwinąć, potrzebuje żywicieli pośrednich takich jak ślimaki wodne oraz ryby. Ssaki zarażają się poprzez spożycie zarażonych ryb.
• Alaria alata – zasiedla żołądek i jelita cienkie. Pasożyt spotykany u zwierząt mięsożernych. Aby się rozwinąć potrzebuje żywicieli pośrednich takich jak: ślimaki z rodzaju Planorbisoraz kijanki i żaby. Larwa po połknięciu przez zwierzę, odbywa skomplikowaną wędrówkę po organizmie czworonoga. Początkowo przebija ścianę żołądka lub jelita cienkiego w efekcie dociera do jamy brzusznej, aby następnie przez przeponę dostać się do jamy piersiowej i płuc. Z płuc w wyniku dalszego rozwoju, młode przywry trafiają do tchawicy i gardła, po czym zostają połykane i ponownie dostają się do przewodu pokarmowego. Cały ten proces jest niebezpieczny dla zdrowia pupila, skutkuje uszkodzeniami i perforacją narządów wewnętrznych czworonoga.
Tasiemce – nasi podopieczni zarażają się poprzez spożycie form rozwojowych pasożyta – jaj lub inwazyjnych form, które znajdują się w tkankach żywicieli pośrednich. Psy i koty zarażone tasiemcem, mogą znacznie tracić na wadze i cierpieć na niedobory mineralno – witaminowe. Duża inwazja pasożyta może spowodować niedrożność jelit.
Nicienie (glisty, tęgoryjce, włosogłówki , węgorki) - bytują w jelicie cienkim i grubym. Coraz częściej w naszym klimacie pojawiają się również nicienie - Dirofilaria immitis, które zasiedlają się w innych tkankach i organach, np. w sercu. Nicienie mechanicznie uszkadzają tkanki zwierzęcia, co doprowadza do zakażeń bakteryjnych i niedrożności jelit. Objawy kliniczne często wykazują powiększenie powłok brzusznych, wyniszczenie, osłabienie apetytu.

Pasożyty zewnętrzne występujące u psów i kotów:

Owady:
• Wszoły – występują u psów i kotów, najczęściej bytują na głowie, szyi, brzuchu zwierzęcia. Pasożyt odżywia się naskórkiem, włosami, wysiękiem, krwią. Zwierzęta odczuwają silny świąd. Drapanie podrażnionych przez pasożyty miejsc prowadzi do uszkodzeń skóry i zakażenia bakteryjnego.
• Wszy – najczęściej występują u psów. Przebieg i umiejscowienie choroby wygląda podobne jak w przypadku inwazji wszołów.
• Pchły – bytują na całym ciele psów i kotów. Powodują silny świąd, a więc może wystąpić alergiczne pchle zapalenie skóry (apzs). Pchły mogą przenosić tasiemca - wówczas połknięta przez zwierzę pchła zaraża pasożytem. Larwy pcheł żyją w otoczeniu zwierząt. W przypadku inwazji tych pasożytów należy szczególnie dbać o czystość legowisk i innych tekstyliów w otoczeniu czworonoga.


Pajęczaki:
kleszcze – żywią się krwią gospodarza, mogą powodować anemię. Przenoszą groźne choroby m.in babeszjozę, boreliozę, anaplazmozę.
• Świerzb drążący – pasożyt drąży korytarze w naskórku zwierząt, powoduje to bardzo silny świąd, a w efekcie zakażenie bakteryjne.
• Świerzb uszny – bytuje w przewodzie słuchowym psów i kotów. Powoduje silny świąd, który często prowadzi do rozdrapywania ran w okolicy uszu. W skrajnych przypadkach inwazja pasożyta może doprowadzić do przebicia błony bębenkowej.
Nużyca – zasiedla mieszki włosowe u psów, rzadziej występuje u kotów. Najczęściej dochodzi do utraty włosa. Pasożyt powoduje świąd. Nużyca może być oporna na leczenie.

Ochronę przeciwpasożytniczą, rozpoczyna się u psów od 3 tygodnia życia, u kotów od 4 tygodnia życia - zawsze pod kontrolą lekarza weterynarii. Personel weterynaryjny, po uprzednim badaniu klinicznym czworonoga, dobierze preparat odpowiedni dla danego gatunku oraz wagi zwierzęcia.

fot. Joel Mills

data publikacji artykułu: 2018-11-13

Popularne teraz

Komentarze